247. De sancta Agnete.

1. Gaude, Agnes praeelecta,
Summo Deo tam dilecta,
Cuius praeventa gratia
Mundi fugis solacia.

2. Annis infans, mente cana
Spernis mundum vitans vaua,
Per sensus sic peritiam
Transcendens pueritiam.

3. Gaude, vultu speciosa,
Magis fide gratiosa,
Quae Christo ab infantia
Sic servis cum constantia.

4. Cuius nunquam ab amore
Prece mota nec terrore
Mente virum induens
Exemplo multos imbuens.

5. Gaude, virgo, quae responsum
Tale dabas: Nunquam sponsum
Christum possum omittere
Et alterum admittere.

6. Hinc coacte es adducta
Ad lupanar nec seducta
Es iuvenis dementia
Dei fisa clementia.

7. Gaude, turpiter nudata
Mire pilis es velata,
Scortorum intrans cingulum
Custodem habes angelum,

8. Qui solatur te maerentem,
Lenonem lascivientem
Tua prece mortificat
Et postea vivificat.

9. Gaude, quae erepta digne
Es a prunis et ab igne
Magno Dei mysterio
Perfusa refrigerio.
10. Tandem ense iugularis,
Sponsa Christi, coronaris
In sempiterna gloria
Pro habita victoria.

11. Gaude, sponsa tam fidelis,
Mundi, Satan victis telis,
Sic tuis patrociniis
A carnis lenociniis

12. Non me sinas superari
Nec ab ullis lacerari
Mortalibus piaculis
Hostis infesti iaculis,

13. Gaude, caelo iam munita,
Sponso semper es unita,
Qui pro se passam graviter
Nunc amplexatur suaviter.

14. Sicut ferrum trahit magnes,
Trahe me post te sic, Agnes,
Solutum ab hoc saeculo
Praesenta Dei speculo.