151. De s. Eduardo Confessore.

1. Rex Edwarde, celebri

splendens caelibatu,
Dignitatis regiae

pollens principatu,
In hoc oberrantibus

vallis incolatu
Pio, princeps inclite,

subveni ducatu.

2. In te concurrentia

vota singulorum
Felici praesagio

functa futurorum,
Clausum adhuc viscerum

cella maternorum
Te futurum eligunt

principem Anglorum.

3. Tibi Christo studia

promovente pia
Totius imperii

cessit monarchia,
Regente per omnia

virgine Maria,
Cui te devoveras

hac in vitae via.

4. Vitae vir angelicae,

summae vir virtutis,
In hac iugis acie

pugnae constitutis
Dux assis militiae

tutorque salutis,
Totius nequitiae

nexibus solutis.

5. Toti mundo Domini

proferens amorem,
Ipsum vitae caelibis

sequeris auctorem,
Dumque necessarium

genti geris morem,
Quam despondes, virginem

nosti, non uxorem.

6, Ex consensu mutuo

sanctae castitatis
Vernat in coniugio

flos virginitatis,
Nec inter delicias

tantae maiestatis
Se carnalis ingerit

ardor voluptatis.

7, Ne carnali spiritus

cedat voluptati,
Nos exemplum provocet

principis beati,
Et ut simus liberi

a lege peccati,
Tuis cedant precibus

hostes expugnati.

8. Ut probetur pectoris

puritas sinceri,
Rutilans illustrius

luce solis veri,
Per ipsum absentia

gaudes intueri,
Cuius sub praesentia

cuncta constat geri.

9. A remotis positos

septem dormientes
Aspicis post saecula

multa se moventes,
Vultu vides placido

longius absentes,
Ducem classis Daciae

fluctus absorbentes.
10. Mentis purgans aciem

redde perspicacem,
Hostis dans evadere

dolum pervicacem,
Qui cordis et corporis

piam turbat pacem,
Dum carnem spiritui

reddit contumacem.

11. Quem ipse prae ceteris
Iesus diligebat,
Dulcius discipulum
diligens gaudebat,

Et, quem virgo virginem

sequi satagebat,
Iohannis dulcedini

totus inhaerebat.
12. Huic ergo sub specie

peregrini datus
A remotis annulus

redit resignatus,
Ut per hoc eluceat,

quam sit Deo gratus
Mente micans dapsili

carnis caelibatus.

13. Gaudet rex ad gloriam

Christi cuncta gerens,
Quae sunt Iesu, sedulus,

Non quae sua, quaerens,
Quod et probans latius

sancti laudem serens
Praesularis marmori

baculus adhaerens.
14. Ad beati praesulis

gloriam accedit,
Quod libens sententiae

synodali cedit,
Sed in causa pietas

regia praecedit,
Conservans benignius,

quod benigne dedit.
15. Ut laetemur interim

te regente tuti,
Tuorum, rex mclite,

prospice saluti,
Ut agni vestigia

moribus secuti
Stolis tecum candidis

splendeant induti.