152. De Eduardo Martyre.

1. A carnalis sarcinae
curis expeditus
Et in regni requie
sempiterna sitas,

Piis invocantium
votis expetitus,

Ilex Edwarde, subveni
nostri non oblitus.

2. Summi diademate

radians decoris,
Veri nos irradia

lumine splendoris,
Ut paterni iugiter

memores amoris
Aeterni participes

facias honoris.

3. In te primum transferens

regni dati iura,
Carnis motus regia

comprimis censura,
Ut caelorum principi

Christo placitura
Sit terreni principis

mens et caro pura.

4. Iuventutis Domino

consecrans decorem
Fructum innocentiae

profers gratiorem,
Dum conceptum pariens

femina furorem
Immaturum perimit

orbis nostri florem.

5. Innocens insidias

passas novercales
Palmas innocentiae

praefers triumphales,
Celebrant excubias

angeli regales,
Reserantes principi

portas aeternales.

6. Vultus Dei perfruens

luce sempiterna,
Nostra regens corpora,

corda, rex, gaberna,
Ut cordis et corporis

claritas interna
Caritate splendeat

paceque superna.

7. O feris ferocior
furor mulieris,
Ipsis iram belluis
duriorem geris,

Nec Dei nec hominis
vultum revereris,

Dum, quod ira suggerit,
ratum fore quaeris.

8. Dum scelus dissimulat

sedens quasi tuta,
Culpae scelus exserit

ultio secuta,
Poenas luit propere

scelere polluta,
Oculorum subito

luce destituta.

9. Sic, sic agens libere

Deus ultionum,
Per hunc benignissimum

dulcemque patronum
Suspende sententiam

vindicemque sonum,
Devota praeveniat

vox confessionum.

10. Tu lumen de lumine,

tu lux verae lucis,
Qui tuos per eremum

ad promissa ducis,
Mentis purga tenebras

levans a caducis,
Praeeunte iugiter

nos columna crucis.

11. Tu vita subveniens

morte resolutis,
Vitis vere germinans

poculum salutis,
Tu solamen cordium,

summae spem virtutis
Consolando reparas

mente desolutis,

12. Per omnipotentiam

illam, rex virtutum,
Qua in Deum suscipis

carnis nostrae lutum,
Carnis miscens pulveri

deitatis sputum,
Tua clemens respice

luce destitutum.

13. Fili David unice,

miserere gratis
Deflenti miseriam

suae caecitatis
Et infundens radios

tuae claritatis
Luce cor irradia

sanctae veritatis.

14. Tu, qui via diceris.
veritas et vita,
Nos ad vitae gloriam
veniens invita,

Ut in tua iugiter

veritate sita
Ad tuum evigilet

laudem meus sopita
15. Tu. qui sapientia

patris es interna.
Verae lucis oriens

luxque sempiterna,
Assis in caligine,

lumen et lucerna,
Nos per temporalia

ducens ad aeterna.