26

οταν ·...· λέγῃ "καὶ γνώσονται οἱ πλανώμενοι τῷ πνεύματι σύνεσιν"-οἱ "πλανώ̣μενοι" τῇ γνώμῃ-καὶ "ινα ἡ παρ θένος ην ἁγία πνεύματι καὶ σώματι" τουτέστιν γνώμῃ καὶ πράξ̣ει.... λέγεται δὲ καὶ ἡ ψυχὴ "πνεῦμα" ὡς ἐν τῷ "ωσπερ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν". καὶ ὁ Στέφανος λέγων "κύριε ̓Ιησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου" περὶ τῆς ψυχῆς ἑ̣αυτοῦ λέγει καὶ τῆς λογικῆς οὐσίας. 2,11e καὶ οὐκ ευ̣στιν περισσεία ὑπὸ τὸν ηλιον. τοῦτο λέγει οτι τὰ "ὑπὸ τὸν ηλιον" ὑπάρχοντα οὐδὲν πλέον ποιεῖ τοῖς σπουδάζουσιν. ὁ σπουδάζων ευ̣χειν τὰ ὑπερ κόσμια καὶ τὰ ὑπερουράνια καὶ τὰ ὑπὲρ "τὸν ηλιον" ευ̣χει τινὰ "περισσείαν" καὶ πλέον τι τῶν αυ̣λλων. οἱ δὲ σπουδά ζοντες ευ̣χειν τὰ "ὑπὸ τὸν ηλιον" οὐδὲν πλέον ευ̣χουσιν. ἐπερ· τὸ ουν "αυ̣νω", τίς "περισσεία" τῷ "ἀνθρώπῳ"; 46 ταὐτὸν······ ·····, ἐπεὶ οὐδεμ̣ία̣ "περισσεία" ἐστίν. τί "περιττὸν" ευ̣χει ὁ "αυ̣νθρωπος" "ὑπὸ τὸν ηλιον" ζῶν; "ἐγὼ ηλθον", λέγει ὁ σωτήρ, "ινα ζωὴν ευ̣χωσιν καὶ περισ σὸν ευ̣χωσιν". ἡ ἐπιδημία τοῦ σωτῆρος κατεσκεύασεν "ζωήν" τινα ἐν τοῖς "ἀνθρώποις". εἰ "ζωὴ" επεται τί "περιττόν"; τὸ ἀθάνατον τὸ ἀνάγον εἰς "βασιλείαν οὐρανῶν". οὐδεμία δὲ "περισσεία" ἐστὶν τοῖς σπουδαζομένοις "ὑπὸ τὸν ηλιον". μὴ γὰρ ὁ πλούσιος, ῃ "αυ̣νθρωπός" ἐστιν, πλέον ευ̣χει τῶν αυ̣λ λων "ἀνθρώπων". ἐ̣περ· τὴν ἀναγωγήν· "καὶ ἐπέβλεψα ἐγὼ ἐν τοῖς ποιή μασιν" καὶ "οὐκ ευ̣στιν περισσεία ὑπὸ τὸν ηλιον̣"; τοῦτο δυνάμεθα εἰπεῖν οτι "φωτιζόμενος" ὑπὸ τοῦ "ἡλίου τῆς δικαιοσύνης" οὐχ "ὑπ'" αὐτόν ἐστιν, ἀλλ' "ἐν" αὐτῷ. "ἐκλάμψουσιν" γάρ, φησίν, "οἱ δίκαιοι ὡ̣ς ὁ ηλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν", οὐχ "ὑπὸ τὸν ηλιον". ἐάν τις λέγων ἑαυτὸν χριστιανὸν ειναι καὶ "πεφωτισμένον" ὑπὸ τοῦ "φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ", τοῦ "ἡλίου τῆς δικαιοσύνης", τὰ "ἀνθρώπινα" πράττῃ καὶ σπουδάζῃ ταῦτα, ως ἐσμεν νῦν οἱ πολλοί, ουτος "ὑπὸ τὸν ηλιόν" ἐστιν. ουτως ων "ὑπὸ τὸν ηλιον" οὐδὲν "περιττὸν" ευ̣χει· καν μύρια λέγῃ ἀπὸ τῶν γραφῶν, μὴ πράττῃ δὲ καθ' αὐτά, οὐδὲν "περιττὸν" ευ̣χει.

