145. De sancto Albano.

1. Praeelecte signifer

legis christianae,
Christi sponsae subveni,

mundi flos Albane,
Qui decor ecclesiae

factus Anglicanae
Triumphasti gloriae

gaudia mundanae.

2. Votis fave supplicum,

vitae vir sincerae,
Sincerasque lacrimas

clemens intuere,
Cor ab infestantium

fraudibus tuere,
Ne virtuti vitia

possint praevalere.

3. Licet adversantibus

maris huius undis
Mare transis mysticum

flatibus secundis,
Dum virtutum rutilans

floribus iucundis
Luxus et lasciviae

stimulos recondis.

4. Per tuam, vir inclite,

precem efficacem
Corporis et animae

iugem praesta pacem
Voluntatis lubricae

reprimendo facem,
Hos exstinguat gratiae

ferream fornacem.

5. Calicem accipiens

veri salutaris
Supernae dulcedinis

haustu satiaris,
Dum sub ipso mystici

pressa torcularis
Vinum stillat roseum

uva singularis.

6. Botrus Cypri floruit

immo reflorescit.
Dum in morte martyrum

Christi mors fulgescit,
Quorum vernans sanguine

mundus hilarescit
Et aucta victoriis

fides convalescit.

7. Virtutis angelicae

gratia decorum
Summaque conspicuum

luce meritorum,
Te, corona martyrum,

Christus beatorum
Primum dedit martyrem

gentibus Anglorum.

8. Cum Christus in hospite

suscipi credatur,
Quem suscepit hospitem,

sanctus vir tutatur,
Hospitalis gratiae

ius ne pervertatur,
Fidem servans hospiti

hostis deputatur.

9. Instant hostes fidei,

fidem ut evertant,
Ut constantis animi

moenia subvertant,
Sancti preces martyris

e diverso certant,
Ut ipsos ad fidei

gratiam convertant.
10. In hac valle lubrica

misere degentes
Amor Christi dirigat

erigendo mentes,

Ut sancti vestigia
martyris sequentes

Caritatis faciat
studio ferventes.

11. Qui summe miseriors,

pie quos creavit,
Per misericordiae

viscera salvavit,
Pietatis operam

opere probavit,
Cum de paucis panibus

plebem multam pavit.

12. Propriam in proximis

causam perpendentes,
Consolantes invicem,

mutuo pascentes,
Circa curam hospitum

simus diligentes,
Ipsum in hospitibus

Christum exhibentes.

13. Ne cor avaritiae

curis coartetur,
Larga pii pectoris

arca reseretur,
Sparsim et cum gaudio

seges seminentur,
Quae, si parce seritur,

parce colligentur.

14. Copiam remunerans

cordis opulenti
Fons erumpens fluvio

profluit ingenti,
Cum pro suo nomine

pie patienti
Potum dat ex arida

Christus sitienti.
15. Dei nos iustitiam

pie sitientes
Vite nos reficicat

et emundet mentes,
Ut de plenitudine

fontis haurientes
Conformemur martyrum

gloriae gaudentes.