LIBER DE ZELO ET LIVORE.

 I. ZELARE quod bonum videas et invidere melioribus 0639A leve apud quosdam et modicum crimen videtur, fratres dilectissimi dumque existimatur leve es

 II. Circuit ille nos singulos, et tamquam hostis clausos obsidens, muros explorat, et tentat an sit pars aliqua murorum minus stabilis et minus fida,

 III. Quamobrem, fratres dilectissimi, contra omnes diaboli fallaces insidias vel apertas minas stare debet instructus animus et armatus, tam paratus s

 IV. Hinc diabolus inter initia statim mundi et periit 0640C primus et perdidit. Ille angelica majestate subnixus , 0641A Invidia autem diaboli mors in

 0641B V. Hinc denique novae fraternitatis prima odia, hinc parricidia nefanda coeperunt (Gen. IV), dum Abel justum Cain zelat injustus, dum bonum malu

 VI. Quae nos considerantes , fratres dilectissimi, contra tantam mali perniciem vigilanter et fortiter dicata Deo pectora muniamus. Aliorum mors profi

 VII. Qualis vero est animae tinea, quae cogitationum tabes, pectoris quanta rubigo, zelare in altero vel virtutem ejus vel felicitatem, id est odisse

 VIII. Hinc vultus minax, torvus aspectus, pallor in facie, in labiis tremor, stridor in dentibus, verba rabida, effraenata convicia, manus ad caedis v

 IX. Multo malum levius et periculum minus est cum membra gladio vulnerantur. Facilis cura est ubi plaga perspicua est, et cito ad sanitatem medela sub

 X. Et idcirco, fratres dilectissimi, huic periculo consulens Dominus, ne quis zelo fratris in laqueum mortis 0645B incurreret, cum eum discipuli inter

 XI. Quid in zeli tenebras ruis? quid te nubilo livoris involvis? quid invidiae caecitate omne pacis et charitatis lumen extinguis? quid ad diabolum cu

 XII. Meminisse debemus quo vocabulo plebem suam Christus appellet, quo titulo gregem suum nuncupet. Oves nominat, ut innocentia christiana ovibus aequ

 XIII. Ideo et apostolus Paulus, cum pacis et charitatis merita depromeret, cumque asseveraret firmiter et doceret nec fidem sibi, nec eleemosynas, nec

 0647B XIV. Obterenda sunt, fratres dilectissimi, vitia et peccata carnalia, et terreni corporis infesta labes spiritali vigore calcanda, ne, dum iteru

 XV. Hoc est enim mutasse quod fueras et coepisse esse quod non eras, ut in te divina nativitas luceat, 0648B ut ad Patrem Deum deifica disciplina resp

 XVI. His meditationibus corroborandus est animus, fratres dilectissimi, ejusmodi exercitationibus contra omnia diaboli jacula firmandus. Sit in manibu

 XVII. Ad quas ut pervenire tu etiam possis, qui fueras zelo et livore possessus, omnem illam malitiam qua prius tenebaris abjice , ad viam vitae aeter

 XVIII. Habes autem multa quae cogites. Paradisum cogita, quo Cain non ingreditur, qui zelo fratrem peremit (Gen., IV). Cogita coeleste regnum, ad quod

4. From this source, even at the very beginnings of the world, the devil was the first who both perished (himself) and destroyed (others). He who5    Some add “long ago.” was sustained in angelic majesty, he who was accepted and beloved of God, when he beheld man made in the image of God, broke forth into jealousy with malevolent envy—not hurling down another by the instinct of his jealousy before he himself was first hurled down by jealousy, captive before he takes captive, ruined before he ruins others. While, at the instigation of jealousy, he robs man of the grace of immortality conferred, he himself has lost that which he had previously been. How great an evil is that, beloved brethren, whereby an angel fell, whereby that lofty and illustrious grandeur could be defrauded and overthrown, whereby he who deceived was himself deceived! Thenceforth envy rages on the earth, in that he who is about to perish by jealousy obeys the author of his ruin, imitating the devil in his jealousy; as it is written, “But through envy of the devil death entered into the world.”6    Wisd. ii. 24. [So Lactantius, Institutes, book ii. cap. ix. in vol. vii., this series.]  Therefore they who are on his side imitate him.7    [Chrysostom, vol. iv. p. 473, ed. Migne.  This close practical preaching is a lesson to the younger clergy of our days.]

IV. Hinc diabolus inter initia statim mundi et periit 0640C primus et perdidit. Ille angelica majestate subnixus , 0641A ille Deo acceptus et charus, postquam hominem ad imaginem Dei factum conspexit, in zelum malivolo livore prorupit, non prius alterum dejiciens instinctu zeli quam ipse zelo ante dejectus, captivus antequam capiens, perditus antequam perdens, dum, stimulante livore , homini gratiam datae immortalitatis eripit , ipse quoque id quod prius fuerat amisit. Quale malum est, fratres dilectissimi, quo angelus cecidit, quo circumveniri et subverti alta illa et praeclara sublimitas potuit, quo deceptus est ipse qui decepit! Exinde invidia grassatur in terris, dum livore periturus magistro perditionis obsequitur, dum diabolum qui zelat imitatur, sicut scriptum est: Invidia autem diaboli mors introivit in orbem terrarum (Sap. II, 24). Imitantur ergo illum qui sunt ex parte ejus.