99. De Talpa.

Talpa est animal parvum de genere muris quod et mus terrenus et caecus vocatur. Est autem brevissimorum crurium et acuti unguis, quinque ante et quatuor posteriores habens digitos, coloris nigri, pili mollis et brevis sed spissi, loca oculorum habens non oculos : unde pellem in loco oculorum non habet pilosam.

Vermibus pascitur, et expertus sum quod libenter pascitur bufonibus et ranis : unde inveni, quod talpa sub terra per pedem fortiter tenuit magnum bufonem, et bufo fugiens de terra jam eduxerat totum corpus, et clamavit fortiter propter morsum talpae. Expertus etiam sum, quod tam ranae quam bufones comedunt mortuam talpam. Comedit etiam talpa vermes qui lumbrici terrae vocantur : et si famescit, comedit radices herbarum, et praecipue frugum.

Generatur autem de terra compluta et putrefacta hoc animal.

Dicunt autem, quod talpa in cinerem combusta et cum albumine ovi supra locum leprae linita, valet plurimum. Sanguis etiam talpae occisae super nudatum pilis caput linitus, pilos redire facit.

Hoc animal diu extra terram vivere non potest, et multum viget in auditu, et ideo longe in terra trahentes vermes audit : sed hoc non est ex auditus bonitate, sed potius ex commotae terrae continuitate : quia si fiat sub terra foramen longissimum, et aliquis in eo locutus fuerit, longe auditur, sicut et ille qui loquens per hastas et ligna cavata, quamvis longe, auditur : et haec est causa, quod talpa undique circa se facit longos tractus et concavos.