Index Rerum Quae Continentur In Operibus S. Chromatii, Simul Ac In Prolegomenis Et Commentariis Ad Haec Opera Pertinentibus, a col. hujus tomi 247 usque ad 436.

(In hoc indice numeri romani prolegomenorum, arabici textus columnas juxta editionis Utmensis ordinem repraesentant.)

A

Abbas Alcuinus. Vide Alcuinus.

Adulterium. Quid de Uxoribus Adulteris dimittendis 1188 scripserit S. Chromatius? XLII, 59. Quid super hoc Chromatii loco senserint Dupinius, Tillemontius, Sixtus Senensis? 126, 130.

Adversarius noster, quocum reconciliari debemus, juxta 1189 Evangelium, dum adhuc sumus in via, quinam intelligi debeat? 50. Opiniones variae a S. Chromatio afferuntur, ibid. et 51. Ipse vero Adversarium hunc Spiritum sanctum cum aliis intelligit, 52.

Aglietti Franciscus, laudatus, LIII, et LVII.

Alaricus Gothorum Dux, anno 400, et iterum an. 407 aut 408, in Italiam irrupit, et Aquileiensem regionem concussit, L et LII. De prima Alarici irruptione vide Fontaninum quoque, 116, et De Rubeis, 144. De altera eumdem De Rubeis, 164.

Alcuinus abbas, seu Flaccus Albinus. Hic textum S. Chromatii refert de Trinitatis Mysterio; nobisque adjutrices manus obtulit ad Textum ipsum emendandum, qui foede corruptus legitur tum in Biblioth. Pp. Lugdun., tum in Novissima Gallandii, X, LXXIX, 17, 18, 125. Primus ipse Chromatii Scripta appellavit libellum de octo Beatitudinibus, fortasse ex ms. codice quo utebatur, XXIII. Ab ipso quoque, omnium primo, appellatum Chromatium novimus episcopum Romanum, immo Romanae Ecclesiae antistitem, 124 et seqq., et 144. Non ita tamen, ut ipse crediderit Chromatium reapse fuisse urbis Romae episcopum, et pontificem summum, 126. Immo, ut nec ipse hujus tituli auctor fuerit, 165.

Ambrosius S. Mediolanensis episcopus. De Legibus humanis, quo ad Castimoniam conjugalem, eadem docebat, quae postea docuit Aquileiae S. Chromatius, XLIV. Testimonium hujus sancti doctoris de S. Chromatio, LXXV. Vide etiam, 113. Praeclara affertur hujus sancti viri de Juramento doctrina, 130. Num a S. Ambrosio inauguratus fuerit episcopus S. Chromatius? 112 et seqq., 140, 161 et seqq.

Anastasius S. Papa. In epistola ad Joannem Hierosolymitanum nihil omnino habet de transmissa Origenis Damnatione ad Chromatium Aquileiensem, 115. Origenis causam a causa Rufini Aquileiensis distinxit S. Anastasius, 146 et seqq.

Angariatio mille passuum ex Evangelio quid sit? et quis etiam spiritalis hujus loci sensus? 65, 66.

Anima humana. Variae Ss. Patrum de animae humanae origine sententiae, 151.

Anonymum tertium fratrem S. Chromatii, quem excogitavit Fontaninus, rejecit De Rubeis, XIV, 109, 110.

Anonymus antiquus auctor bene meritum scribit S. Chromatium etiam de Ecclesiastica Liturgia, XLVII, LXXX.

Anni Christi, nec quarto, nec quinto saeculo signabantur; immo longe postea coepit usus, LIII, LIV.

Apostoli sal terrae, 31 et seqq. Apostoli lumen mundi, 36.

Aquileiensis Ecclesia. Haec quarto saeculo habebat Commentarios in Evangelia, opus Fortunatiani Aquileiensis episcopi, cujus meminit S. Hieronymus, XXV. In hac Ecclesia quoque S. Chromatii aetate vigebat usus quotidianae, aut certe frequentissimae Fidelium Communionis, XXXVII.

Aquileiensis Ecclesia dicta aliquando Ecclesia Forojuliensis, et Aquileienses episcopi dicti episcopi Forojulienses, ob sedem stabilem quam habuerunt, octavo praesertim ac nono saeculo, in civitate Fori-Julii, LI. In Aquileiensi Ecclesia de sacra Liturgia bene meritus perhibetur S. Chromatius, XLVII.

Quo elogio Aquileiensis Ecclesiae clericos S. Hieronymus ornaverit? Vide hujus operis nuncupationem, 110. Aquileiensis Ecclesia et Mediolanensis hoc proprium habebant, ut ipsi se invicem utriusque episcopi ordinarent in Ecclesia illius qui esset ordinandus, 140.

Aquileiensis urbs, et Aquileiensis ager, pluries tentati militaribus copiis, tum Romanorum, tum Barbarorum, ab anno 388 usque ad annum 408, L, LI, LII.

Arcadius augustus. Huic Honorius augustus frater litteras dedit in causa S. Joannis Chrysostomi, et epistolam quoque misit S. Chromatii Aquileiensis ad se scriptam pro eodem, LXXVIII. Ad Arcadium ipsum peculiares litteras pro Chrysostomo dedisse Chromatium eadem occasione, conjicit Fontaninus, 117.

Arianos haereticos et Arianam haeresim insectatus est S. Chromatius, tum Presbyter, tum episcopus, LXXI, 17, 95, 127.

Asquinus Basilius, Viae Geminae Aquileiensis Inscriptionem post Bertolum edidit cum trium linearum lacuna, LXI. In hac lacuna vero Hadriani principis nomen fuisse autumat, non Diocletiani, LXIII. Asquini opinioni subscripserunt Cortinovius ac Filiasius, ibid.

Augustinus Aquileiensis episcopus, S. Chromatii successor, 120, 159.

Augustinus S. Hipponensis episcopus. Hic docebat, quod hominis vita, quantalibet praepolleat fecunditate justitiae, sine peccatorum remissione non agitur, XXXV et seq. Pulchre diremit exortam sua aetate quaestionem, de quotidiana, an potius intermissa, Fidelium Communione, 1190 XXXVIII et seq. Multum doluit Hieronymum inter et Rufinum ruptam fuisse amicitiam, 152.

Bachiarius monachus. Ejus sententia de Juramento, 130.

Baptismus Christi et Joannis; et utriusque differentia, 13. Quare Christus a Joanne baptizari voluit? 14. Baptismo Joannes egebat, quia sine peccato esse non poterat, 15. Baptismi gratia mystice praeostensa, cum populus Israel per Jordanem inductus est in terram promissionis, 16. Quid significet, quod baptizato Domino coeli aperti sunt? 19.

Baronius cardinalis. Judicium de epistola sub S. Chromatii et Heliodori nomine ad S. Hieronymum, De Natalitiis Sanctorum, etc.; deque altera sub S. Hieronymi nomine ad eosdem, 102 et seq. Baronii conjecturam de Ordinatione S. Chromatii a S. Ambrosio Aquileiae peracta, infirmare nititur Fontaninus, 112 et seq. Hanc non inanem putat De Rubeis, 139 et seqq. Immo eamdem valde probabilem asserit, 161 et seqq.

