3

μᾶλλον τούτῳ ἀρέσκομεν, ινα μὴ δόξῃ τις περὶ αὑτοῦ λέγειν τὸν λέγοντα ταῦτα. "ῥήματα" ουν ἀντὶ τοῦ λόγοι "ἐκκλησιαστοῦ" εἰσιν. πολλαχῶς γὰρ τὰ "ῥήματα" διὰ̣ λ̣όγ̣ων λαμβάνονται. ὡς ευ̣στιν οτε ·······ων̣ λογ··ε̣····················· λέγ̣ο̣υ̣σ̣ι̣ν̣ ············ε· πρὸς λόγον δι ·····σ̣ι̣ν. τὸ ῥ̣ῆ̣μ̣α̣ λ̣έ̣γομεν τὴν β̣ραχυλογίαν ·······μ̣α̣· ····τ̣ην δ̣ε̣········· ····· ·· η̣σ̣······ν̣·······α̣ι̣ λόγος, οτα̣ν̣ πάλιν λ̣έ̣γῃ ῥῆμα ··· ···ει εἰς τὸν εἰπόν̣τα̣· "δ̣ώσε̣ι̣ κύριος ῥ̣ῆ̣μ̣α τοῖς εὐαγγελιζομένοις", ·····ογο······· δ̣····τ̣··ουδ····ερι······ ···μα̣...· εἰπεῖν κύριος "ἐγένετο πρὸς τὸν ̓Ιηρεμίαν"· ···υ·······νεκ············ ... αὐτόν. καὶ δύναται ἐκ παραλλήλου, οτι ἀπὸ τῶν βραχειῶν αυ̣ρχε ται ὁ μελετῶν τελείου λόγου πειραθῆναι, ἀντὶ τοῦ "ῥήματα ἐκκλησιαστοῦ" λόγοι "ἐκκλησιαστοῦ"· "ἐκκλησιαστοῦ" μὲν κατὰ τὴν ἐπίνοιαν τοῦ "ἐκκλησιαστοῦ". ὡς ευ̣στιν "γνῶναι κατὰ σάρκα Χριστὸν" καὶ "μηκέτι" "κατὰ σάρκα", ἐὰν αὐτὸς μά λιστα ην ὁ "ἐκκλησιαστὴς" ὁ νῦν, ῃη̣ "λαλ̣εῖ τὰς παραβολὰς" τοῖς πολλοῖς "τοῖς ευ̣ξω" ὀχλεύουσιν, "ἐκκλησιαστής" ἐστιν. ῃ δὲ "ἐπιλ̣ύει" "τὰς παραβολὰς" ευ̣νδον "τοῖς μαθηταῖς" εἰσωτε ρικῷ λόγῳ, "οὐκέτι" "ἐκκλησιαστής" ἐστιν, ἀλλὰ Σολομὼν τὸ ᾳσμα τῶν ᾀσμάτων ᾳυ̣δων, τοὺς ὑπερκοσμίους λόγους τοὺς ἀνάγοντας εἰς "βασιλείαν οὐρανῶν". 1,1b ῥήματα ἐκκλησιαστοῦ. ειπον οτι διττῶς λέγεται "τοῦ ∆αυὶδ υἱὸς" καὶ κατὰ παίδευσιν καὶ κατὰ γένος. καὶ οὐχ ῃ "υἱὸς" αὐτοῦ ἐστιν λέ γει ταῦτα, ἀλλ' ῃ "υἱὸς" σοφοῦ "σοφός", ἐπεὶ ἠδύνατο καὶ ὁ ̓Αβεσσαλὼν εἰπεῖν ταῦτα γεγονὼς μὲν καὶ αἰσθητὸς "βασιλεὺς" καὶ ἀπὸ τούτου. διορατικοῦ δὲ " ̓Ισραὴλ" τοῦ ευ̣χοντος νοῦν ὁρῶντα θ̣εὸν "βασιλεύς" ἐστιν, τοῦ δὲ νοη̣τοῦ ̓Ισρ̣αὴ̣λ̣ "βασι λεύς" ἐστιν̣. καὶ οὐκ ἐν τῷ τυχόντι τόπῳ, ἀλλ' "ἐν τῇ ̓Ιε ρουσαλὴμ βασιλεύς"· βασιλεύσει δὲ καὶ ἐν τῇ "ἀνωτέρῳ", τῇ πνευματικῇ, τῇ ὁρώσῃ τὴν εἰρήνην π̣όλει. καὶ τοῦτο δὲ πρὸς τοῖς εἰρημένοις ευ̣τι λεχθήτω, ἐπεὶ πολλάκις τινὲς ψευδογραφοῦσιν βιβλία καὶ καταχρῶνται προς ηγορίαις. ὁ Κλήμης γοῦν πολλὰ λέγει ερ····· βιβλία ψευδ 8 επίγρ̣αφα παρέστησεν διὰ πολλῶν· πολλὰ γὰρ καὶ ἀναγνοὺς καὶ μνημονεύων ὁ ἀνὴρ καὶ ἐπιστάμενος ευ̣δειξεν οτι προσέθη καν βιβλίοις ἀλλοτρ̣ίοις τι̣νὲς ἀλλόκοττά τινα, ευ̣νιοι δὲ καὶ ολους λόγους συντάξαντες ἀνέγραψαν. διὰ τοῦτο γοῦν καὶ ὁ ἡμέτερος λόγος ἀπαγορεύει τὴν ἀνάγνωσιν τῶν ἀποκρύ φων, ἐπεὶ πολλὰ ἐψευδογραφήθη. καὶ γράψας τις ἐπέγραψεν αὐτὸ εὐαγγέλιον εἰ τύχοι κατὰ Θωμᾶν η κατὰ Πέτρον. καὶ καλόν τις ἀρχαῖος ἐπίσκοπος ειπεν ἐκκλησιαστικός· "διὰ τοῦτο", φησίν, "κωλύομεν τὴν ευ̣ντευξιν τῶν ἀποκρύφων διὰ τοὺς μὴ δυναμένους διαστέλλειν τὰ ἐν αὐτοῖς καταμι γέντα ὑπὸ αἱρεθικῶν". καὶ λέγει καθόλου λόγον πρὸς τοὺς φιλονείκους καὶ λέγοντας οτι δεῖ αὐτὰ ἀναγιγνώσκειν, καὶ λέγει· "εἰ μὲν τὰ αὐτὰ λέγουσιν τοῖς δημοσιευομένοις, ευ̣χο μεν ἀναντιρρήτως τὰ δημοσιευόμενα καὶ οὐ προσδιαλαμβάνομεν αὐτοῖς τὰ δυνάμενα ἀντίρρησιν ευ̣χειν. εἰ δὲ τῷ ου̣ντι οὐ τὰ αὐτὰ τοῖς δημοσιευομένοις λέγουσιν, παραιτητέα αὐτὰ ἡγού μεθα." διὰ τὴν δυναμένην ουν ἐκ ψευδεπιγραφίας ἀπάτην γενέσθαι κεῖται καὶ τὸ γένος καὶ ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ ευ̣θνος καὶ ἡ πόλις· συνδραμεῖν δὲ αμα πάντα ἀδύνατόν ἐστιν. ὁ Σολομὼν ουτος ὁ "ἐκκλησια̣σ̣τή̣ς", ῃ "ἐκκλησιαστής" ἐσ τιν, "ῥήματα" προφέρει "υἱὸς" ων "τοῦ ∆αυὶδ βασι λεὺς̣ ̓Ι̣σ̣ρ̣αὴ̣λ ἐν ̓Ι̣ε̣ρ̣ουσαλήμ". καταλληλ········β········ ····· ··· περὶ τῆς φύ σεως εἰπεῖν, ινα τῷ ευ̣χοντι νοῦν ὁρῶντα ὁμιλῶν ἀναβιβάσῃ̣ αυ̣̣λ̣λ̣ο̣υ̣ς διὰ τ̣ῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τὰ νοητά. τῶν γὰρ "θεοῦ ποιημάτων" τὰ μὲν "ὁρατά", τὰ δὲ "ἀόρατα". καὶ τὰ μὲν "ὁρατὰ" "πρόσκαιρά" ἐστιν καὶ "βλεπόμενα", τὰ δὲ "ἀόρατα" "αἰώνια" τυγχάνει. ἐνταῦθα ουν περὶ τῶν "ὁρατῶν" καὶ "προσκαίρων" ποιεῖ ται προηγουμένως τὸν λόγον· διὸ καὶ "ματαιότητα ματαιο τήτων" αὐτὰ ὠνόμασεν, οὐ