230. Prosa Dominicalis.

1. Clangam, filii,
ploratione una

2 a. Alitis cygni,

qui transfretavit acutiora.

2 b. O quam amare
lamentabatur, arida,

3 a. Se dereliquisse
fiorigera
et petisse alta
maria ;

3 b. Ajens: Infelix sum
avicula,

heu mihi, quid agam
misera.

4a. Pennis soluta
inniti

lucida non potero
hic in stilla.

4b. Undis quatior,
procellis

hinc inde nunc allidor
exsulata.

5 a. Angor inter arta
gurgitum cacumina.
Gemens alatizo
intuens mortifera,
non conscendens supera.

5 b. Cernens copiosa
piscium legumina
Non queo in denso
gurgitum assumere
alimenta optima.

6 a. Ortus, occasus
plagae poli,
administrate
lucida sidera.

6b. Suffiagitate
Oriona,
effugitantes
nubes occiduas.

7 a. Dum haec cogitarem tacita,
venit rutila
adminicula aurora.

7 b. Oppitulata afflamine
coepit virium
recuperare fortia.

8 a. Ovatizans
jam agebatur
inter alta

et consueta nubium
sidera.

8 b. Hilarata
ac jucundata
nimis facta
penetrabatur marium
flumina.

9 a. Duleimode cantitans
volitavit ad amoena
arida:

9b. Concurrite omnia
alitum et conclamate
agmina:

10. Regi magno
sit gloria.