Barthius Caspar. Quanti hic fecerit S. Chromatii Scripta? 129. Vocem Mammonae in Evangelio, nullum Chromatio melius exposuisse scribit, ibid.

Barre Renatus Laurentius (De la). Hic Rufini Operum editionem vulgavit, in qua Chromatius apparet a Rufino dictus Pontifex Maximus, XLVIII, XLIX. Quid Vallarsius de hoc titulo Chromatio afficto existimet? ibid.

Basileensis editio prima anni 1528 Scriptorum S. Chromatii plurimum valuit ad emendandas editiones Bibliothecae Pp. Lugdunensis, et novissimae Andreae Gallandii, X. Hujus primae editionis titulus, una cum epistola nuncupatoria Joannis Sichardi, LXXXIII.

Basilius S. Magnus, Beselehel appellatus fuit a S. Gregorio Nazianzeno; et quo sensu? XLV.

Beatitudines evangelicae sunt gradus quidam firmissimi, per quos sanctae animae possunt ascendere ad regnum coelorum, 4. Beatitudinum Evangelicarum gradus celsior quis sit? 9. Sunt scala Jacobi, cujus cacumen de terra pertingebat ad coelum, 10. Hanc comparationem Magdeburgenses notarunt; sed eos merito Fontaninus redarguit, 131.

Bertolus Joannes Dominicus, primus vulgavit Aquileiensem inscriptionem Viae Geminae, cum trium linearum lacuna, quae pridem apud Gruterum aliosque deerat, LXI. In hac lacuna Diocletiani scalptum fuisse nomen putavit, et contra Asquinum scripsit qui Hadriano potius locum dederat, LXIII. Bertoli opinio nihilominus deseritur a Cortinovio et Filiasio, qui pro Hadriano stant cum Asquino, ibid.

Beselehel quis fuerit; et quo sensu Rufinus Aquileiensis Sanctum Chromatium dixerit Beselehelem sui temporis? XLV et seqq. et LXXVI.

Blondellus David a Fontanino refutatur, in eo quod scripsit, Chrysostomum de sua iniqua damnatione aeque appellasse ad Romanum Pontificem, et ad Venerium Mediolanensem, et ad Chromatium Aquileiensem, 118 et seqq.

Boni Maurus, rarissimam possidet primam editionem operis Gennadii de Viris illustribus, ubi Nicetas dicitur Romanae civitatis episcopus, XLIX. Venetiis nuper detexit plumbeum numisma seu sigillum, Chromatii Aquileiensis episcopi nomen praeferens, cum numerali nota Ccccxx; cujus hic figura exhibetur, et de quo disseritur, LIII et seqq. Ibidem quoque detexit plumbeas magno numero paginas, seu laminas scriptas, monumenta vetera exhibentes, ex vetusta quadam Corrariana societate litteraria, de qua Scriptorum hactenus nemo, LVI.

C. Littera Latinae linguae, ita efformata, ut duobus rectis angulis constet a tergo positis, antiquitatem quinti saeculi non ostendit, immo sequiorem aetatem prodit, LV.

Capitulo Metropolitano Utinensi nuncupatur haec editio Scriptorum seu Opusculorum sancti Chromatii episcopi Aquileiensis; et quare?

Cassiodorius. Testimonium de S. Chromatio episcopo Aquileiensi, LXXVIII. Hoc Testimonium fortasse ansam dedit cuipiam nugatori, ut Hieronymianae epistolae ibidem memoratae, ac deinceps deperditae, alias a se confectas supponeret, ibid., 134, 135.

Ceillierius Remygius, digna quidem S. Chromatii nomine illius Scripta fatetur; sed haec ipsius reapse esse, validius probari posse cuperet, XX. Nos contra nihil deesse asserimus ad plenam probationem, XXI. Ceillierius defenditur adversus faisam ineptamque assertionem diarii Gallici, cui titulus Journal des Savants, XXII.

Animadvertit Ceillierius Historiam Judith a Chromatio citari, absque ulla dubitatione divinae auctoritatis libri illius, unde disciplina tunc vigens eruitur quotidianae, aut certe frequentissimae, communionis, XXXVI. Textum alium, qui ad matrimonium pertinet, mentione facta legum humanarum, quae super hac re tunc vigebant in Romano imperio, contra Evangelicam doctrinam, XLI et seqq.

Chromatii nomen occurrit pluries apud Latinos et Graecos, 1191 uti animadvertit Fontaninus; et tres ipse memorat Chromatios praeter Aquileiensem nostrum, 110, 111.

Chromatius S. episcopus Aquileiensis. Cur ejus Scripta, seu Opuscula, quae supersunt, hac nova editione donentur? V et seq. Quanti meriti vir habitus fuerit S. Chromatius a primis suae aetatis Ecclesiae luminibus? VI et seq. De eodem erudite scripserunt, inter nostrates, Fontaninus praesertim, atque De Rubeis, VII. Horum Lucubrationes integrae exhibentur in hoc volumine, 109, 139, 161. Distributio Scriptorum S. Chromatii juxta novum ordinem hujus editionis, 1. Dicta a S. Chromatio in concilio Aquileiensi anni 381, dum adhuc esset presbyter sub S. Valeriano episcopo, XII, 95, 100. Scripta deperdita S. Chromatii, eorumque indiculus, XII, 97. Scripta S. Chromatio falso attributa, XII, 99 et seqq., 133 et seqq., 158. Editiones varias Scriptorum S. Chromatii post primam Basileensem, et ante postremam Gallandii, indicat Fontaninus, 121 et seqq. Scriptorum Chromatii quae supersunt, necnon deperditorum, ac spuriorum elenchum dedit, non tamen accuratum satis, idem Fontaninus, 137.

S. Chromatius fratrem habuit, Eusebium nomine, nequaquam vero tertium alium a Fontanino Anonymum dictum, XIV, 109, 110. Aquileiensis Patria Chromatius fuit, XVIII. Hoc probat Fontaninus, 109. Nec prorsus adversatur De Rubeis; licet Romatium potius vel Romatinum patria, a Portu Plinii Romatino, Chromatium suspicetur, 140. Ex Eusebiorum Aquileiensi familia facile fuit, uti conjiciebat Angelus Maria Cortinovius, XIX.

Quo anno episcopatum inierit; et a quo fuerit initiatus S. Chromatius? 111 et seqq., 139 et seqq., 161 et seqq. Quantis et quam magnis amicitiis floruerit? 113 et seqq. Rufinum et Hieronymum, licet inter se dissidentes, semper coluit, immo conciliare tentavit, 115. Pontificis Maximi appellationem a Rufino nequaquam Chromatius habuit, ibid., XLVIII, XLIX. S. Joannis Chrysostomi causam defendendam suscepit S. Chromatius, 117 et seqq., 156 et seqq. Sacrarum Litterarum studio maxime oblectabatur S. Chromatius, 141 et seq.

Scripta S. Chromatii, quae supersunt, ipsius reapse sunt, quidquid dubitanter scripserint Tillemontius atque Ceillierius, XIX et seqq. Hoc probaverat pridem Fontaninus, 126 et seqq. Et nos quoque confirmamus ex Joanne Clerico, XXI. Quam praeclare de his Chromatii scriptis in veteribus eorumdem editionibus, 128. Quis horum scriptorum stylus? 133. De his, deque spuriis quid De Rubeis scribat? 157 et seq.

