332. De sancto Willibrordo.

1 a. Sit tibi laus et honor, doni septemplicis auctor,
1b. Qui spiras, ubi vis, qui sanctificas tibi, quos vis.

2 a. Qui caelos ornas et septem munera donas,
2 b. Per quae sunt omnes sancti facti locupletes,

3 a. Ac locupletatus Willbrort est, gente Britannus.
3 b. Hic prius [est] notus mundo, quam conditus ortus,

4 a. Cognitus ante suae matri sub oromate lunae.
4 b. In teneris annis maior se robore mentis

5 a. Cognatos, patriam patriarcha reliquit ut Abraham ;
5 b. In cosmi partes exsul venit boreales.

6 a. Est in pontificem deiectus, missus in urbem,
6b. In dominatricem mundi totius et arcem;

7 a. Est et apostolicus caelesti famine doctus,

7 b. Quis, cuius meriti, quid vellet, quare veniret.

8 a. Sit tibi doxa, decus, nostram, paraclite, pignus ;
8 b. Est Willbrort iunctus tibi praesulis ordine functus.

9 a. Est appellatus clemens, donis cummulatus,
9 b. Est nactus sedem Traiecti pontificalem.

10 a. In virtute tua gessit miranda stupenda,
10 b. Dulcifiuum siccis fontem produxit harenis.

11 a. Barbariem Fresiae lustravit lumine vitae,
11b. Indomitam gentem verbo domuit Waliehrensem.

12a. Est ictus gladio nec laesus sanguine fuso;

12 b. Martyr, apostolus est, confessor, virgoque vates.

13 a. Est Epternacum sibi sortitus poliandrum,

13 b. Claret ubi signis, quot harenis, quot mare guttis.

14 a. Huius pro meritis te mentibus insere nostris,
14 b. Sis rector, fautor, summi charismatis auctor.