170. De sancto Martino.

1. Haec est dies
veneranda nimis.

2 a. Qua pontifex

Martinus coelo fulget
praeclarus

2b. Atque adstat

ante regem aeternum
in astris.

3 a. Veluti gaudet
cum angelis
atque triumphat
cum archangelis.

3 b. Cum apostolis
et prophetis,
confessoribus
ac virginibus.

4a. Qui tantam meruit
gratiam habere,
ut in trinitatis
deificae

4b. Suscitans corporum
trium mortuorum
magnifici Dei
potentia

5 a. Vere mira virtutum
sanabatque
languidos atque claudos.

5 b. Mortuos intercessu
suscitabat
atque cosmum evocabat.

6 a. Devota,

Turonorum urbium ut
fieret praesul
atque abba seu pastor
cathedrae ovium,

6 b. Divinae

cosmographiae gratia
coelestis tuae
vocabas, conservabas
vel erudiebas.

7 a. Pretiosa
vita tua,
o gloria
pontificalis, fuit. Martine

7 b. O beate
vel praesule,
clementia
Dei quae contulit remedia.

8 a. Flagrans Dei
fide Christi
athleta Martinus
in quo ejus
anima et corpus
est soluta
coelo recepta,

8 b. Quem concrepant
angelica

organa sonu voce
candidata
atque modulata
vel Maria
cum choro virginum.

9 a. Te praesul atque beate
obsecramus,
Martine, o alme.

9 b. Ut pro nostro omnium
facinore pro
nobis intercedas.

10. In saeculorum saecula.