S. Chromatii Scripta quid reapse sint, cur, et quo ordine, et qua occasione elucubrata? XXII et seqq. Praeter primum tractatum seu sermonem, qui proprie est De octo Beatitudinibus, reliqua omnia sunt fragmenta duo, insignia tamen, Commentarii ipsius in Matthaeum, et quidem in usum piae lectionis, ab eodem conscripti, XXV. Qua probabiliter occasione Commentarium suum scripsit S. Chromatius ab ipso Evangelii S. Matthaei exordio usque ad finem, XXVI et seq. Quid doxologiae frequenter a S. Chromatio usurpatae? XXVII et seqq. Historias Judith atque Estheris commemorat, seu veras historias, nihilque dubitat de divinitate horum librorum, prout apud catholicos sunt, XXX et seq. Libros quoque Sapientiae atque Ecclesiastici pro divinis habet, XXXII.

Textus expenditur S. Chromatii de S. Joanne Baptista, XXXIII et seqq. Textus similiter alius, qui agit de Quotidiana Fidelium Communione, XXXVI et seqq. Textus quoque qui ad matrimonium pertinet, ac leges humanas respicit, quae tunc vigebant, contra Evangelii doctrinam, XLI et seqq.

Sanctum Chromatium appellat Rufinus Beselehelem sui temporis XLV, LXXVI. Quo sensu hoc eum nomine appellaverit? XLV et seqq. Juxta veterem anonymum auctorem S. Chromatius benemeritus censendus est in Ecclesia Aquileiensi etiam de ecclesiastica liturgia, XLVII.

Cur S. Chromatius, Aquileiensis episcopus, dictus fuerit episcopus Romanus, et etiam sanctae Romanae antistes Ecclesiae? XLVII et seqq. Referuntur opiniones super hac re Fontanini atque De Rubeis, necnon Abbatis Frobenii, XLVII, XLVIII, LXXIX, LXXX. Opinio nostra asseritur et fulcitur, XLIX et seqq.

Annus emortualis S. Chromatii, etsi non idem a Fontanino et De Rubeis asseratur, ultra tamen annum Christi 408 non protenditur, LII. Occasione hujus anni fuse disseritur de plumbeo quodam sigillo seu numismate nuper invento, Chromatii Aquil. episc. nomen praeferente, et numeralem notam Ccccxx, cum episcopali pedo, LIII et seqq. Concluditur sigillum seu numisma illud opus esse anno millesimo posterius, nihilque facere contra quod Fontaninus ac De Rubeis de anno emortuali S. Chromatii scripserunt, LVII. Vide Fontaninus et De Rubeis.

Quam probabiliter S. Chromatius teneret viam, ut ab 1192 Aquileia ad Romatium seu Romatinum Portum diverteret? LIX et seqq. Vid. Rufinus, Chrysostomus, Baronius, Tillemontius, Ceillierius, etc.

Chrysostomus Joannes S. Testimonia de S. Chromatio episcopo Aquileiensi, LXXVII. Chromatium certiorem facit Chrysostomus de suis aerumnis; et Chromatius ipsius causam suscipit defendendam, 117 et seqq., 156 et seqq. Gratias agit Chrysostomus Chromatio pro suscepto ipsius causae patrocinio, LXXVII, 118, 157.

Civitas supra montem posita, quaenam sit? 37.

Clericus Joannes, veteres Auctorum, Scriptorumque Catalogos non tanti semper facit, ut spuria aut dubia haberi debeant scripta omnia, quae ab iis non recensentur, XXI.

Codex Rufinianus Ecclesiasticae Eusebii Historiae, qui in Collegiali capituli Civitatensis asservatur, multae auctoritatis censeri debet, licet fortasse antiquior non sit saeculo XII, 115.

Communio quotidiana Fidelium. Vide Quotidiana.

Concordiensis episcopus, qui a longo jam tempore non Concordiae sedet, sed in civitate Portus Gruarii, in communi loquendi scribendique modo, non Concordiensis, sed Portus Gruarii episcopus nuncupatur, LI, LII.

Concupiscentia quoque rea (et non Adulterium tantum) tenetur ad crimen, 54 et seqq.

Confessio Sacramentalis, priscis Ecclesiae saeculis, non praemittebatur quotidianae, quae tunc vigebat, Fidelium communioni, nisi ab iis, qui se aliquo gravi peccato obstrictos sentirent, XXXIX et seqq.

Cortinovius Angelus Maria. Hic plura Monumenta Aquileiensia recens inventa illustravit ad familiam Eusebiorum spectantia; ad quam, juxta ipsum, fortasse pertinebant sancti viri Chromatius et Eusebius fratres, XIX. Inscriptionem Viae Geminae Aquileiensis accuratiorem dedit in lacuna trium linearum, LXII. Et Hadriani principis inserto nomine ingeniose supplevit, LXIII. Vide Filiasius.

Corrariana societas litteraria, olim Venetiis exstans, nuper tantum detecta, et de qua scriptorum, aut Venetorum, aut exterorum, hactenus nemo, LVI, LVII.

Crucis signum in sigillis veterum episcoporum, LVIII.

Cyprianus S. Exomologesin conscientiae memorat apud sacerdotes Dei, etiam pro cogitationibus minus rectis, XL.

De Rubeis Bernardus Maria: Hic in suis Monumentis Ecclesiae Aquileiensis, etc., de S. Chromatio multa erudite disseruit; cujus etiam Lucubratio integra hic exhibetur, XIV, 139. Etiam in suis Dissertationibus variae eruditionis quaedam attigit de S. Chromatio contra Fontaninum: atque haec ipsa dantur in fine, XIV, 161. Citantur nummi patriarcharum Aquileiensium, quos ipse aere inciso eruditis notos fecit, atque illustravit, LV. Fallitur tamen vir egregius, dum Palladium Helenopolitanum testari asserit scriptas a Joanne Chrysostomo litteras etiam Chromatio Aquileiensi de aerumnis suis: ipse namque Chrysostomus hoc in fine Epistolae testatus est, 156 et LXXVII. Aliter hodie fortasse scriberet de Fortunatiano episcopo Aquileiensi ante S. Valerianum, 161. Vide Fontaninus.

Deus, quamvis omnium Dominus, quorum tamen praecipue Dominus esse dignetur? 92.

Diabolus, quorum dominus intelligatur? 92.

Diarium Gallicum. Vide Journal des Savants.

Dicta a S. Chromatio (dum presbyter esset Aquileiensis Ecclesiae) in concilio Aquileiensi anni 381, 95.

Dilectionem fraternam quanti faciat Dominus? 48, 49, 50.

Diocletianus augustus. Hujus principis nomen putavit Bertolus exstitisse olim in lacuna trium linearum inscriptionis Aquileiensis Viae Geminae, LXIII.

Divitum pericula, et Thesaurorum fallacia, 87, 88. Quomodo etiam divites Thesaurum coelestem consequi possint? 89.

Doctrinae coelestis mirum principium! non a terrore incipit, sed a beatitudine, 4.

Doxologiae a S. Chromatio usurpatae, et qua de causa? XXVII et seqq. Earum diversitas; et qua probabiliter de causa? XXIX. Doxologiarum usus in Epistolis apostoli Pauli, necnon et Petri, XXVII. In Epistola quoque 1 S. Clementis papae ad Corinthios, ibid. Animadversio cl. Morcelli de vario Doxologiarum usu apud veteres Patres, XXIX et seqq.

Ecclesia est civitas supra Montem posita, 37, 38.

Eleemosynam facientes, tuba canere non debent; et quare? 70, 71.

Episcopus est Ecclesiae oculus ex Evangelio; quem abjiciendum ex doctrina Dominica ait Chromatius a corpore Ecclesiae, si per pravam fidem et turpem conversationem Ecclesiae scandalum fuerit, 57. Iterum episcopus est oculus corporis Ecclesiae, si catholicus et fidelis doctor exstiterit; secus, si per haeresim obcaecatus, etc., 91.

Estius asserit S. Joannem Baptistam non fuisse sine venialibus peccatis, et ideo Christo dixisse: Ego a te debeo baptizari, XXXVI.

1193 Eusebii Caesariensis Chronicon in vetustioribus mss. caret Areolis illis, ubi anni Domini ab ipsius Nativitate signati nunc in editionibus apparent, LIV. Eusebii Historiam Ecclesiasticam Latinam fecit Rufinus jussu Chromatii, eamque eidem nuncupavit, LXXV, 115 et seq. 143.

Eusebius sancti Chromatii frater, diaconus prius Aquileiensis fuit, postea episcopatus honore cumulatus, XV. Facile esse potuit Bononiensis sedis episcopus; idemque propterea, qui concilio Aquileiensi interfuit anno 381, et inter sanctos episcopos Bononiensis Ecclesiae numeratur, XV, XVI. Explanatur difficultas, quae oritur ex epochis sancto Eusebio Bononiensi signatis apud clarissimum Lambertinum, XVII, XVIII.

Eusebianam quamdam familiam Aquileiensem, et illustrem quidem, nobis notam fecerunt, non multis abhinc annis, monumenta aliquot, eaque praeclara, quae ex Aquileiae ruderibus eruta fuerunt, XVIII. Ea cl. Angelus Maria Cortinovius libellis editis illustravit; neque aegre omnino conjecit ad hanc familiam pertinuisse ambos hos fratres, Eusebium atque Chromatium, XIX.

Exomologesin conscientiae memorat S. Cyprianus, quam faciebant Fideles apud sacerdotes Dei, etiam pro cogitationibus minus rectis, XL.

Filiasius Jacobus, Cortinovio adhaeret in Hadriani principis nomine inscriptioni Viae Geminae inserendo; quin notam tamen habuerit emendationem ab eo factam in lacuna trium linearum, LXIII.

Flaccus Albinus. Vide Alcuinus.

Florius Franciscus comes, metropolitanae Utinensis praepositus. Hic Lectiones proprias pro officio S. Chromatii lucubravit, VIII. Eas videas, LXXXI. Proclivitatem quamdam patefecit in Bachiario suo Romae edito agnoscendi in sancto Eusebio Bononiensi Eusebium Chromatii Aquileiensis fratrem; deinde proclivitatem illam extendit, ut rem probare, conjecturae tamen nomine, in promptu haberet, XVI.

Florius Philippus comes, praecedentis F. F. laudatus, XVI.

Fontaninus Justus archiepisc. Ancyranus. Hic in sua Historia litteraria Aquileiensi egregie de S. Chromatio scripsit; cujus etiam Lucubratio hic exhibetur, XIII, 109. Gallandius quoque Lucubrationem hanc valde commendat, LXXXVIII.

Tertium tamen Chromatii fratrem, quem Anonymum dicit, frustra asseruit, XIV, 109, 110. Errat quoque Fontaninus, dum anno 400 adhuc asserit in vivis fuisse Eusebium episcopum, Chromatii fratrem, 110. Necnon dum ait anno 371 Chromatium fuisse adhuc Diaconum, ibid. Errat similiter, dum Origenianae damnationis ad Chromatium transmissae mentionem fieri asserit in Epistola S. Anastasii papae ad Joannem Hierosolymitanum, 115. Gratis asserit S. Chromatium nominatum fuisse a Rufino Aquileiensi pontificem maximum, et hoc honoris causa, 115 et seq. Hujus tamen erroris causa fuit, quia Vallarsianam Rufini editionem, quae longe post ipsius obitum prodiit, et in qua Barraeanae prioris error corrigitur, ille videre non potuit, 116. Vide Barre. Anno 1713 Lucubrationem suam de Chromatio scribebat Fontaninus, anno vero 1736 obiit; ideoque pleraque illi nota non fuerunt, quae postea ab eruditis enucleata sunt, ibid.

De Chromatii anno emortuali disserit Fontaninus, de successore ipsius, deque cultu, quem in Ecclesia obtinuit, 119 et seqq. De episcopi etiam Romani titulo S. Chromatio attributo, 122 et seqq. Hallucinatur Vir doctus, dum Chromatii textum de Trinitatis mysterio a se ex Alcuini ms. relatum, legi asserit totidem verbis in Bibliotheca Pp. Lugdunensi, 125.

Blondellas a Fontanino refutatur, 118 et seqq. Magdeburgenses Centuriatores similiter, 110. Et ab eorum calumniis Chromatius vindicatur, 130 et seqq. Vide Chromatius, et De Rubeis.

Fortunatianus episcopus Aquileiensis Commentarium scripsit in Evangelia; de quo S. Hieronymus, XXV. Hic, etsi male audiat Ariani dogmatis causa, novissime tamen habuit defensores, qui pro ipsius recta fide decertarunt, XXVI. Aliter propterea de eodem hodie fortasse scriberet etiam De Rubeis, 161.

Frobenius abbas, novissimus editor operum Alcuini, opinionem suam promit, cur S. Chromatius dictus fuerit episcopus Romanus, XLVIII, LXXIX, LXXX.

Galenus medicus, asserit Trajanum principem Italiae vias pene omnes instaurasse, LXIV. Quid si Trajanum scribens, Trajanum-Hadrianum indicare voluerit? LXV.

Gallandius Andreas. De S. Chromatio episcopo Aquileiensi: ex Prolegomenis ipsius ad tomum VIII Bibliothecae Veterum Patrum, etc., LXXXV. Hic Fontaninum laudat, veluti eum, qui Chromatianam spartam omnibus melius adornavit, LXXXVII.

Garnerius Joannes. Hic S. papae Anastasii epistolam ad Joannem Hierosolymitanum interpolavit; licet hoc fecerit 1194 supplementi gratia, et absque ulla decipiendi voluntate, 115, 146, 148.

Gentiles a S. Chromatio nominantur, velut adhuc suo tempore exstantes, et persecutioni faciendae promptos, si haec excitaretur, 51. Idem memorat Fontaninus, 127.

Gregorius S. Nazianzenus, Beselehelem appellavit sanctum Basilium Magnum, XLV.

Grynaei Joannis editio Scriptorum S. Chromatii inter Monumenta Ss. Patrum Orthodoxographa Basileae 1569 plurimum valuit ad emendandas editiones Bibliothecae Pp. Lugdunensis, et novissimae Andreae Gallandii, X. Egregie sentit Grynaeus de S. Chromatii Scriptis, 128.

