CXXIX. Haeresis Negans David Christi Prophetam Fuisse.

Sunt quidam haeretici, ut Manichaei, et Gnostici, 1257A et Nicolaitae, et alii, qui de beato David audent dicere, quod non Christi propheta fuerit, neque doctor, et commentator divinarum omnium Scripturarum, sed humanae cantationis, ac saecularis rei conscriptor exstiterit: cum coelestis gratiae, atque arcani salutaris Christi Domini ipse meruerit prae multis humano generi mysteria praedicare. Sicut enim Sanctis aliis diversam tribuit Christus Dominus gratiam, ita huic majorem concessit scientiam, dicente Domino: Dabo vobis sancta David fidelia (Act. XIII, 14, ex Isai. LV, 3) . Et: Inveni David filium Jesse, hominem qui faciat omnia quae sunt in corde meo, dicit Dominus (Act. XIII, 22, ex Psal. LXXXVIII, 21) . Ignorant ergo quod velox, ac praepotens commentator hic divinarum exstitit Scripturarum, rex atque propheta David 1257B emissus a Domino; ut quod ante dicebatur, praesensque videbatur, haec cuncta brevi collecta humano generi praedicarentur ab eodem, tribusque in versibus psalmi primi omnem rerum virtutem exponeret veritatis, praeteritorum, instantium, atque futurorum; omnesque errores cujusque populi, diversaque facinora nuntiando, cum dicit: Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, id est Paganorum: et in via peccatorum non stetit, quippe Judaeorum: et in cathedra pestilentiae non sedit, utique haereticorum (Psal. I, 1) . Atque hinc jam quasi ex fontibus atque materiis copiosis diversa semina iniquitatis humano generi adfutura doceret, ut his quippe tribus malis 1258A Paganitate, Judaismo, et omni haeresi contemptis, atque damnatis, sola fides vera, id est Patris, et Filii, et sancti Spiritus ab omnibus credita coleretur. Zelo enim divino ductus beatus David tunc temporis, cum videret homines daemoniis immolare, non Deo; in Jerusalem civitate quatuor choros posuit secundum mundi aditus, ana septuaginta duo, quatuor etiam hominibus positis ex psallentibus, atque arcam Dei custodientibus, undique infinitis etiam aliis extrinsecus. In medio autem ea posita psallebat cum populo beatissimus ipse David patriarcha, et incorporationis Christi Domini quippe ut testis tantus, ac praedestinatus a Domino, psalmorum diversa gaudia et laudes pariter, non alii nisi ipsi Christo Domino canendo referebat; trinaque vice quotidie cum orationibus 1258B psalmorum etiam cantore sonante omni delectabatur cum populo, divinam Christi praesentiam nuntiando, deque ea re, futura gaudia saeculo promittendo. De quo et Dominus dignatus est dicere, multos fuisse prophetas, et sapientes, et desiderasse videre, et audire quae apostoli audire meruerunt, et videre. Nam quod et Graecorum ipsa quae videtur esse sapientia, ex Lege, atque Prophetis, et specialiter de David sit, secundum tempus omnibus manifestum. Ideoque et poetae, aliique sapientes versibus quod voluere dicere, imitando eumdem conati sunt fingere. Quae argumenta cum de Lege, 1259A atque Prophetis sumerent, immutatis nominibus cum jura veritatis violare properant, suae perfidiae diversa mendacia saeculo seminarunt. Inde haec ignorantes quamplurimi saeculares homines, atque imperiti, temporalitatis pagana mendacia potius quam salutaris christianae legis antiqua, et vera arcana desiderant colere, atque sequi firmamenta. Ex suis itaque vanitatibus, id est ex Graecorum historiographis, potest quis cognoscere, quam sit temporalis vana sapientia Graecorum, quae cum paulatim cognoscitur a suis, sine dubio spernitur, calcatur, atque quotidie condemnatur.