55. (2. ) Hymnus Tempore Tristitiae.

1. Deus, perenne gaudium, Pax, Christe, cordis anxii Portusque fluctuantium, Quem nec procella, turbidis

2. Si verrat ima motibus, Potest fugare a pectore, Qui mersa ponto sublevas, Qui subiugata sarcinis,

3. Qui dux prophetae naufragi, Dum vivit esca beluae, Dum nescit aequor, quod tenet, Tutum ferino e gutture

4. Exactor abrumpis cibum. Diro reductus remige, Custode salvus pessimo, Vates, locutus te Deum,

5. Tunc iussa gessit fortior. Immunda lymphis sobrium Per busta terris vexerat; Vivens sepulcra pertulit,

6. Viventis urnae prandium, Secreta ceti prodidit Testis verendus intimi. Sic nos precamur, rex Deus,

7. Maerore fractos ut cibum De ventre curarum rape. Vivit medullis, quod necat, Turbantur alta viscerum,

8. In fonte carnis ardor est, Qui mergit, urit, adficit; Sed, si serenus aspicis, Pressura gignet gaudium.