Hadrianus Augustus. Hujus principis nomen, potius quam Diocletiani, exstitisse olim in Inscriptione Aquileiensi Viae Geminae, merito putant contra Bertolum Asquinus, Cortinovius, Filasius, LXIII et seqq. Ejusdem principis nomen exstitisse autumamus etiam in altera Aquileiensi Inscriptione Viae Anniae, recens detecta, LXII. Invicti elogium, in utrisque Inscriptionibus apparens, Hadriano primum in Lapidibus dari coepit, uti Bertolus animadvertit, LXV. Hadrianaeum Aquileiae hic princeps condidit; quod demum Christianorum Sacris, post Ecclesiae pacem, addictum fuit, LXIV. Cur deletum Hadriani nomen in utrisque his Inscriptionibus? LXV et seqq.

Henricus Quartus imperator. Hujus principis nummi, nuper Venetiis inventi, in Arca Divi Marci Evangelistae, exhibent litteram C duobus angulis rectis a tergo sitis efformatane, LV.

Heroldus Joannes, egregie de Chromatii Scriptis sentit in suis Orthodoxographis, etc., 128.

Hieronymus S. Testimonia plura hujus sancti doctoris in unum collecta de S. Chromatio episcopo Aquileiensi, LXXI et seq. Epistolae tres, sub S. Hieronymi nomine, ad Chromatium et Heliodorum, 100, 101, 106. Chromatii rogatu, Hieronymus varios Bibliorum libros in Latinum sermonem convertit, 113 et seqq., 141 et seqq. Hieronymi silentium de Chromatii Scriptis in libro de Viris illustribus nihil facit pro Scriptis ipsis Chromatio abjudicandis, 128. Dissidium Hieronymum inter et Rufinum pro Origenis dogmatibus, 142 et seqq. Hieronymi verba de Rufini damnatione mitiore sensu exponenda sunt, 149. Vide Chromatius, Rufinus.

Hodie vox in pane quotidiano, quem petimus, quid significet? 79.

Honorius Augustus. Testimonium de S. Chromatio episcopo Aquileiensi, LXXVIII, 117, 156 et seqq. Vide Arcadius.

Hypocrisis, et Hypocritae, maxime in orationibus fundendis, in Evangelio damnantur, 72.

Inimicorum dilectio ex Evangelio inculcatur, 68, 69.

Inscriptiones duae Aquileienses, de Viis ad Aquileiam pertinentibus. Annia et Gemina, LX et LXII. Uni eidemque principi videntur positae, ob vias ambas ab eodem restitutas, LXII. Hic autem Hadrianus fuisse perhibetur, LXIII.

Invidia bono facto semper est comes, 8.

Iota et Apex de Lege, quid mystice significare etiam possint? 44.

Jejunium, non propter humanam gloriam (sicut hypocritae) sed propter futuram spem, 83. Opus jejunii vultus hilaritate velemus, 85. Exempla afferuntur hujus jejunii, ibid.

Joannes Baptista S. Hic, juxta Chromatium, baptizatus a Christo fuit; et baptismo egebat, quia sine peccato esse non poterat, XXXIII. Haec res fusius pertractatur, ibid. et seqq.

Job, se in omnibus virum Evangelicum praebuit, et mandatum Domini, antequam audiret, implevit, 55.

Journal des Savants, mense Martio anni 1745. Notatur hujus diarii indiligentia in recensenda opinione Remygii Ceillieri de Scriptis S. Chromatii, XXI et seq. Vide Trevoltienses.

Juramentum. Jurare nos prorsus non convenit, aiebat S. Chromatius; et qua de causa? 60. Quare Deus noster saepe juraverit? 61. Per elementa jurare nos prohibet Dominus; et quare? ibid. et 62. Chromatii sententiam de Juramento expendit Sixtus Senensis, 130. Praeclara de Juramento doctrina S. Ambrosii, ibid.

Justitia, quomodo expetenda a nobis, ut vere beati esse possimus? 25, 26. Justitiae desiderio in tantum sitire debemus, ut propter eam et poenas corporis, et ipsam mortem contemnere debeamus, 30.

Justitia Scribarum et Pharisaeorum quaenam fuerit? 45. Justitiam nostram coram hominibus non facere, quid sit? 69, 70.

Labus Joannes, publici juris primus fecit inscriptionem Aquileiensem, nuper Aquileiae inventam, quae nobis nunc primum notitiam praebet cujusdam Viae Aquileiensis, Annia dictae, LIX.

Lambertinus Prosper (postea Benedictus papa XIV). Hic meminit S. Eusebii episcopi Bononiensis, nulla tamen mentione 1195 facta Aquileiensis hujus sancti viri originis, XVII. Epochas ipse signat episcopatus Eusebii Bononiensis; et difficultas quae ex his epochis oritur contra Eusebium Chromatii fratrem, aut valde minuitur, aut tollitur, XVII, XVIII.

Lavare faciem, juxta Evangelium, quid sit? 86.

Lectiones Propriae pro secundo Nocturno, ad Officium S. Chromatii Aquilei. episcopi, LXXXI. Vide Florius Franciscus.

Legem solvere et Prophetas non venit Dominus, sed adimplere; et quomodo? 43, 46.

Leges humanas Divinis praeferre, delinquere est, XLII. Nemo sibi blandiatur de legibus humanis, quae contra Dei legem sunt, XLIV.

Lipsius Martinus, quam praeclare de Chromatii Scriptis in suo Micropresbytico? 128.

Lirutus Joannes Josephus, aere incisos dedit nummos, atque illustravit, qui in Forojuliensi provincia cursum habuerunt, LV. Nummum, inter alios, Venetum exhibet, qui habet litteram C duobus angulis rectis, a tergo sitis efformatam, ibid.

Litterarum formae, quae apparent in Chromatiano sigillo, seu numismate, indicant illud conditum fuisse post annum Christi millesimum, LIV.

Lucerna, ad quid accenditur? et qui Lucernae nomine in Evangelio intelligantur? 38, 39. Quinam sint qui lucernam caecae mentis velamine obscurant? 39, 40. Hujus lucernae Evangelicae typi veteres exponuntur, 40. Quid sit lucernam in manibus portare? 41. Lucernae nomine etiam Dominum intelligere possumus, qui prius humilis tamquam Lucerna apparuit, et postea in ipso Crucis Candelabro tamquam Sol resplenduit, 41, 42. Lucerna corporis nostri quid sit? 89, 90.

Luctus salutaris, qui intelligendus sit? 6. Quinam lugentes sint beati? 23.

Lumen mundi discipulos suos Dominus nuncupat; et qua de causa? 37.

Lupius Antonius Maria, fragmentum Latini lapidis exhibet, ubi littera C apparet, constans duobus angulis rectis a tergo sitis, LV.

Mabillonius Joannes, de episcoporum antiquis sigillis citatur, deque Crucis signo, quod proprio nomini anteponebant cum subscriberent actis seu chartis, LVIII.