2,12ab καὶ ἐπέβλεψα ἐγὼ τοῦ ἰδεῖν σοφίαν καὶ περιφορὰν καὶ ἀφροσύνην.

περιφορὰ δέ ἐστιν ἡ μὴ ευ̣χουσα στάσιν, ἡ ωδε κἀκεῖ σε μεταβάλλουσα τὸν μετιόντα. "ἐγὼ" ουν θεωρήσ̣ας "ευ̣σ̣την̣". ἀλλ' ἡ "περίφορα" εσ̣····· ····· ·····τ̣ο ζῆν τῶν "ἀνθρώπων" καὶ ἡ "προαίρεσις" ···········σ̣τ̣·σ̣· "τ̣οῦ ἰδεῖν σοφίαν καὶ ἀφροσύνην", ινα τῆς μὲν ἀπόσχωμαι, τῆς̣ δ̣ὲ μετ̣αποιήσ̣ωμαι. εἰ μὴ ην "περιφορὰ" τουτέστιν "προαίρεσις" ωδε κἀκεῖσε αυ̣γουσα, περ̣ι̣σ̣σ̣όν τι̣ η̣ν̣ τὸ "γνῶναι" "σοφίαν καὶ ἀφροσύνην". ἐπειδὴ δὲ ευ̣στιν "γνόντα τὴν ἀ̣φροσύνην" καὶ τὸ ἐπιβλαβὲς αὐτῆς καὶ τὸ ἀνόσιον καταλιπεῖν αὐτήν, καὶ "γιγνώσκεται ἡ σοφία". τῶν γὰρ ἐναντίων ἡ αὐτή ἐστιν ἐπιστήμη. ἡ δὲ "ἐπίγνωσις" τῶν̣ ἐναντίων "περιφέρει" ωδε κἀκεῖσε· μεταδιώκεται γὰρ ὁτὲ μὲν ἐπαινετῶς ὁτ̣ὲ δὲ ψεκ τῶς. 2,12c οτι τίς ὁ αυ̣νθρωπος, ος ἐπ-ελεύσεται ὀπίσω τῆς βουλῆς; ηυ̣τ̣οι τὸ σπάνιον σημαίνει η τὸ μὴ ὑπάρχον· πολλάκις γὰρ τὸ μὴ ὑπάρχον τ̣ὸ "τίς" σημαίνει. οταν λέγῃ "τίς ἐν-καλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ;" ἀντὶ τοῦ οὐδείς. "τί ουν ἐροῦμεν; εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ' ἡμῶν;" ἀντὶ τοῦ οὐδείς. οταν δὲ λέγῃ "τίς σοφὸς καὶ συνήσει ταῦτα;" καὶ "τίς αυ̣ρα ἐστὶν ὁ πιστὸς καὶ φρόνιμος;", τὸ σπάνιον καὶ δυσεύρετον σημαίνει. ευ̣στιν̣ δὲ ὁτὲ καὶ τὸ ἀδύνατον 47 σημαίνει, ὡς ἐὰν λέγῃ "ὁ θεός, τίς ὁμοιωθήσεταί σοι;". σημαίνει δὲ καὶ τὸν λεγόμενον αυ̣τομον, τὸν ἰδικῶς ποιόν, ὡς ἐὰν λέγῃ "αυ̣νθρωπός τις εὐγενὴς ἐπορεύθη εἰς χώραν μακράν, λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν", τὸ "τις" ωδε τὸν αυ̣τομον σημαίνει. ἐνίοτε δὲ καὶ πεῦσιν δηλοῖ ὡς τὸ "τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ου̣ρος τοῦ κυρίου;"