Acta Congregationum 701

munere pro adulescentibus accipiendo, tum in votis paupertatis, castitatis,

oboedientiae exsequendis. Clericus, cum studiis instaret, idque non sine

quadam molestia, primum Massiliae, deinde apud « Navarram », in dioecesi

Foroiuliensi et Tolonensi, operam diligentissime dabat pueris instituendis

quibus semper aderat. Tum demum, annos tres et triginta natus, die 21

mensis Decembris anno 1912, quod Augustus flagrantissime diu expetiverat,

ad effectum adduxit ipseque sacerdotio auctus est.

Primum vixit in « Navarra » suis muneribus perfungens pastoralibus quae

exercuit quoque apud ecclesiam paroecialem propinquam in valle, quae fran-

cogallice Sauvebonne appellatur. Quam navavit operam tam diligenter ut

pernotus omnibus ab omnibus magni haberetur. Tum, priore bello totum

per orbem saeviente, Augustus, dum in omnis generis periculis versabatur,

aegros custodiebat eosque sub lectulis baiulabat. « Heu - ait - quam multas

rosarii preces, quum vigilias agerem, persolvi! ».

Qui, cum « Navarram », bello confecto, repetivisset, denuo munera inter

pueros sedulus et alacris suscepit simulque studiosissime fuit et doctrinae

religiosae magister, et catechista, et praefectus rebus administrandis, et

sacramenti paenitentiae minister.

Anno autem 1927 Servo Dei relinquenda fuit dilectissima domus « Na-

varra » ut catechista fieret domo salesiana Niciae, quam primam, intra

Gallicorum rei publicae fines, anno 1875 Ioannes Bosco condiderat. Quo

facto, statim revocatus ad « Navarram », superior localis electus est. Quod

munus sustinuit annis insequentibus etiam aliis in civitatibus, quae vul-

go appellantur Morges, in Helvetia, Millau, Villemur-sur Tarn, in Gallia,

Thonon, in Superiore Sabaudia. Augustus, officia moderatoris persolvens,

omnes curas defigit in studium adulescentium iisque semper aderat nec

recusabat quin ipse ministeria humiliora praeberet omnibus. Insuper, hoc

dono peculiarissimo ornatus, universos homines tam humaniter excipiebat

ut domus quadam laetitia suavissima circumdaretur. Utebatur enim multum

et familiarìter sodalibus salesianis, discipulis eorumque parentibus, antiquis

alumnis, sororibus salesianis, cooperatoribus, opificibus, hospitibus quos

apud se admittebat, illis etiam qui fortuito adibant.

Servus vero Dei, quem omnes ducebant tamquam hominem eximiae

pietatis in opera conversae et relatae, faciebat « omnia amoris gratia nec

quicquam adhibita vi », iuxta praeceptum Sancti Francisci Salesii. Profecto