Magdeburgenses Centuriatores a Fontanino refutantur, in eo, quod de Chromatii aetate scribunt, 110. Vindicatur quoque Chromatius ab eorum calumniis, 130 et seqq.

Malus, a quo liberari in fine Orationis Dominicae postulamus, quis sit? 81, 82.

Mammona quid sit, quae interdum etiam religiosas mentes captivat? 92, 93. Vide Barthius.

Mandata Dei, quae judicio hominum Saeculi minima putantur et parva, apud Deum non sunt parva, sed necessaria, 44.

Maninus Leonardus Comes, Patricius Venetus, laudatus, LVI.

Manus nomine ex Evangelio, juxta Chromatium, presbyter significatur; quem Dominus a corpore Ecclesiae abscindi jubet, si pravam fidem teneat, aut non recte vivat, 57.

Manus dextera et sinistra in Scripturis quid sint? 71.

Marchinius Joannes Franciscus. Quid asserat de libro Estheris, atque de libro Ecclesiastici? XXXI et XXXII.

Matrimonium. Doctrina S. Chromatii de Matrimonii vinculo ex Evangelica lege, contra ac tunc permitterent leges humanae a Paganis conditae, XLI et seqq. et 59. Documenta super hac re primorum Ecclesiae magistrorum ad Fidelium informationem, XLIII. Quae S. Chromatius Aquileienses docebat super humanis Gentilium legibus Matrimonia respicientibus, eadem paulo pridem Mediolanensibus praedicaverat S. Ambrosius, XLIV.

Mendacium. Mentiri, etiam sine Juramento, licitum non est, 60. Omne mendacium ad auctorem Diabolum revocatur, 62.

Mercatus frequentia dat S. Chromatio occasionem habendi Sermonis ad populum, 3. Sub mercatus figura, merces proponuntur spirituales, ibid. et 10. Ex hoc Mercatu a Chromatio nominato, quid inferat Fontaninus? 127. Vocem Mercatus idem Fontaninus Latinam defendit contra Florentinium, 134.

Misericordia Dei non promeretur, nisi a misericordibus, 27.

Misericors in ipsos etiam inimicos, majorem sibi cumulum misericordiae in adventu Domini praeparabit, 7.

Mitis homo esse non poterit, nisi prius pauper spiritu factus fuerit, 5. Quinam vere mites dicendi sunt, ideoque beati? 24.

Montem Dominus conscendit Benedictiones Discipulis daturus; et quare? 19 et 20.

Morcellus Stephanus Antonius. Animadversio de vario Doxologiarum usu apud veteres Patres, XXIX et XXX.

Munditia cordis, et conscientiae puritas, nullam nubem ad intuendum Dominum patietur, 7. Quinam vere censendi 1196 sint mundo corde, quos Dominus beatos dicit? 27. Ipsi Deum videbunt; et quando, et quomodo? Ibid. et 28.

Neumanus Franciscus; de Graecis litteris omicron et omega figura quadrata efformatis in Nummis vetustissimis, LVI.

Nicetas S. episcopus Aquileiensis, dictus fuit Romanae civitatis episcopus in quodam Gennadii codice ms., necnon in prima editione rarissima Operis Gennadiani, XLIX. Fontaninus super hac difficultate Baronio minime suffragatur: sed morte praeventus, rem enucleare non potuit, 122.

Numisma, seu Sigillum plumbeum Chromatianum, recens inventum. Vide Sigillum.

O. Littera Latinae linguae, figura quadrata exhibetur in plumbeo sigillo, seu numismate Chromatiano, LIII. Haec figura quadrata excludit ab hac littera antiquitatem aevi Chromatiani, et prodit potius aetatem anno millesimo posteriorem, LVI et seq.

Oculos eruere, et Manus abscindere, ex Evangelio quid sit? 56. Oculi nomine filii et proximi veniunt; qui, si scandalum generaverint, abjiciantur a nobis, 56. Oculi nomine episcopus etiam significatus agnoscitur a Chromatio; quem episcopum abjiciendum docet a corpore Ecclesiae, si per pravam fidem et turpem conversationem, Ecclesiae scandalum fuerit, 57. Iterum Oculus corporis Ecclesiae episcopus est, si catholicus et fidelis doctor existat; secus, si per haeresim obcaecatus, etc., 91.

Oratio quomodo a nobis facienda? 72, 73. Clamore vocis non est opus in oratione, sed clamore fidei, et religiosae mentis devotione, 73. Varia devotae orationis exempla, ibid. Multiloquentia verborum in oratione opus non est, 74.

Oratio Dominicalis a Chromatio per partes explanatur, 74 et seqq. In hac brevitate orationis universa continentur, quae fidei ac saluti nostrae sunt necessaria, 82. Haec Dominica Oratio videtur esse illud Verbum breviatum, quod praenuntiaverat Isaias, ibid.

Origenes. Hujus (caeteroquin doctissimi viri) errores a S. Chromatio denuntiati suis populis fuerunt, 115, 145. Fallitur Fontaninus, dum Origenianae damnationis ad Chromatium transmissae mentionem fieri asserit in epistola S. Anastasii papae ad Joannem Hierosolymitanum, ibid. Origenis errores nihilominus ab Anastasio papa damnati; et Origenis libri interdicti fidelibus fuerunt, 146 et seqq. Origenes ipse haereticus populis denuntiatus, ibid. Origenis causam distinxit S. Anastasius papa a causa Rufini Aquileiensis, ibid. et seqq. Vide Rufinus, Hieronymus.

Paciaudius Paulus Maria. Scriptores recenset, tum catholicos, tum externos, qui de S. Joanne Baptista, deque rebus ad eumdem pertinentibus, egerunt, XXXVI.

Pacifici quinam sint, et quae potior et sublimior pacificatio? 8. Pacifici sunt, qui pacem Ecclesiae sub catholicae fidei unitate custodiunt, 28. Omni studio pacem Ecclesiae servare nos convenit, 29.

Palladius Helenopolitanus. Testimonium de S. Chromatio episcopo Aquileiensi, LXXVIII. Nequaquam Palladius, sed Chrysostomus ipse est, qui scriptas asserit a se litteras etiam Chromatio Aquileiensi, de exsilio, et aerumnis suis, 156.

Panis noster quotidianus, quem petimus in Oratione Dominica, quid sit? 78.

Papae appellatio S. Chromatio attributa a S. Hieronymo, LXXI, LXXII, LXXIII. Haec honoris compellatio, passim obvia tunc temporis episcopis erat, XLVIII. Haec fortasse in causa fuit, cur facilius S. Chromatius ab ineruditis amanuensibus posterioris aevi Romanus episcopus, ac etiam pontifex maximus scriberetur, ibid. et LXXX, 165.

Patrem habere nos Deum, et licenter dicere Patrem Deum ac Dominum nostrum, quantae gratiae munus sit? 75.

Paulinus S. Nolanus, Adversarium illum, quocum ex Evangelio reconciliari debemus, dum adhuc sumus in via, Spiritum Sanctum intelligendum esse putat, 132.

Pauperes spiritu, quinam sint? 5. Pauperes spiritu ipsi incipiunt jam esse mites, 6. Non omnes pauperes sunt beati, 21. Beatae paupertatis exemplum nobis primi in se Apostoli praebuerunt. Ibid. Paupertatis doctrinam, de qua Chromatius, egregie defendit Fontaninus contra Magdeburgensium calumnias, 130 et seqq.

