5

Eἰ πρὸς ενα ουν καὶ τὸν αὐτὸν κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἐλέγετο, μαχόμενα ην· φω̣νῇ πλήθει ἀπαγγελλόμενα οὐκ εχει μάχη̣ν. ουτω καὶ τὰ ἐνταῦθα λεγόμενα ὑπὸ τοῦ "ἐκκλησιαστοῦ" τῇ ἐκκλησίᾳ· οὐ πά̣ντα τὰ ἀπαγγελλόμενα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ ἑνὶ καὶ τῷ α̣ὐτῷ̣ προσώπῳ ἐφαρμόσαι δεῖ, ἀλλὰ ολῳ πλήθει ἐκκλησίας. πλὴν καὶ οἱ ὑπερανα βεβηκότες διὰ τῶν αἰσθητῶν παιδεύονται καὶ διὰ τοῦτο "ἐκκλησιαστοῦ" δέονται. 10 οὐ λέγεις τοὺς "μαθητὰς" ̓Ιησοῦ ἐν τοῖς εν τοις "ου̣χλοις" "τοῖς εξω" παρεῖναι, οτε "αἱ παραβολαὶ" ἐλέγοντο; μ̣ὴ ὡσαύτως ἐκινήθησαν· ἀμέλει γοῦν ε̣ἰς τὴν "πνευματικὴν" ̓Ιησοῦ εἰσβαλόντες "οἰκίαν" καὶ τῶν εἰσωτερι κῶν κατακούσαντες-λοιπὸν "ἐρωτῶσ̣ι̣ν" περὶ τῶν "παρα βολῶν"-"εγνωσαν" οτι αυ̣λλο τι παρὰ τὴν λέξιν σημαίνεται απο···τ̣ου ενιοι δὲ τάχα ἐκινήθησαν μόνον, αυ̣λλοι δὲ καὶ κα̣τέμεινα̣ν ἐν τῇ ἱστορίᾳ. περὶ ἑνὸς ουν καὶ τοῦ αὐτοῦ προσώπου ἐὰν λέγῃ ταῦτα, μαχόμενά εἰσιν καὶ ἐναντία· ἐν δὲ πλήθει οιον πόλεως η ἐκκλησίας η δήμου ουυ̣κ εἰσιν μαχόμενα. καὶ αὐτοῦ τοῦ ἀποστόλου φωνὴν λάβε· "τοῖς ἀνόμοις", λέγει, "γέγονα αυ̣νομος, τοῖς ̓Ιουδαίοις ̓Ιουδαῖος, τοῖς πᾶσιν γέγονα πάν-τα". μὴ ἑκάστῳ κατὰ τὴν αὐτὴν ωραν "πάντα".

