2

ην περισσὴ ἡ προσθήκη; μὴ γάρ· ἐν τῷ αὐτῷ βιβλίῳ ἀμφότερα κεῖται. ὁ ἐκκλησια στὴς φυσικὰ λέγει. λέγω, διττή ἐστιν ἡ φύσις τῶν ου̣ντων· "ὁ θ̣ε̣ὸ)̣ς" ·ε̣...ε̣···· ἐποίησεν "ὁρατὰ καὶ ἀόρατα". καὶ ταῦτα "τὰ ὁρατὰ καὶ ἀόρατα" διαστέλλων ἀ̣φ̣' ἑαυτῶν καὶ φα νερῶν αὐτὸς ὁ ἀπόστολος λέγει· "τὰ βλεπόμενα πρ̣όσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια." καὶ τὰ "αἰώνια" ουν τὰ τῷ θεῷ ἐοικότα καὶ ἀνακείμενα πρὸς τ̣ὸν̣ θ̣εὸν καὶ τὰ "πρόσκαιρα" ευ̣χει τινὰ λόγον σοφόν, καθ' ον γέγονεν. καὶ α̣ὐτὰ γὰρ τὰ αἰσθητικὰ καὶ "ὁρατὰ" λόγῳ τινὶ σοφῷ γέγονεν. ἀμφοτέρων ουν χρῄζομεν διδασκαλίᾳ. τὸ πλεῖον μέρος ἐν τῷ ἐκκλησιαστῇ περὶ τῶν αἰσθητῶν καὶ ὁρωμένων οὐ μόνον κτισμάτων ἀλλὰ καὶ ἐπιτηδευμάτων λέγεται. ἐν δὲ τῷ ᾳυ̣σματι τῶν ᾀςμάτων πάντα νοητά εἰσιν, ἐφοπτικά, ὑπερουράνια. οὐδεὶς γοῦν, οὐδὲ ο̣ἱ αυ̣γαν "πτωχοὶ" τὴν διάνοιαν, ἐπὶ ῥητοῦ λαμβάνουσιν τὸ ᾳσμα τῶν ᾀσμάτων. μόνος Σερᾶς ὁ ̓Αριανὸς ουτως αὐτὸ ηυ̣θελεν ἑρμηνεύειν, ...·· τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραῶ ταύτην ευ̣λεγεν "νύ̣μφην" ειναι ὑμνου μένην ἐν τῷ βιβλίῳ. κα̣ὶ̣ ἐξε̣τ̣άξαμεν αὐτὴ̣ν πολλάκις ῥητὰ προφέροντες, α ἐπὶ ῥητοῦ οὐ δύναται ληφθῆναι. οταν γὰρ λέ γῃ οτι "δύο μαστοί σου ὡς δύο νεβροὶ δορκάδος νεμόμενοι ἐν το̣ῖς κρίνοις, εως ου διαπνεύσῃ ἡ ἡμέρα καὶ κινηθῶσιν αἱ σκιαί", πο̣ῖον κάλλος ευ̣χουσιν οἱ "μαστοί", οταν τούτοις παραβάλλονται; καὶ ἐπεὶ ἁπαξαπλῶς "νεβροῖς δορκάδος" παρα β̣άλλονται, διὰ τοῦτο λέγει· "νεμομένοις ἐν το̣ῖς κρί νοις"· αυ̣λλως γάρ εἰσιν, οταν "νέμωνται ἐν τοῖς κρίνοις". καὶ πολλά γέ ἐστιν ῥητά. ἐνταῦθα ουν τὰ ὑπεραναβεβηκότα τὰ φυσικά, τὰ αἰώνια, α δεῖ σκοπεῖν τοὺς "τὰ αυ̣νω" βλέποντας, τοὺς "θησαυρίζοντας ἐν οὐρανοῖς". ἐπερ· ἐνταῦθα περὶ τῶν αἰσθητῶν μετ' αἰνι̣γ̣μοῦ λέγει; βούλεται διδάξαι οτι καὶ τὰ αἰσθητὰ ὑπὸ προνοίας τοῦ̣ θεοῦ διοικεῖται καὶ οτι τὰ ἐπιτηδεύματα π̣άντα τὰ περὶ τὰ "ἀνθρώπινα" "μάταια", μᾶλλον ·· οὐχ ωστε παντάπασιν ἐκβληθῆναι· ἀ̣λλὰ σ̣υνκρίσει τῶν ὑπερκοσμίων βραχέα εἰσὶν ταῦτα. ἀμφότερα γὰρ καὶ "τὰ βλεπόμενα" καὶ "τ̣ὰ μὴ βλε πόμενα" "θεοῦ ποιήματά" εἰσιν· συνκρινόμενα δὲ "τὰ βλε πόμενα" πρὸς "τὰ μὴ βλε̣πόμενα" δόξαιεν αν "ματαιότης" ειναι. ἐπερ· ὡς πρὸς τοὺς προσέχοντας μόνοις "τοῖς ὁρα τοῖς"; ναί· πρὸς̣ τ̣ο̣ὺς μεγάλα ταῦτα ἡγουμένους ειναι καὶ μη δὲν πλέον. καὶ ινα απο······· λ̣έξει χρησάμενος ····· ·αι······ς̣ τὴν νόησιν· οἱ λέγοντες "φάγωμεν καὶ πίωμεν, αυυ̣ριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν" μόνα τὰ "πρόσκαιρα" τετήφασιν. οἱ "ἀγαπῶντες τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ" μὴ λογιζόμε νοι οτι "ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ" ἐπὶ "ματαίοις" ευ̣χουσι τὴν γνώμην. εἰ μέντοι συνκρίνηται τὰ 7 ὁρώμενα τοῖς ἀοράτοις, κατὰ σύνκρισιν τὸ μηδὲν φαίνονται, οὐχ ἁπλῶς τὸ μηδέν. καὶ ευ̣χω γε ἀπὸ τῆς γραφῆς τοιαῦτα δεῖξαι. ὁ αγιος ἐν οʹ καὶ βʹ ψαλμῷ πολλὰ εἰρηκώς, ειτα δείξας οτι κατέγ̣νω τῶν λεχθέντων ὑπὸ τῶν φαύλων καὶ αὐτο̣······ γέγονεν πρὸς τὴν θεωρίαν τούτων, λέγει· "κτηνώδης ἐγενόμην παρὰ σοί". οὐ καθάπαξ γέγονε̣ν ἀλλὰ "παρὰ σοί". καὶ πάλιν Μωϋσῆς· "ἐγὼ δὲ αυ̣λογός εἰμι", ὡς πρὸς σέ, τὸν λόγον τὸν ἀληθινόν· οὐδὲ γὰρ "αυ̣λογον" γενόμενον παιδευτὴν καὶ στρατηγὸν καὶ νομοθέτην ἐξελέγετο̣. κ̣αὶ τρόπον τινὰ καὶ τὸ "ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ αυ̣νθρωπος" ταύτην ὑποβάλλει τὴν διά νοιαν, καὶ ὁ ̓Αβραὰμ· "ἐπεὶ ἠρξάμην λαλῆσαι πρὸς τὸν κύριον, ἐγὼ δέ εἰμι γῆ καὶ σποδός". ἐπερ· "ῥήματα ἐκκλησιαστοῦ" ἐκ προσώπου τοῦ συνγρα φέως; κυρίως μὲν ἐπὶ τῶν "θεοπνεύστων γραφῶν" συνγραφεύς ἐσ τιν τὸ πνεῦμα τὸ ὑποβαλὸν αὐτὸ̣ λαληθῆναι, ὑπηρετεῖται δὲ ὑπό τινος̣ σοφοῦ. οὐδὲ γὰρ τὸ πνεῦμα ἀοράτως ἐχάραξεν τὰ γράμματα καὶ τὰς λέξεις ευ̣θηκεν, ἀλλ' ἐνπ̣νεῖ ψυχῇ τινι ταῦτα. καὶ ηυ̣τοι αὐτός ἐστιν ὁ γράφων αὐτὰ ὁ Σολομὼν η τῶν σοφῶν τινες ευ̣γραψαν αὐτά. καὶ τάχα