Caput III. Benedictio Judae.

1. Juda, te laudabunt fratres tui: manus tuae in cervicibus inimicorum tuorum. Adorabunt te filii patris tui (Gen. XLIX, 8) . His verbis modestia hujus viri secundum litteram pariter, et virium copia demonstratur: 0720B quia videlicet et civiliter tractando cum fratribus, ea modestia visus est, ut a cunctis laude dignus haberetur: quod difficile est; inter tot scilicet fratres omnium animos habere conciliatos. Sed et fortitudine adeo abundavit, ut cervices suorum flectere valeret inimicorum. Quod autem eloquentia plurimum valuerit, testatur oratio, qua suam suorumque coram Joseph allegavit necessitatem (Gen. XLII, XLIII et XLIV) . Narrat praeterea Josephus historiographus, verbis eum potuisse quam plurimum. Porro autem quod robore inter fratres suos eximius haberetur, testantur Verba dierum, quae hoc modo referunt: Porro Judas qui erat fortissimus inter fratres suos, de stirpe ejus principes germinati sunt (I Parat. V, 2) . Quod autem subjicit: 0720C Adorabunt te filii patris tui, aperte regnum quod Ruben abstulerat. Judae concredidit dicens, eum a reliquis fratribus suis adorandum: quod regiae utique congruit dignitati.

2. Mystice autem per Judam ille jam tunc praefigurabatur, qui de ejus stirpe secundum carnem natus est, Dominus et Salvator noster; quem laudant fratres sui omnes, videlicet in eum credentes: unde ipse primus in illis qui in eum crediderunt, a monumento per mulieres mandatum direxit, dicendo: Ite, et dicite fratribus meis (Matth. XXVIII, 10) . Ne autem putemus, hanc dignitatem solis apostolis attributam, ut fratres ejus vocentur; ipse hac dignitate donandos omnes qui in eum credunt, testatur dicendo: Quicumque fecerit voluntatem Patris 0720D mei qui in coelis est, ipse meus frater, soror et mater est (Matth. XII, 50) . Ipsum ergo laudant fratres; videlicet omnis Ecclesia, quae adhuc a coelesti haereditate exsulat in terris, sive quae jam praecessit ad coelos. Unde psalmus: Laudent illum coeli et terra (Psal. LXVIII, 35) . Et in Apocalypsi Joannes: Laudem dicite Deo nostro, omnes servi ejus, et qui timetis eum, pusilli et magni (Apoc. XIX, 5) . Cujus manus in cervicibus inimicorum ejus sunt; quia, secundum Evangelii testimonium: Omnia dedit ei Pater in manus (Joan. XIII, 3) . Ipse etiam his verbis consentit, 0721A dicendo: Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra (Matth. XXXIII, 18) . Et Pater ad eum loquitur: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum (Psal. CIX, 1; Matth. XXII, 44; Luc. XX, 43) . Quem adorant filii patris ejus; omnes videlicet per eum adoptati in filiorum dignitatem, juxta quod Apostolus loquitur: Ut in nomine Jesu omne genu flectatur, coelestium, terrestrium et infernorum.

3. Sequitur: Catulus leonis Juda: ad praedam, fili mi, ascendisti: requiescens accubuisti ut leo, et quasi leoena: quis suscitabit eum? Quantum attinet ad superficiem litterae, fortitudo regum a stirpe Juda descendentium per haec verba praefiguratur: qualem beatum David fuisse legimus, et beatum 0721B Ezechiam, et caeteros quosque qui divinatati humillime famulantes, vires hostium, eo donante, instar leonis et leaenae subegerunt, et adeo terrori hostibus exstiterunt, ut nullus eos lacessire ad pugnam quasi quiescentes praesumeret: cujus rei testes sunt libri Regum.

4. Typice autem catulum leonis Dominum Salvatorem appellat, tamquam leonina ortum prosapia; videlicet regia stirpe progenitum. Bene autem catulus leonis vocatur, cujus natura esse dicitur, ut nascens tribus diebus dormiat, deinde rugitu paterno excitatus assurgat. Quae figura pulcherrime arridet Dominicae dormitioni; qua tribus diebus dormiens ad Patrem clamat: Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me (Psal. XL, 11) . Sed resuscitatus 0721C ad praedam ascendit; quia exspolians infernmum, justos quosque ad superna secum tamquam praedam egregiam triumphando evexit. Qui ut leo, et quasi ut leaena accubuit; quia qui dormire per carnem in sepulcro voluit, quasi leo victor de hostibus triumphavit. Quod autem subjungit: Quis suscitabit eum, subauditur, nisi Pater? Nullus enim non dicam hominum caducorum, sed nec quilibet Angelorum , nisi is de quo Petrus apostolus dixit Judaeis: Quem Deus suscitavit a mortuis, cujus nos testes sumus (Act. III, 15) .

