251. Prosa Dominicalis.

1. Exsultet nostra
cum angelis turba,

2 a. Consonet devote
Domino laudes,

2 b. Cujus nullus finis,
numerus nullus.

3 a. Qui justo
pioque
moderamine
et pro peccatis
poenam irrogaris

3 b. Justisque
pro bonis
aeterni regni
gaudia donat
lucis splendida.

4 a. Nunc te, redemptor,
petimus omnes
ut nos conserves,

4b. Qui delinquentes
corrigis juste,
ut convertantur.

5 a. Tu enim es salus,
vita, lux perpetua
et mundi decus.

5 b. Te adorant sancti
angeli perenniter
ac justi omnes.

6 a. Praesta nobis
auxilium,

rector potens, rex,
architectus polorum.

6 b. Quo adjuti
mereamur
coelibem vitam
angelorum capere.

7 a. Non quo criminum
nostrorum
poenam recipiamus,
alnie pater,

7 b. Sed pro tuorum
donorum

vitam aeternam, dona
praemiorum.

8 a. Nunc conjungi nostras

8 b. Voces angelorum

9 a. Laudibus digneris,
ut tibi placeant
Domino
in aeternum.

9b. Iubilemus ei.
socii, plaudentes
vocibus
Alleluia.

10 a. Reboet hymnum
haec plebs
toto nisu ac
totis praecordiis
Christo regi,

10 b. Qui est ex patre
lumen
indeficiens,
sempiternus dies
ante saecla.

11a. Qui arvam condidit

ac pontum, coelum, astra
gubernat.

11b. Qui de sinu patris

ad nos venit magnusque
redemptor.

12 a. Fave votis delicta,

Christe, pellens tuorum.

12 b. Saevissimum protinus
hostem arce chelydruin.

13 a. Quo capaces muneris
septiformis
gratiae effecti,

13 b. Respuentes infima
contemplemur
aeternam patriam.

14. Quo ducat fides splendida,
jungat charitas sancta,
trinitas Dei aeterna.