1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

28

2,14a τοῦ σοφ̣οῦ οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν κεφαλῇ αὐτοῦ. εἰρηκὼς "σοφὸν" ειναι τὸν αυ̣νω πρ······ν̣ε·κο̣τα καὶ πάντα πράττοντα κατὰ "σοφίαν", "αυ̣φρονα" δὲ τὸν ἀντικείμενον καὶ ἐναντιούμενον, ινα μή τις̣ ἐπὶ ῥητοῦ ταῦτα λάβῃ, χωρεῖ εἰς τὸν "ευ̣σω αυ̣νθρωπον" καὶ̣ λέγει οτι "τοῦ σοφοῦ οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ" εἰσιν. ἐὰν ἐπὶ τῶν αἰ̣σθ̣ητῶν "ὀφθαλμ̣ῶν" λάβωμ̣ε̣ν, ἐν τῷ αὐτῷ προσώπῳ ευ̣χει καὶ ὁ "αφρων" καὶ ὁ "σοφὸς" τοὺς "ὀφθαλμούς". ὁ δὲ "σοφὸς" ουν, ῃ "σοφός" ἐστιν, αυ̣νω νένευκεν πρὸς τὸν Χριστόν, τὴν "κεφαλὴν" αὐτοῦ· "ἡ κεφαλὴ" γὰρ "παντὸς ἀνδρὸς ὁ Χριστός ἐστιν". ἡ δὲ "κεφαλὴ" ουν τοῦ "σοφοῦ" ὁ ν̣οῦς̣ ἐσ̣τι̣ν, ωστ̣ε̣ λέγειν· "ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ευ̣χομεν". ἐκ ταύτης τ̣ῆς "κεφαλῆς" ···εχε̣········, ἐφ' ῃ "μνήμη" γίνεται. ἐπερ· τοὺς "ὀφθαλμοὺς ἐν κεφαλῇ αὐτοῦ" τὴν̣ ἐκκλησίαν ··· ευ̣στ̣ιν λέγειν ωστε πάντας νοεῖν; διὰ τοῦτο ὁ "σοφός" ἐστιν ἐν τῇ "σοφίᾳ" οτι ὁ π̣αρο̣νομ̣αζόμενος ἀπ' αὐτῆς τῷ μετέχειν αὐτῆς.