Pax Ecclesiae. Vide Pacifici.

Peccatorum dimissio a Deo non obtinetur, nisi nos ipsi in nos peccantibus dimittamus, 79, 80, 82.

Pedum episcopale, quod visitur in parte postica sigilli seu numismatis Chromatiani, indicat aetatem illius operis Chromatio posteriorem; maxime vero pedi illius forma, LIX.

Persecutionis tempore propter nomen Christi, omnia debemus cum gaudio accipere, et tolerare, 30. Ad persecutionis tempora animos parat Christianorum Chromatius, 64, 65.

Pontificis Maximi titulo nequaquam Rufinus Chromatium nominavit, honoris causa, uti existimat Fontaninus, 115, 116. Ita appellatus conspicitur in editione operum Rufini, quam adornavit Renatus Laurentius De la Barre, quaque 1197 Fontaninus fortasse utebatur; sed errore Antiquariorum, ut Vallarsius scribit, XLVIII, XLIX. Minime vero ita appellatur Chromatius in insigni codice Rufiniano Collegiatae Ecclesiae Civitatensis, qui multae auctoritatis censeri debet, 115.

Pontificis Maximi titulus anno Christi 400, aut circiter, quo Rufinus ad Chromatium versionem suam nuncupabat Eusebianae Historiae, nondum in Christianum usum traductus fuerat; neque ad indicandum Supremum Ecclesiae Hierarcham, Romanum pontificem, 115, 116. Tertulliani textus unicus, qui, pro hoc titulo jam pridem Romano episcopo attributo, affertur a viris clarissimis, ad rem non facit, 116.

Presbyter, Manus nomine, in Evangelio significatur. Vide Manus.

Quotidiana Fidelium communio priscis Ecclesiae saeculis. De hac, XXXVII. Haec vigebat in Aquileiensi quoque Ecclesia S. Chromatii tempore, ibid. et 79. Quaestionem exortam, eo circiter tempore, et fortasse inter Afros, de quotidiana, an potius intermissa Fidelium communione, pulchre diremit S. Augustinus, XXXVIII. Quotidianae communioni non praemittebatur confessio sacramentalis, nisi ab iis, qui se aliquo gravi peccato obstrictos sentirent, XXXIX et seqq.

Raca in Evangelio quid sit? et cur vetet Dominus dici fratri Raca? 47.

Radagaisius Gotthorum dux, anno 404 aut 405, Italiam ingressus, Aquileiensem agrum tentavit, L.

Regni Dei adventus, quem in Oratione Dominica postulamus, quomodo intelligi debeat? 77.

Repudii libellus apud Judaeos quare permissus? et cur sublata a Domino ac Salvatore nostro illa licentia? 58.

Residentiae, uti aiunt, episcopalis loca, S. Chromatii tempore, nondum ita fixa sancitaque erant, prout sequentibus saeculis, L.

Romani episcopi appellationem habuit S. Chromatius; et qua de causa, juxta opiniones Fontanini, De Rubeis, et Abbatis Frobenii? XLVII, XLVIII. Opinio nostra super hac re exponitur, et fulcitur, XLIX et seqq.

Romatius, seu Romatinus Portus a Plinio memoratus, ubi aliquando S. Chromatium diversatum fuisse autumamus, XLIX, L et 140, 163. In hoc Romatio, seu Romatino Portu S. Chromatius diem fortasse clausit extremum, LII.

Rubeis. Vide De Rubeis.

Rufini duo, ab Aquileiensi diversi occurrunt in epistolis S. Hieronymi, 150. Num alter ex his libellum palinodiae scripserit, qui Rufino Aquileiensi tributus fuit? 150.

Rufinus presbyter Aquileiensis, tempore S. Chromatii, eumdem sui temporis Beselehelem dixit; et quo sensu? XLV et seqq. et LXXVI. Testimonia ejusdem Rufini de S. Chromatio afferuntur, LXXV et seq. Rufinum Aquileiae baptizavit S. Chromatius, dum presbyter esset, anno 371 aut 372, 110. Rufinum Chromatius semper coluit; immo cum Hieronymo conciliare tentavit post exorta inter utrosque dissidia, 115, 153. Rufinum, ex monacho jam presbyterum factum, Aquileiensi clero aggregavit Chromatius, 153. Quanta cum laude de Rufino Aquileiensi scripserit Palladius Helenopolitanus? ibid. Praeter Chromatium, alii quoque sanctissimi viri amicitias cum Rufino Aquileiensi colebant, 154 et seqq.

Rufini codex membranaceus Ecclesiasticae Eusebii Historiae Latinae factae, saeculi circiter XII, exstat in Tabulario Collegiatae insignis Ecclesiae Civitatensis: de hoc codice conjectura, 115. Chromatium nequaquam Rufinus appellavit pontificem maximum, ibid. et XLVIII, XLIX. Rufini Prologus ad Chromatium in Eusebii Historiam a se Latinam factam, LXXV, 115 et seqq., 143. Dissidium Rufinum inter et S. Hieronymum pro Origenis dogmatibus, 142 et seq. Rufini causam a causa Origenis distinxit S. Anastasius papa in Epistola ad Joannem Hierosolymitanum super hac re, et Rufinum ipse nequaquam absolute damnavit, 146 et seqq. Num Rufini Aquileiensis sit libellus palinodiae, quem vulgavit Norisius, etc., 149 et seqq. De Chromatii morte nimium doluit Rufinus; et Aquileiae amplius commorari nolebat: incertus tamen erat quo pergeret, 159 et seqq. Vide Hieronymus. Vide Chromatius.

Saecularium rerum contemptum nobis Dominus inculcat in Evangelio, 65.

Sal terrae quid sit, inquiritur; et quomodo Apostoli sal terrae dicti? 31, 32. Virtus salis exponitur; et quid Gratia coelestis per salem figurata operetur in nobis? 32. Hujus salis figurae veteres exponuntur, 33, 34. Infatuari salem, quid sit? 35. Judae Iscariotis exemplum proponitur; qui cum sal et ipse fuisset, infatuatus postea, de domestico fidei, inimicus factus est veritatis, ibid. Quid sit infatuatum salem conculcari ab hominibus? 36.

Sanctificatio nominis Dei, quam in Oratione Dominica postulamus, quid sit? 76.

Scripta deperdita S. Chromatii Aquileiens. episcopi, 97.

1198 Scripta S. Chromatio Aquileiensi episcopo falso attributa, 99.

Serry Jacobus Hyacinthus. De S. Joannis Baptistae sanctificatione in utero matris multa erudite disserit, XXXV.

Sichardas Joannes. Epistola nuncupatoria Scriptorum S. Chromatii Sigismundo Ilsungo, LXXXIII. Quam praeclare in ea de S. Chromatii Scriptis? LXXXIV et 128.

Sigillum, seu numisma plumbeum Chromatianum recens inventum, cujus etiam typus exhibetur, ad S. Chromatii Aquileiensis aetatem nullatenus pertinet, LIII et seq. Quinimmo post annum Christi millesimum conditum fuit, LIV et seqq. Qua probabiliter de causa tunc conditum putamus? LVIII. De veterum episcoporum sigillis, vide Mabillonius.

