Caput XIV. Serapidem, ejus nomen et sacra e Josephi patriarchae historia fictum esse contendit; et daemones in simulacris ex assiduis sacrificiis colligi et hostiarum sanguine nutriri. Serapidem humanis obedire jussis et nolentem ad loquendum adactum fuisse, ex Porphyrio probat; et idem hoc de omnibus reliquis Gentilium diis, Christianorum imperio obnoxiis, statuit.

Discite etiam, sacrosancti imperatores, venerandum 1012A Alexandriae numen unde sumpserit exordium, ac a communi nostra fragilitate detecta ad veritatis exordium mortalitatis nostrae sermo revocetur. Cum ingrueret arescentibus frugibus malitiosa fames, Jacobi religiosi patriarchae semine procreatus juvenis Joseph, interpretatusque somnium regis, totum, quicquid innuebat, ostendit (Gen. XLI) . Joseph (est Jacobi filius ) qui ob pudicitiam in carcerem missus, ereptus post interpretationem somnii, fuit particeps regni. Nam septem annorum collectis et servatis frugibus, alterius septennii egestatem divinae manus providentia mitigavit. Huic post mortem Aegyptii patrio gentis suae instituto templa fecerunt : et, ut justam dispensationis gratiam posteritas disceret, quo modio esurientibus et ementibus 1012B frumenta diviserat, capiti is superpositus est. Nomen etiam, ut sanctius coleretur, ex primo auctore generis accepit. Nam quia Sarae pronepos fuerat, ex qua nonagenaria (Gen. XXI, 2) Abraham indulgentia Dei susceperat filium, Serapis dictus est Graeco sermone, hoc est, Σαρᾶς ἀπὸ . Sed hoc invito Joseph accidit, immo mortuo. Neque enim ad hoc facinus religiosus animus et Deo summo dicatus adduci potuisset, ut erroris illecebras ex nomine suo superstitiosis hominibus ipse praeberet, praesertim cum sciret haec esse in Dei sacrosanctis legibus, ne quis hominum tale aliquid 1013A aut veneraretur aut coleret. Hic in Aegypto colitur, hic adoratur, hujus simulacrum Neocororum turba custodit, et ad memoriam vetustatis errans populus ordinem sacrorum in honorem integerrimi ac prudentissimi hominis constitutum contentiosa hodie animositate custodit. Sed et in ipso simulacro, sicut in caeteris, ex assiduis sacrificiis immundi daemonum spiritus colliguntur . Nihil enim operantur animae, et cruor ex assidua pecudum caede profusus, nisi ut daemonum substantia, qui diaboli procreatione generantur, ex isto sanguine nutriatur . Nam ita esse Porphyrius, defensor Stoicorum, hostis Dei et veritatis, in multis sceleratarum impietatum scriptis, manifestis nobis probationibus prodidit. In libris enim, quos appellat περὶ τῆς εὐλογίων φιλοσοφίας , 1013B majestatem ejus praedicans, de infirmitate confessus 1014A est. Imprimis enim librorum partibus (id est in ipsis auspiciis positus ) dixit: Serapis vocatus, et intra corpus hominis collocatus, talia respondit . Dicant nunc mihi perditi homines, quis potior est, qui vocat et imperat et includit, an qui vocatur et paret? Et cum venerit, in suscipientis hominis corpore potestate jubentis includitur. Gratias agimus, Porphyri, quod libris tuis deorum tuorum nobis substantiam prodidisti. Didicimus per te, quatenus dii tui hominibus viventibus serviant. Serapis tuus ab homine vocatur, et venit, et, cum venerit, statim jussus includitur, et loquendi necessitas nolenti forsitan imperatur. Sic apud nos deos vestros, cum hominibus nocere coeperint, religiosi sermonis flagella castigant . Sic in corpore hominum constituti dii vestri 1014B verbo Dei spiritualium flammarum igne torquentur, 1015A et qui apud vos quasi dii coluntur, apud nos religiosae fidei medela Christi gratia humano subjacentes imperio, et tormenta repugnantes sustinent, et victi poenis ultricibus subjugantur.