23

"πρεσβύτεροι μετὰ νεωτέρων, νεανίσκοι καὶ παρθένοι"· ιυ̣δε οἱ "ᾳδοντες" καὶ αἱ "ᾳδουσαι" ἐκείνας τὰς "ᾠδὰς" τὰς "πνευματικὰς", περὶ ων ὁ μακάριος ἀπόστολος γράφει· "ᾳυ̣ δοντες καὶ ψάλλοντες ᾠδαῖς πνευματικαῖς". καὶ ωσπερ οἱ χοροδιδάσκαλοι ἱστᾶσιν εκαστον καὶ ἑκάστην τῶν χορευόν̣των καὶ χορευουσῶν ἐν τόπῳ τινὶ καὶ βαθμῷ, ιν' ουτως ἡ κρᾶσις τῆς ἁρμονίας τῶν φθ̣όγγ̣ων γένωνται, ουτω καὶ οἱ κατὰ θεὸν "ψάλλοντες" καὶ ἐνηρμοσμένως τοῦτο ποιοῦντε̣ς ωσπερ χοροδιδάσκαλον εχουσιν αὐτὸν τὸν σωτῆρα η τὸ̣ν "σοφὸν" αυ̣νδρα̣ τὸν ωδε καλούμενον Σολομών, ινα ῃ "σοφός" ἐστιν λάβωμ̣εν αὐτόν.

2,8d καὶ ἐντρυφήματα υἱῶν τοῦ ἀν θρώπου. κατα̣λ̣λ̣ήλω̣ς τοῖς

"ἐντρυφήμασιν" ωδε "υἱὸν ἀνθρώ που" ηυ̣τοι τὸν "σωτῆρα" λέγομεν η τὸν τηρήσαντα ············ ····· ········· οἱ τούτου "υἱοὶ" καταλ λήλως τῇ χορείᾳ "καὶ ἐντρυφήματα" μεταδιώκουσ̣ι̣ν καὶ ευ̣χουσιν. 2,8e οἰνοχόους καὶ οἰνοχόας. πάλιν λέγομεν οτι βούλεται δεῖξαι ὁ λόγος οτι ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἐστιν· κοινή ἐστιν σωφροσύνη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἀρετὴ καὶ δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία. αυται ουν καὶ ουτοι "οἰνοχοῦσιν". α γὰρ ευ̣χουσιν καὶ πράττουσιν καὶ φρονοῦσιν, καὶ αυ̣λλους "ποτίζουσιν". καὶ ὁ "οινος" ουτος τρυγᾶται ἀπὸ τῆς "ἀμπέλου τῆς ἀληθινῆς". τοῦτον ἡ "σοφία ἐκέρασεν εἰς κρατῆρα τὸν ἑαυτῆς". κρᾶσιν γὰρ τῆς ἐν ανθρωπήσεως καὶ τῆς θεότητος ποιήσασα ἡ "σοφία εἰς κρα τῆρα" τὸν ιυ̣διον "οινον ἐκέρασεν". δυνατὸν δὲ καὶ̣ κατὰ αυ̣λλον τρόπον τὴν κρᾶσιν λαβεῖν, ἐπεὶ πολλάκις καὶ τὰ τῆς ἱστορίας ὠφελεῖ καὶ τὰ τοῦ γράμματος. "ἐκέρασεν" τὰ νοητὰ τοῖς αἰσθητοῖς, τὰ πνευματικὰ τοῖς κατὰ τὸ γράμμα καὶ λέγει· "δεῦτε, "πίετε" πάντες "ον ἐκέρασα οινον", δεῦτε λάβετε". καὶ οὐ πάντως πρὸς αυ̣νδρας μόνους λέγει, ἀλλὰ καὶ πρὸς γυναῖκας. δυνατὸν δὲ καὶ κατὰ ἀλληγορίαν, ὡς πολλάκις ειυ̣ρηται, οτι αἱ ψυχαὶ αἱ ἐξ ἑαυτῶν προφέρουσαι μαθήματα οὐ μαθοῦσαι παρὰ αλλου καὶ σπείρουσαι αλλαις ψυχαῖς, αις παιδεύ 42 ουσιν, ανδρες εἰσίν, αἱ δὲ ἐξ ἑαυτῶν μὴ δυνάμε̣ναι τεκνοῖν αἱ ἐκ διδασκαλίας εἰσὶν προφερόμεναι, καὶ οτε ἐπὶ ταύτην τὴν διακονίαν πεπαίδευνται ανδρες, αἱ ποθούμεναι δὲ ψυχαὶ γυναῖκες. αυται ουν καὶ "οἰνοχοοῦσιν"-καὶ "οἰνοχόαι" καὶ "οἰ νοχόες" εἰσίν-τὸν πνευματικὸν "οινον ον, ον ἐκέρασεν ἡ σοφία", ἐπιμετροῦσαι καὶ ἐπιμερίζουσαι ταῖς δυναμέναις "ποιεῖν". "ἀπέστειλεν", φησίν, "ἡ σοφία τοὺς ἑαυτῆς δούλους μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματος λέγουσα· δεῦτε φάγετε τῶν ἐμῶν αυ̣ρτων οἱ ἐνδεεῖς φ̣ρενῶν καὶ πίετε οινον, ον ἐκέρασα ὑμῖν· ἀπολείψετε ἀφροσύνην, ινα εἰς τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε." οὐ πρὸς αρρενας κατὰ τὸ σῶμα μόνον προτείνει τοῦτο τὸ "κήρυγμα" ἀλλὰ καὶ πρὸς θηλείας τῷ σώματι. πάντες δὲ, καὶ ουτοι κἀκεῖνα̣ι, "εἰσιν τῆς "σοφίας μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματος" προφέροντες τὸ "δεῦτε "πίετε τὸν οινον, ον ἐκέρασα, καὶ φάγετε αυ̣ρτους", ους εὐτρέπι σα "ὑμῖν"." οἱ̣ δὲ ὑπὸ "σοφίας" διδόμενοι "αυ̣ρτοι" σοφοὺς καὶ φρονίμους τοὺς "ἐσθίοντας" ποιοῦσιν. καὶ ὁ "πινόμενος" ὑπ' α̣ὐ̣τῆ̣ς̣ "οινος" "νηφαλίαν μέθην" ἐνποιεῖ καὶ "εὐφροσύνην" θείαν τοῖς μετὰ̣ αὐτ̣ῆς "πιοῦσιν". θεώρει γοῦν τί λέγει· "φάγετε", λέγει, "τῶν ἐμῶν αυ̣ρτων οἱ ἐνδεεῖς φρενῶν" -τῶν̣ δὲ αἰσθητῶν "αρτ̣ων" δύνανται καὶ σοφοὶ καὶ μὴ σοφοὶ μεταλαμβάνειν-"καὶ πίετε̣ οινο̣ν, ινα̣ ἀπολείψετε ἀφροσύνη̣ν". ἐπερ· ινα τὸ "κέρασμα" τί; τοῦτο ειπον̣ ········ε·················ρ······ ἐνανθρωπήσει καὶ ωσπερ μία κρᾶσι̣ς γεγένηται· ουτω γὰρ καὶ ἐσφάλησάν τινες· οὐκ ἐσκόπησαν οτι δύο ἀνομοίων κρᾶσις γέγονεν. καὶ οἱ μὲν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα μόνην σκοπήσαντες ειυ̣ρηκαν οτι ψιλὸς αυ̣νθρωπός ἐστιν, οιός̣