Caput XXI. 3. In alio, certe Mithriaco, Θεὸς ἐκ Πέτρας· ubi multa congerit ex sacris Scripturis de Christo lapide.

1026D Alterius profani sacramenti signum est: Θεὸς ἐκ Πέτρας . Cur hoc sanctum venerandumque secretum 1027A ad profanos actus adulterata professione transfertis? Alius est lapis, quem Deus, in confirmandis fundamentis promissae Hierusalem, missurum se esse promisit. Christus nobis venerandi lapidis significatione monstratur . