358. De sancto Ignatio.

1 a. Summus praesul
est Antiochenus
Eloquio

gravis et amoenus,
Anhelat caelestia.

1 a. Tertius post

Petrum apostolum
Pro meritis

acquisivit polam
Et loca sublimia.

2 a. Ignatius,

divinus deifer,
Praedicando

factus est legifer
Docens evangelia.

2 b. Iste fuit

Iohannis auditor,
Secretorum

factus est creditor,
Cognovit mysteria.

3 a. Hic sacerdos

statim efficitur,
Praesul urbis
posthac elegitur
Communi sententia.

3 b. Epistolas

multas destinabat
Et ad fidem
multos invitabat
Divina scientia.

4 a. Et a loco

Romam perducitur,
Vinculatus

plurima patitur
Pro Dei iustitia.

4 b. Comitatur

decem leopardis,
Ad torquendum
non est viris tardis
Datus pro custodia.

5 a. Hic in cippo

ferreis ligatur,
Per triduum
fame cruciatur,
Maxima penuria ;

5 b. Et in dorso

plumbatis feritur,
Per latera

ungulis caeditur;
Magna fit iniuria.

6 a. Super prunas

nudus ambulavit
Neque plantas
pedum ustulavit,
Nulla fit adustio.

6 b. Ignis ardens,

non aqua bulliens,
Intrepide

tormenta patiens
Cunctis admiratio.

7 a. Hic leones

saevos provocabat,
Ad vorandum
illos invitabat,

Fit praeda leonibus.

7 b. Ignatium

tunc praefocaverunt.
Nullatenus
carnem tetigerunt
Omnibus mirantibus.

8 a. " Sicut panis

molitus dentibus
Bestiarum

sic molar morsibus
Salutaris victima ;

8 b. Ego Christi

sum purum frumentum,
Venter ferae

erit monumentum,
Mors poenarum ultima."

9 a. Nomen Iesu

inscriptum literis
Hoc in corde
esse in aureis,

Ut dixit, invenerunt ;

9 b. Curiosi

scrutari volentes,
Per medium

corpus dissecantes
Sic esse cognoverunt.

10 a. Christiani

corpus auferentes,
Hi permittunt

non contradicentes,
Terra procul alia.

10 b. Postquam tulit

dura certamina,
Coniungitur

inter tot agmina
Sanctorum in gloria.