48. De s. Antonio Eremita.

1 a. Gaudet orbis et laetatur
Et sollemni moderatur
Gaudia praeconio ;

1 b. Festa dies nos hortatur,
Ut in laudes expendatur
Debitas Antonio.

2 a. Qui sub flore iuventutis
Fructum cupiens salutis
Dignum duxit institutis
Arduis proficere ;

2 b. Mundum fugit fugientem
Velut hostem persequentem,
Qui captivam tenet mentem
Nescientis fugere.

3 a. In desertum longe ductus,
Spiritaliter instructus,
Non cessavit bonos fructus
Arbor bona facere.

3 b. Ad Aegyptum non respexit,
Ubi natus intellexit,
Quod Loth cito non despexit
In Segor secedere.

4 a. Hunc praecessit clarus vita
Paulus, primus eremita,
Cuius hic Israelita
Propagavit regulam;

4 b. Ipse quoque quadam die
Visitavit illum pie
Lupam sequens ducem viae,
Quae duxit ad cellulam.

5 a. Dum ferventes in amore
Verba facerent, ex more
Corvus panem tulit ore
Duplicato munere ;

5 b. Quem eodem dispensante
Paulus ille solus ante
Solet hora postulante
Medium accipere.

6 a. Fratres ergo caeli pane
Refocillant cor inane,
Nil servantes, quod in mane
Scaturiret vermibus ;

6 b. Qui nutritur esca caeli,
Fit Heliae par fideli,
Consors factus Israeli
Meritis et moribus.

7 a. Paucis tandem evolutis
Dies natalis venerat,
Et ad gaudia salutis
Mors Paulum parturierat
De maerore saeculi.

7 b. Quem Antonius quaesivit
Flens in tuguriunculo
Duorumque sepelivit
Leonum adminiculo,
Carens ope sarculi.

8 a. Sanctum haec et alia

Praedicant Antonium,
Cuius animalia

Praebent testimonium.

8 b. Pernoctabat studiosus
In orationibus
Agonista gloriosus,
Imperans daemonibus.

9 a. Nostris per te flagitiis,

Antoni, Christus imperet
Et nos ab immunditiis
Tantis obsessos liberet.

9 b. In quem sanctorum oculi
Sperant et plebs angelica,
Nos in deserto saeculi
Pascat anuona caelica.