Coll. XV. De litteris incumbentibus et doctoribus.

Fratres, qui scientiae curiositate ducuntur, in die tribulationis invenient manus suas vacuas. Ideo vellem eos magis roborari virtutibus, ut, cum tempus tribulationis venerit, secum haberent Dominum in angustia; ventura est enim tribulatio, quando libri ad nihilum utiles in fenestris et latebris projicientur. Nolo fratres meos cupidos esse scientiae et librorum, sed volo eos fundari super sanctam humilitatem et imitari puram simplicitatem, sanctam orationem et dominam paupertatem. Haec via sola est secura ad salutem propriam et aliorum aedificationem, quoniam Christus, ad cujus imitationem vocati sunt fratres, hanc solam nobis ostendit et docuit verbo pariter et exemplo. Multi fratres occasione aedificandi alios dimittent vocationem suam, videlicet sanctam humilitatem, puram simplicitatem, orationem et devotionem atque dominam nostram paupertatem. Et continget illis, quod, unde putabunt magis imbui seu impleri devotione et accendi amore et illuminari Dei cognitione propter intellectum scripturae, ibi occasionaliter remanebunt intus frigidi et vani, et sic ad pristinam vocationem redire non poterunt, quia tempus vivendi secundum vocationem suam in vano et falso studio amiserunt.