Sixtus Senensis. Monitum de falsis epistolis sub Chromatii et Heliodori nomine ad Hieronymum, et sub Hieronymi nomine ad Chromatium et Heliodorum, 99. Hic nonnulla quoque Chromatii loca cum veterum Patrum sententiis conferens, luculenter explanat, 129 et seqq.

Spiritus Sancti mentio, quando, et cur in Doxologiis a Patribus invecta? XXX. Spiritum S. putat Chromatius intelligendum esse adversarium illum, quocum reconciliari ex Evangelio debemus dum adhuc sumus in via, 52. Hanc Chromatii sententiam Magdeburgenses arguunt; sed prorsus maligne, ut Fontaninus ostendit, addito etiam exemplo S. Paulini Nolani, 132.

Stua Joannes Petrus a. Hic post Fontaninum, Fortunatianum episcopum Aquileiensem peculiari dissertatione ab Arianismi labe liberavit, XXVI.

Tentatio, in quam nos non induci postulamus in Oratione Dominica, quid sit? 80. Tentationum utilium exempla, 81.

Terrae possessio mitibus promissa, non in praesenti vita, sed in futura locum habebit; et quomodo? 25. Calumniantur hanc Chromatii doctrinam Magdeburgenses; sed omnino inepte, ut Fontaninus animadvertit, 132.

Testimonia Veterum selecta de sancto Chromatio Aquileiensi, LXXI et seqq.

Theodosius Magnus Augustus tyrannum Maximum Aquileiae obsedit, captumque morte mulctavit anno 388. Tyrannum quoque Eugenium anno 394, in Aquileiensi agro praelio superavit, ac morti addixit, L. Theodosius Aquileiae aliquamdiu subsistens tyranni Maximi Acta abrogavit, 112.

Thesauros nostros vult nos Dominus in coelo recondere; et quomodo? 88. Non potest cor in coelis habere, qui thesaurizare sibi magis in terra maluerit, 89.

Tillemontius cuperet solidiora adesse monumenta, quae S. Chromatio Aquileiensi Scripta assererent sub illius nomine edita, XX. Huic Fontaninus satisfecit, 126 et seqq. Nos quoque nonnihil addimus super hac re, XXI.

Tiraboschius Hieronymus. Quid de tempore, quo, apud Italos saltem, coepit usus signandi chartas annis Christi? LIV.

Titulus primae editionis Scriptorum S. Chromatii episcopi Aquileiensis, una cum epistola nuncupatoria Joannis Sichardi, LXXXIII.

Tractatus titulum, quem Gallandius posuit Scriptis S. Chromatii, nos quoque retinuimus, etsi ab ejus ordine recesserimus, IX.

Trajanus Augustus. Hic pene omnes Italiae Vias instauravit, teste Galeno medico, cujus verba afferuntur, LXIV. Ipsi tamen positae non fuerunt inscriptiones Aquileienses duae deleti nominis, Vias Anniam et Geminam indicantes; quia hanc injuriam Princeps Optimus non merebatur, ibid.

Trevoltienses diarii litterarii conditores, mense Novemb. anni 1744 Ceillieri articulum de Chromatio Aquileiensi genuine referunt, contra ac fecerint anno sequenti auctores diarii alterius des Savants nuncupati, XXII.

Tribulationem fratrum, quasi propriam, computare debemus; et ideo petentibus, vel mutuo postulantibus, communicare, 66, 67.

Trinitatis mysterium. Celebris textus S. Chromatii de hoc mysterio, qui depravatissimus exstat tum in Biblioth. Pp. Lugdunensi, tum in novissima Gallandii, suae integritati restitutus exhibetur, X, XI et 17, 18.

Turre (Michael Comes a), laudatur, 115.

Ungere caput, juxta Evangelium, quid sit? 85.

Vainesius, e Maurinorum Familia, animadvertit litteram C duobus angulis rectis a tergo sitis efformatam, obtinuisse in inscriptionibus XI saeculi, LV. Litteram quoque Latinam O figura quadrata, in inscriptionibus usurpatam, pertinere ait ad medium aevum, LVII.

Valerianus S. episcopus Aquileiensis. Huic successit in episcopatu S. Chromatius; et quo anno? 111 et seqq., 139 et seqq., 161 et seqq.

Vallarsius Dominicus, editor et illustrator Operum S. Hieronymi, animadvertit Annos Domini citatos in Eusebii Chronico a Divo Hieronymo Latine reddito, additionis esse valde posterioris, LIV. Explicat quoque, unde prodierit Pontificis Maximi titulus Chromatio datus in Praefatione 1199 Rufini ad eumdem, etc., ex editione Rufiniana Renati Laurentii De la Barre, XLVIII et 115 et seqq.

Verbis non solum operandum est, sed etiam factis, 44, 45. Verba inutilia et otiosa quare vetentur? 47, 48.

Via Annia Aquileiensis. Exhibetur inscriptio recens Aquileiae detecta, quae viam Anniam Aquileiensem prodit, hactenus ignotam omnibus Aquileiensium Antiquitatum scriptoribus, LIX, LX. Haec inscriptio genuina est, nihilque in ea vitiatum irrepsit, LX. Locus inquiritur prope Aquileiam, ubi probabiliter haec Annia via Aquileiensis fuerit, LXVIII. Hac fortasse via prope aquas sita utebatur S. Chromatius ut ab Aquileia ad Portum Romatinum pergeret, et ut a Portu Romatino Aquileiam rediret, ibid.

Via Annia Romana. De hac nihil in Scriptoribus antiquis, et parum admodum in inscriptionibus, LXVI et seq. Ex iis tamen viis erat, quae porrigebantur per Italiae regiones, quae inter Romam et Eridanum sunt, LXVII.

Via Appia. Cujusdam Appiae viae Aquileiensis in Chartis veteribus indicatae meminit Bertolus: sed haec potius via Annia est, de qua Inscriptio Lapidis recens detecti, LXVII. 1200 Via Gemina Aquileiensis. Hujus viae inscriptionem referunt Bertolus, Asquinus, Filiasius cum lacuna trium linearum, signata per continuam punctorum seriem. At Cortinovius, post accuratam lapidis inspectionem, lacunam ipsam emendavit, spatiolis vacuis interjectis; et Hadriani principis nomen ingeniose inseruit, LXI, LXIII.

Vindictae retributio a Domino prohibetur, et quare? 63, 64.

Voluntas Dei, quam in Oratione Dominica fieri postulamus, quaenam sit? 77, 78.

Zaccaria Franciscus Antonius. Hic post Fontaninum, Fortunatianum episcopum Aquileiensem purgavit defenditque ab Ariani dogmatis labe, et ab imputatione fractae constantiae Liberii papae, XXVI.

Zucculi Leopoldus et Sanctes fratres, laudati, et testes citati pro recens detecto Aquileiensi lapide, viam Anniam Aquileiensem indicante, LX.

Zurla Placidus. Ejus epistola de nupero invento Mauri Boni plumbearum laminarum litteratarum, ex Corrariana litteratorum vetusta societate Veneta, scriptoribus omnibus hactenus ignota, LVI et seq.