322. De ss. Simone et Iuda.

Sancte Simon Cananaee,
Sancte Iuda vel Thadaee,
Congaudete, praeiucundi
Principes totius mundi,
5. Ambo nimis honorati,
Super reges exaltati.
O quam bonum et iucundum,
Fratres, cor habere mundum,
Simul semper habitare

10. Et in cunctis concordare
Carne, fide et amore,
Vita et virtutum more.
Sic vos, cari fratres bini,
Summi Dei consobrini,

15. Semper bene concordantes,
Verbum Dei praedicantes
Persis pacem attulistis,
Quorum regem convertistis
Sexaginta miliaque

20. Populorum circumquaque
Absque parvis baptizantes
Et in fide roborantes.
Confudistis prorsus vagos,
Zaroen, Arphaxat magos.

25. Quendam sanctum tunc levi-
tam,
Observantem castam vitam,
Hunc iniuste diffamatum,
Quasi polluisset stratum,
Liberastis mire pie,

30. Parvo in eodem die
Nato dantes posse fari,
Ut posset insons salvari.
Infans fatur: non est meus
Iste pater nec est reus.

35. Fit levita salvus ita

Tam in fama quam in vita.
Vestro iussu exierunt
Dii vani et fregerunt
Suas sedes deauratas,

40. Fecit mentes hoc iratas,
Sacerdotum idolorum,
Cum furore qui armorum
Vos beatos trucidarunt
Martyresque consecrarunt.

45. O electi mei patres,
Estis duo veri fratres,
Una die, una pausa,
Uno loco, una causa,
Una morte coronati,

50. Uno caelo praemiati,
Una samma dignitate
Cum una sollemnitate.
O olivae pietatis,
Duo nati claritatis,

55. Ego vester servus unus
Precor, date mihi munus
Verae semper unitatis,
Pacis atque caritatis.
Ad vos totam spem praetendo,

60. Totum vobis me commendo,
Cor et corpus meum, sortem,
Famam, vitam atque mortem,
Mei sitis ut fideles
Contra hostes tam crudeles

65. In his cunctis protectores,
Post ad caelum deductores,
Ubi semper in divino
Vestro laeter consobrino,
In quo summum est ovamen

70. Cum patre et flatu. Amen.