5. Non auferetur sceptrum de Juda, nec dux de femoribus ejus, donec veniat qui mittendus est: et ipse erit exspectatio gentium (Gen. XLIX, 10) . Haec 0721D sententia clarius luce a fidelibus intelligitur, quia tamdiu suae gentis principibus ac ducibus iisdem populus regebatur, quousque Dominus et Salvator noster veniret, qui mittendus erat a Patre. Qui est exspectatio gentium; quia videlicet tamdiu Deus Pater gentes ad poenitentiam exspectavit, quousque per Filii sui adventum ad cognitionem suam ab idololatriae cultura eos revocaret. Nam sive in Babylonem transducti fuerint Judaei, semper sibi praepositi ex sua gente fuerunt: seu reversi ex Babylone, quousque Herodes alienigena rex eis constitueretur: et per pontifices summa eorum regebatur, quousque 0722A ad Aristobulum ventum est, qui primus post reditum de Babylone, cum esset pontifex, sibi diadema imposuit et regem se declaravit. Itidemque successores ejus, usquequo rebus Judaicis lapsantibus. et Hircano ultimo rege Judaeorum extremis malis addito, regnum a Caesare Augusto Herodes alienigena suscepit Judaicum. Cujus tempore, secundum hanc prophetiam et Evangelii testimonium, is qui mittendus erat (Matth. II, 1) , Dominus et Salvator noster advenit.

6. Ligans ad vineam pullum suum, et ad vitem, o fili mi, asinam suam (Gen. XLIX, 11) . Hac compositione verborum demonstratur, non ad Judam, beatum Jacob loqui, sed de eo utique, qui mittendus erat; qui enim ad filium loquens, o fili mi dicit, et 0722B addidit pullum tuum vel asinam tuam, manifestissime de eo loquitur, quem superius mittendum praedixerat: Quem legimus (Matth. XXI, 5-7) venientem in Hierusalem in usus habuisse asinam et pullum, nec tamen eos ad vineam vel vitem fuisse colligatos. Restat ergo, ut in his verbis nihil historicum requiratur, sed totum typice dictum intelligatur. Ligavit enim Dominus et Salvator ad vineam pullum suum, quando populum nationum indomitum praeceptis subdidit Apostolorum ex vinea Judaica procreatorum, de qua Isaias: Vinea enim Domini sabaoth, domus est Israel (Isa. V, 7) . Alligavit etiam ad vitem, id est Ecclesiam, asinam suam, videlicet Synagogam, quam in fine saeculi a perfidia revocans jugo legis oppressam discipulatui eam subdet Ecclesia, 0722C atque ita fiet unus grex, et unus pastor (Joan. X, 16) ; et secundum beati Zachariae testimonium, duae virgae illae copulabuntur, et erunt in unionem in manu Domini.

7. Lavabit vino stolam suam, et sanguine uvae palium suum (Gen. XLIX, 11) . Idioma Hebraici constat esse sermonis, ut unam eamdemque rem diversis sermonibus repetat, ut hic. Quid est enim vinum, nisi sanguis uvae? Sed quantum litterae superficies inconsequens est (nullus enim vel stolam, vel pallium vino lavat), tantum gratiori intelligentia interius commendatur. Salvator namque vino stolam suam, et sanguine uvae pallium suum lavit, quia pendens in cruce proprio sanguine sacram carnem quae stola illius fuit, perfundi voluit.

0722D 8. Sequitur: Pulchriores sunt oculi ejus vino, et dentes ejus lacte candidiores (Ibid., 12) . Oculi Salvatoris pulchriores vino praedicantur, quia dona Spiritus sancti quae per Christum conferuntur, speciosiora vino legali comprobantur. Nam quod oculi Salvatoris dona Spiritus sancti significent, Zacharias testatur propheta dicendo: Super lapidem unum septem oculi sunt (Zach. III, 9) ; quos Isaias enumerat dicendo: Spiritus sapientiae et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis, spiritus scientiae et pietatis, et spiritus timoris Domini (Isa. XI, 2, 3) . Qui pulchriores 0723A sunt vino legali quod in nuptiis defecit (Joan. II, 3) , quia per legem cognitio peccati (Rom. III, 10) , per gratiam autem Spiritus sancti nobis ejus remissio condonatur. Et secundum Evangelium, lex quidem per Moysem data est, gratia autem et veritas per Jesum Christum (Joan. I, 17) .

9. Quod autem dicitur: Et dentes ejus lacte candidiores: per dentes praedicatores novi Testamenti debent intelligi, qui cibos spiritales comminuendo, id est exponendo, multa nobis perutilia in ventrem memoriae transmittunt. Lac autem doctrina veteris Testamenti non incongrue accipitur, quae incipienti populo adhuc ad perfectum cibum invalido condita est. Candidiores ergo lacte dentes Jesus habet, quia Ecclesiae suae praedicatores puritatis munditia conspicuos perfecit. Nam quantum inter sectatores Evangelii 0723B et legales distet observantias, beatus Petrus testis est, qui ait: Non potuistis in lege justificari: in hoc omnis qui credit, justificatur (Act. XIII, 38, 39) . Isti ergo dentes candidi sunt, quia fonte baptismatis abluti, a peccatorum naevis redduntur purissimi. De legis autem observatoribus nihil tale refertur: sed tantummodo dicitur, quia Qui fecerit ea, vivet in illis (Galat. III, 12) . Insuper omnes qui legi carnaliter deserviunt, sub maledicto sunt, dicendo terribiliter eadem Lege: Maledictus omnis qui non permanserit in mandatis legis hujus, ut faciat ea quae in ea scripta sunt (Deut. XXVII, 26) .