57. (4. ) Hymnus de Pentecoste.

1. Et hoc supernum munus est, Quod lingua linguis militat; Quis non tonantis praemia Per dona eiusdem proferat?

2. Facit, loquendo qui sapit, Dignum loquatur ut Deo, Infundit, ecce, spiritus Et ara rursus instruit,

3. Intrat veterno pectora Eviscerata nubilo. In hoc apostolis die Dum verba verbum dividit

4. Sermone mundi praepotens Et corda mundi concutit, Summis feratur laudibus, Habet homo ora gentium.

5. Thrax, Gallus, Indus unus est: Quod blanda ludit Graecia, Quod saevit atrox barbarus, Stridor Canopi murmurat,

6. Quod lingua latrat Parthica, Pectus replevit hospitum; Mundi ad salutem curritur Nolente mundo tot viis.

7. Quae sacra nunc remissio, Paschalis instar gratiae, Dum mysticam septemplici Ornat coronam munere,

8. Augmenta plenitudinis Opus ministrat divitis. Nunc mente, voce psallite ! Hoc nostra debet mens Deo.

D hangt folgende, naturlich spatere Doxologie an:

Gloria patri Domino Natoque, qui a mortuis Surrexit, ac paraclito In saeculorum saecula.