Furonem vel furunculum Gallici furetum vocant, et est animal parvum, majus mustela, inter album et croceum habens colorem. Est autem ferum et audax cuniculos de antris in retia expellens, omnibus animalibus infestum, aut propter iram, ut dicunt quidam, aut propter sanguinem quem bibit, licet carnes non comedat. Partu est foecundum, septem vel novem aliquando edens partus: prostratum coire dicitur : foemina tempore luxuriae mare carens tumescit et moritur, et quadraginta diebus impraegnatur. Triginta diebus manet non videns : et cum aetatem septuaginta dierum impleverit, venatur.
Est autem hoc animal medicinale, ut dicunt. Virga enim furonis masculi magnae utilitatis est eis qui patiuntur in vesica, et eis qui guttatim et cum difficultate mingunt si teratur ex eo uncia et misceatur cum modico gari et poletur. Si hoc animal momorderit aliquem, et locus morsus sit subnigri coloris, et augeatur in eo dolor, cura illius est ut petetur vinum purum, et ponatur in una hora emplastrum super morsum excerptis tritis foliis ficus et aliis ex cimino tritis. Fel ejus potatum perimit, nisi potauii per medicamina subveniatur. Furonis autem cerebrum cum aceto frixum et bibitum, curare dicitur morbum caducum. Si ex sanguine ejus apostema post aurem proveniens inungatur, confert. Medulla ejus combusta si cinis, ejus sumatur cum cera liquefacta cum oleo lilii, confert ad idem.