APPEN ix II. 6 9

(1) Unicum fuit fortasse exemplum in occidentali ecclesia id quod Romae constituit Evaristus, qui, causa sacrorum, regionibus Urbis attribuit Presbyteros, Cardinales postea dictos. Marius Lupus Bergomensis, de Parochiis ante annum Christi mili. , ostendit, in civitatibus ante annum Christi millesimum nullos fuisse Parochos.

Dixi in occidentali ecclesia; namque de Alexandrina ecclesia fundata ab Apostolorum principe per Marcum haec scripsit Epiphanius haeres. 49 alias 69 Arian. n. 1 opp. t. 1 p. 727 edit. Coloniae 1682. « Quotquot, inquit, Alexandriae catholicae communionis ecçle- » siae sunt, uno Archiepiscopo subiectae, suus cuique praepositus est Presbyter, qui eccle- » siastica munera iis administrant, qui circa ecclesias illas habitant, earumque conventícula » vici seu laurae ab Alexandrinis vulgo nuncupantur.» De conformitate disciplinae inter Romanam et Alexandrinam ecclesiam legenda est praeclara epistola S. Leonis Magni ad Dioscorum Alexandrinum, quae est 4" in append. ad Bullar. Boman. vol. 1 edit. Taurin. Inter alia ita S. Leo Dioscorum reprehendit : « Unum enim nos sentire oportet et agere, id, sicut legimus, in nolis quoque unum esse cor et una anima comprobetur. Cum enim beatissimus Petrus apostolicum a Domino acceperit principatum, et Bomana ecclesia in eius permaneat institutis, nefas est credere, quod Sanctus discipulus eius Marcus qui Alexandrinam primus ecclesiam gubernavit, aliis regulis traditionum suarum decreta formaverit: cum sine dubio de eodem fonte gratiae unus spiritus et discipuli fuerit et magistri, nec aliud Ordinatus tradere potuerit, quam quod ab Ordinatore suscepit. Non ergo patimur, ut cum unius nos esse corporis et fidei fateamur, in aliquo discrepemus et alia doctoris alia discipuli instituta videantur.»

Quod iam S. Anacletus scripse- rat, ut legitur in c, 3 dist. 80 his verbis : « Episcopi non in castellis

et modicis civitatibus debent consti-

tui, sed Presbyteri per castella et

módicas civitates atque villas debent

ab Episcopis ordinari et poni. »

Disciplina autem vigebat, atque per multa saecula viguit, ut in civita- tibus non ponerentur Presbyteri ad plebes regendas conventusque haben- dos, sed una esset civitatis ecclesia seu titulus, cui praeerat Episcopus(l), constitutis extra urbes in proximiori- bus pagis aliis titulis, quibus prae- erant Presbyteri, qui ad similitudi- nem episcopalis ecclesiae et sub plena eiusdem dependentia conven- tus fidelium haberent, qui ad civita- tem accedere non possent. Hi oppi- dani tituli appellati quoque sunt ecclesiae possessionis, de quibus men- tio fit in can. 6 Concilii Chalcedo-

bens reprehendit facilem rationem constituendi Episcopos in obscuris quoque oppidis; quae prohibitio os- tendit quam frequenter crearentur Episcopi: scripsit enim: « Illud sane, quod ad sacerdotalem pertinet digni-

tatem, inter omnia volumus canonum

statuta servari, ut non in quibusli-

bet locis, neque in quibuscumque ca-

stellis, et ubi ante non fuerunt Epi-

scopi, consecrentur: cum, ubi minores

sunt plebes . minoresque conventus,

Presbyterorum cura sufficiat; Episco-

palia autem gubernacula nonnisi ma-

ioribus populis, et frequentiorum

civitatibus oporteat praesidere; ne,

quod ss. Patrum divinitus inspirata

Decreta veluerunt, viculis et posses-

sionibus . vel obscuris et sol i tur iis

municiptis tribuatur sacerdotale fa-

stigium; et honor, cui debent excel-

lentiora committi, ipsa sua numero-

sitate vilescat.t)