17

λαβοι... : ο...λ̣ην πρὶν αὐτὴν λάβω. 2,1b ...καὶ ἰδὲ ἐν ἀγαθῷ : ... ·· ἐστιν τὸ "ἀγαθόν". οἱ γὰρ τὴν φύσιν τοῦ ἀληθῶς "ἀγαθοῦ" : ··τα ἐκτὸς ἡγοῦνται "ἀγαθὰ" καὶ περιμάχητα οὐκ εω : τοιαύ̣τ̣η αιρεσις οιον τὸ κάλλος ερι····ως "ἀγαθὸν" ι̣ς̣ εὐμορφίαν : τα σωματικὰ τὰ ἐκτός. ἐκ τῆς γὰρ πείρ̣ας τού̣των ευ̣ννο̣ια : ··το̣ δοκοῦν "ἀγαθόν"; τὸν τὰ "μάταια δι̣ώ̣κ̣ε̣ι̣ν̣" ... δοκουν····... : ... : · ευ̣δειξεν οτι οὐ περὶ τῶν κυρίως "ἀγαθῶν" λέ̣γει, ἀλλὰ τ̣ῶ̣ν̣ : ·ν ἀναγωγὴν ευ̣χει ταῦτα. ἐ̣ὰ̣ν ·······μεν αὐτὰ κα : λαμβάνομεν δὲ αὐτὸ καὶ ἑτέρως ε·······υσματων : ·· σῶμα Χριστοῦ" λέγεται χρ········ κεφαλὴ αὐτῷ : ν λέγω καὶ ἐγὼ περὶ ἐμαυτοῦ ·· ἐπέστησα καὶ "ευ̣γνων" : περὶ τοῦ σώματος λέγω ε······εστηκα καὶ 32 .............................................. γελοι·ς̣ ····················· : βέβαιον κ̣α̣ὶ̣ οὐ στάσιμον εἰ̣ κ̣α̣ὶ̣ τῇ̣ "εὐφρο̣σύνῃ" τῇ καταλλήλῳ "τῷ γέλωτ̣ι"········· : ·······ν··· δ̣ιὰ "τί ποι· : ·······ιν̣ ο̣υ̣τω τὰ̣ ῥητὰ̣ λάβωμεν τὰ περ·· : "ἀρ θήσονται βωμοὶ τοῦ γέλωτος, ἁμαρτήματα τοῦ ̓Ισραήλ" : "βωμοὶ τοῦ γέλωτός" εἰσιν. ωσπερ εἰσὶν θεοποιουν : "ων ὁ θεὸς ἡ κοιλία", ουτω καὶ οἱ τὸν "γέλωτα", τουτέστι : ἀνθρώ πινα πράγματα" θεοποιοῦσιν τὸν "γέλωτα" καὶ "βωμ : διεξερχόμενοι ωσπερ χαριστηρίους λόγους του̣ : ·ε··· λεγ······ "β̣ω̣μου ·····ε·····ιοι̣ ουτοι δε· : δυνατὸν δ̣ὲ καὶ πρὸς τὸ ῥητὸν ουτως αὐτὸ λαβεῖν : εἰς τοῦτο ······ ωστε "δαμάλεις ποιῆσαι" τα· : οτι ὁ ἐκ "χρυ̣σοῦ" "πεποιημένος" "μόσχος" δ· : ἐστιν ······ε·ι μᾶλλον τοῦτον τὸν : παζοντες ····υ̣σονται μετὰ ταῦτα "οὐαὶ" γὰρ : τουτέστιν οἱ νῦν ἡδονὴν θηρεύοντες καὶ ἐπαυ : μετὰ ταῦτ̣α ·····αι··ν ἐνταῦθα ἀποταξ· : "γελάσει" τὸν̣ ἀληθινὸν "γέλωτα", τὴν "χαρὰν π : ... 33

