242. Prosa Dominicalis.

1. Nostra tuba

2 a. Nunc tua clementia,
Christe, regatur
jamjamque pia

2b. Exaudi precamina
te laudantia
mente devota.

3 a. Ita nam laus est tibi grata,
vox si quod nostra sonat,
conscientia canat.

3b. Quod ut omnibus proveniat
indefesse divina
prccentur auxilia.

4 a. Nam quicunque
digne meretur ea,

4 b. Cuncta ei

semper sunt salubria.

5 a. Quibus sine humana
cogitata
non utilia.

5 b. Relinquentes igitur
itinera
nimium lata,

6 a. Angustam viam
gradiamur,
quae patriam
nos ducat ad almam.

6 b. Haec enim sacra
vestigia
redemptori
pio perplacita.

7 a. Qui et nostra tempora
pie disponat
semper nosque protegat

7 b. Patriamque miserans
ducat amissam,
quo sine fine regnat.

8. Canticaque ei nostra
placeant
per cuncta saecula.