1,2ạḅματαιότης ματαιοτήτων ειπεν ὁ ἐκκλησιαστής. οὐ λέγει οτι "ειπεν" ὁ

Σολομών, ἀλλ' "ὁ ἐκκλησιαστής". οὐχ οτι ετερος καὶ ετερός ἐστιν τῇ ὑποστάσει, ἀλλὰ τῇ ἐπι νοίᾳ· ῃ "ἐκκλησιαστής" ἐστιν, ταῦτα λελ̣άλ̣ηκεν. ἐπερ· ηυ̣ρκει; τὸ 1,2b "ματαιότης ματαιοτή των, τὰ πάντα ματαιότης"; τοῦτο λέγει· τῶν "ματαίων" ἐστὶν διαφορά· τὰ μὲν ἐπι τεταμένως ἐστὶν τοιαῦτα, τὰ δὲ οὐχ ουτως. κ̣······ τ̣οῦ παραδείγματος οἱ τῶν "ματαίων" ἀρχὴν παι δεύσεως λαμβανο̣ντ·· ···μ············σ̣ι̣··δ̣ε···· ····βαινων ...·ο̣ τῶν αἰσθητῶν πάντες ἀντίλη̣μ̣ψ̣ιν ευ̣χ̣ομεν ε̣··ιν δε α̣·········· ······ουν·············· ··- φιαι οὐκ ἐκβαίνουσαι τὰ αἰσθητὰ κακι̣········ ··ε···ου̣ "ματαιοτήτων" ······ ἐπιτεταμένη "ματαιότης" "μαται ότητός" ἐστιν "ματαιότης", ὡς ἐὰν λέγῃς ἐπιστήμη ἐπιστημῶν, ἀρετὴ ἀρετῶν. εἰ καὶ διαφορὰν ευ̣χει ἡ "ματαιότης" τὴν ῥηθεῖσαν ὡς αυ̣ρτι πεῖραν λαμβάνουσιν τῶν ἐναντίων καὶ προκεκοφόσιν ἐν αὐ τοῖς, πλὴν "τὰ πάντα ματαιότης" ἐστίν. ἐπερ· περὶ τοῦ αὐτοῦ; περὶ ἀμφοτέρων, τῶν τε ἁπλῶς "ματαίων" καὶ τῶν "ματαιο τήτων" ου̣ντων "ματαιοτήτων". καὶ τὰ ἐπιτεταμένα ἐν τῷ "μά ταια" ειναι καὶ τὰ ηττονα "μάταια" "πάντα" "μάταιά" εἰ σιν πρὸς αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν. τὸ ἀρτίτοκον βρέφος καὶ τὸ παιδίον καὶ τὸ μειράκιον ἀτελῆ εἰσιν· πλὴν πρὸς τὸν βούπαιδα ἀτελῆ εἰσιν· πλὴν "πάντα" ἀτελῆ εἰσιν ὡς πρὸς τὸν ανδρα. ευ̣στιν σκοπὸς παιδεύσεως τὸ "λαλῆσαι σοφίαν ἐν τοῖς τε λείοις". "μάταιά" ἐστιν τῷ εἰρημένῳ τρόπῳ τὸ παιδεύειν τοὺς " ̓Ιουδαίους", "ινα κερδήσῃ" αὐτοὺς ὁ παιδεύων, καὶ τὸ "ὑπὸ νόμον γίνεσθαι" η "ανομος γίνεσθαι". ταῦτα διαφορὰν πολλὴν εχει πρὸς ἑαυτά. "πάντα" δὲ ὡς πρὸς τὴν ὀρ θὴν παίδευσιν, καθ' ην δύναταί τις "πάντα ανθρωπον παραστῆσαι τέλειον τῷ Χριστῷ", "τοῖς πᾶσιν γέγονεν", ἐπεὶ "τέλειός" ἐστιν. πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ αλ̣λ̣οι παιδευταὶ ἀτελεῖς εἰσιν. καν ὁ αὐτὸς ουν ολα εχῃ, αλλον αλλῃ ἐπινοίᾳ λαμβά νομεν. ἐπερ· οὐκ ευ̣λεγεν "ματαιότητα ματαιοτήτων" "τὰ ὁρατὰ" καὶ αἰσθητά; μὴ ὡσαύτως ὁρᾷ τὸν ηλιον ὁ ἰδιώτης καὶ ὁ μαθη ματικός. καὶ τὸ μαθηματικῶς ἰδεῖν τὸν ηλιον καὶ τὸ κατὰ φυσιολογίαν πολὺ ὑποβέβηκεν "τοῦ θεοῦ τοῦ ἀο ράτου" καὶ τῆς γνώσεως τῆς "παρὰ θεοῦ". 11 καὶ θεώρει· "διότι τὸ γνωστὸν τ̣οῦ θεοῦ φανερόν ἐσ τιν", ὁ "τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ τὴν ἀΐδιον καὶ τὴν θειό τητα" ἐκ τῶν "νοουμένων" καταλαμβάνων ὁμοίως τὰ ὁρώμενα καὶ αὐτὸ τὸ παραδεικνύμενον ἐξ αὐτῶν, λέγω δὴ τὴν θείαν "δύναμιν",