2,3ab καὶ κατεσκεψάμην εἰ ἡ καρδία μου ἑλκύσει ὡς οινον τὴν σάρκα μ̣ου. "ἡ̣

κ̣αρδία̣ μου" ὁ̣ νοῦ̣ς ἐστιν· εἰ ἐπισπᾶται "τὴν σάρκα" οια "οινον" "εὐφροσύν̣η̣ς̣" ποιητ̣ι̣κὸν, "εὐφ̣ρ̣α̣ί̣νε ται" ἐπὶ τῇ "σαρκὶ" ὡς ἐπὶ "οιυ̣νῳ". καὶ ουτως οτι-ἐπεὶ οὐ μόνον "εὐφραίνει ὁ οιν̣ο̣ς̣ κ̣α̣ὶ̣ ἱλαρ̣ύ̣νει" ἀλλὰ καὶ ἐξίστη σιν καὶ παραφροσύνην ἐργάζεται "καρδίας"-"κατεσκεψά μην εἰ ἡ σάρξ μου ελκ̣ε̣ται ὡς οινος" ὑπὸ τῆς "καρδίας". λ̣έ̣ γει γάρ· "ὑπωπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶ̣". "ε ̣λ̣κει ὡς οινον τὴν̣ σάρκα" ὁ "ὑπωπιάζων τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶν" καὶ "τὴν νέκρωσιν τοῦ ̓Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι τῷ ἑα̣υτοῦ περιφέρων". τὴν "σ̣άρκα" "ἑαυτοῦ", παρεκ τικὸν̣ καὶ ποιητικὸν "εὐφροσύνης̣" "οινον", κ···· ····. ὁ δὲ "ἐ̣ν̣ σα̣ρκ̣ὶ̣ ων" καὶ̣ τὰ "φρονήμ̣ατα" καὶ τὰ "ευ̣ργα τῆς σαρκὸς" ἐνεργῶν, ο̣υτος ε········ "ἑ̣λκυ···· ··· ··········· ·······ν̣·· τ̣ὴ̣ν "καρδίαν" "φιλήδονον μᾶλ λον η φ̣ιλόθε̣ον" ····ω̣····· ····· ·······τ̣α̣ι̣. μὴ πάντως τοῦτο τὸ σῶμα τὸ αἰσθητὸν λέγ̣ω ····· ···· · ····· ····· ····· ·· "προ̣α̣ίρεσιν", περὶ ης γέγραπται· "ἐγὼ δὲ σὰρξ ὑμῶν εἰμι" ····· ····· ····· ····· ···· "οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ου̣ντες θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται". οὐ περὶ ταύτης τῆς "σαρκὸς" ····· ····· ····· ····· ····· ····· ······· ····· ····· ····· ·····θ̣ε̣ ··············· ····· ····· ·········πιν······ ····· ······ ἐπερ̣· ······ κ̣α̣ὶ̣ τῇ "σαρκὶ" ἀποδίδοται, οὐ τῷ "οιυ̣νῳ"; οὐ τῷ "οιυ̣νῳ" λέγω, ἀλλὰ τῇ "καρδίᾳ" οια "οινον ελκει τὴν σάρκα". καὶ τοῦτο δέ; μὴ γὰρ τὴν ξηρὰν τροφὴν "ελ κειν" λέγεται, ἀλλὰ τὴν ὑγράν· ἀνιμᾶται γὰρ αὐτήν. διὰ τοῦτο τῇ "ελκει" κέχρηται λέξει. καὶ τοῦτο δὲ ἰστέον οτι οἱ πίνοντες η ἐσθίοντες ἐνίοτε τὰ αὐτὰ διαφόρως δέχονται αὐ τῶν τὴν ἀνάδοσιν. ὁ μὲν πίνει "οινον" καὶ εἰς κόρον καὶ μανίαν ἀναδίδοται, ὁ δὲ εἰς διάχυσιν καὶ ἱλαρότητα. "οινος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου", "οιδε γὰρ σιτοῦνται σῖτα ἀσεβείας καὶ οιυ̣νῳ παρανόμῳ μεθύσκονται" -οὐκ ειπεν "εὐ φραίνονται"-, "οἱ μεθύοντες νυκτὸς μεθύουσιν", οἱ ἐν ἀγ νοίᾳ ου̣ντες τῶν πραγμάτων καὶ τοῦ φωτὸς μακρὰν ὑπάρχον τες. 2,3c καὶ καρδία μου ὡδήγησέν με ἐν σοφίᾳ. "σοφίαν" ἐνταῦθα οὐ τὴν θεόπεμπτον λέγει, περὶ ης ̓Ιά κωβος λέγει· "εἰ λείπεταί τις ὑμῶν σοφίας, αἰτείτω παρὰ τοῦ διδόντος θεοῦ πᾶσιν