175. De s. Iohanne Evangelista.

1 a. Verbi vere substantivi
Caro, cum sit in declivi
Temporis angustia,

1b. In aeternis verbum annis
Permanere nos Iohannis
Docet theologia.

2 a. Dum magistri super pectus
Fontem haurit intellectus
Et doctrinae flumina,

2 b. Fiunt ipso situ loci
Verbo fides auris voci.
Mens Deo contermina.

3 a. Unde mentis per excessus
Carnis sensus supergressus
Errorumque nubila

3 b. Contra veri solis lumen
Visum cordis et acumen
Figit velut aquila.

4 a. Hebet sensus exsors stili,
Stilo scribit tam subtili,
Fide tam catholica,

4 b. Ne de verbo salutari

Possit quidquam refragari
Pravitas haeretica.

5 a. Verbum, quod non potest dici,
Quod virtute creatrici
Cuncta fecit valde bona,

5 b. Iste dicit ab aeterni
Patris nexu non secerni,
Nisi tantum in persona.

6 a. Quem Matthaeus de intactae
Matris alit casto lacte
Cum labore et aerumna,

6 b. Quem exaltat super cruce

Cornu bovis, penna Lucae

Ut serpentem in columna,

7 a. Quem de mortis mausoleo
Vitae reddit Marci leo
Scissis petris, terra mota,

7 b. Hunc de Deo Deum verum,
Alpha et O, patrem rerum,
Sollers scribit idiota.

8 a. Cuius lumen visuale,

Vultus anceps, leves alae,
Rotae stantes in quadriga

8 b. Sunt in caelo visa prius,
Quam hic esset vel illius
Formae capax vel auriga.

9 a. Illi scribunt Christum pati
Zelum, inde vim Pilati
Cum corona spinea ;

9 b. Hic sublimis tractu pennae
Tractat Christi ius perenne
Cum ultrici framea.

10 a. Pennis huius idiotae
Elevantur regis rotae
Secus animalia,

10 b. Et caelestes citharoedi

Se prosternunt patris sedi
Canentes Alleluia.