352. De sancto Ambrosio.

1 a. Summus praesul
Mediolanensis,
Ambrosius,

laudibus immensis
Decoratur.

1 b. Generatur

patre Ambrosio ;
Tunc natalis

dies cum gaudio
Celebratur.

2 a. Cum in cunis

parvulus iaceret,
Volitantes

apes conspiceret,
Admiratur ;

2 b. Favis mellis

scrip turae futurus
Arrianam

doctrinam victurus
Praesignatur.

3 a. Vox infantis

clamat in aperto
Conferendam

cathedram experto
Et honorem.

3 b. Grandis honor,

sed est grave pondus ;
Non ponderat

magnam curam mundus
Nec laborem.

4 a. Membra carnis
frangit ieiunio
Demptis festis
et cibo nimio
Abstinebat.

4 b. Pro captivis

ille redimendis
Vasa sacra

pro censu solvendis
Exponebat.

5 a. Clericorum

accitus in sortem
Dum fugeret,

quaesitus ad portam
Invenitur.

5 b. Hi parabant
illi insidias,
Per angustas
et per latas vias
Inquiritur.

6 a. Multas noctes

insomnes ducebat,
Manu sua

codices scribebat
Vir perfectus ;

6 b. Caelestia

totus anhelabat,
In divinis

intentus vacabat
Intellectus.

7 a. Ingemiscit

videns pullulare
Malum ingens
et lucrum amarae
Vanitatis.

7 b. Minuitur

nulla inopia,
Satiatur

non rerum copia
In praelatis.

8 a. Honoratus

ille Vercellensis
Illum vidit

manibus expansis
Ad superna.

8 b. Per hunc sacra
offertur hostia
Et caelestis
illi patet via
Ad aeterna.

9 a. Sacro fonte

abluti infantes
Hunc sedentem
in sede videntes
Admirantur,

9 b. Ascendentem

digito monstrantes,
Et non posse
videre parentes
Contristantur.

10 a. Vitae diem

ultimum praescivit
Et victurus

ad regnum transivit
Claritatis.

10 b. Pretiosam

solutus in mortem
Numeratur

in sanctorum sortem
Cum beatis.