331. De sancta Ursula.

1. Salve, turba redimita.
Non est visa nec audita

Tam laeta societas,
Quam simul et semel ita
Sanxit in aeterna vito

Sibi Dei pietas.

2. Sicut multae florent plantae
Uno fonte emanante

Ad fructus uberrimos.
Ursula sic procurante
Hortus caeli auitro flante

Fert flores pulcherrimos.

3. Quae tam multis castitatis,
Passionis, sanctitatis
Dedit seminarium.
Unde simul cum beatis
Iam divinae suavitatis
Gustant fructum varium.

i. Gaude, virgo valde pmudens.
Ad placendum Deo studens,

Digna regis filia,
Quae sub fide es concludens
Persubtile quasi ludens

Tot sanctarum milia.

5. O tu Deus, quo vis. spiras,
Non formidant poenas diras

Pectora feminea,
Vere tu res facis miras,
Nam latronum sprevit iras

Iuventus virginea.

6. O undecies vos mille
Virgines, quas amat ille

Agnus innocentiae,
Inclinate hunc tranquille,
Adfluant ut mihi stillae

Tam largae clementiae.

7. Ut pia intercedente
Vestra prece pura mente

Semper Deo serviam.
Semper conteram repente
Vestro coetu occurrente

Daemonis proterviam.

8. Assitis consolatrices.
Meae promptae adiutrices

In dolorum nubilo,

Meae mortis protectrices,

Ad choream deductrices

Cum caelesti iubilo.

9. In qua sponsus amabundus.
Candidus et rubicundus,

Electus ex milibus

Praechorizat laetabundus

Et arridet praeiucundus

Vobis et parilibus,

10. Ubi carmen speciale
Cantat agmen virginale

Angelis mirantibus.
O ad concinendum tale
Detur mihi ius chorale

Vobis impetrantibus.

11. Amen dico corde laeto,
Donec fiat, quod nunc peto

Totis meis nisibus,
Mundi cursu ut expleto
Vestris fruar in quieto

Cantibus et visibus.