241. Prosa Dominicalis.

1. O lux aeterna.
sublima,

2 a. Claritas sancta,
cujus splendor
gratia irradiat,

2b. Fulgens praecelsa,
fugans actus,
tenebrae horrentia.

3 a. Terrarem antra

cui non latent abscondita,
sed patebunt intima
per cunctis ima
et occulta.

3 b. Qui regat nempe

aethera supernorum namque
civium angelorum,
celsa et ima:
Titan, luna,

4 a. Stellarum micantia,

Montes et colles
nec non et aequora,

4 b. Arva ac mare,

pisces cunctos, fontes,

Rivos sive flumina.

5 a. Ipsi flectuntur
omnigena
et collaudat
omnis lingua et adorat.

5b. Nobis dignetur
dare tantum,
quod precamur,
mira sua juvantia.

6 a. Large et dimittat
cumulata nostra
plurima facinora.

6b. Catenarum nexus
nodorum dissolvat
pius victor vincula.

7 a. Qui est judex justus,
recte judicans,

7 b. Ipsi semper laus sit
et potentia

8. Cuncta per saecula.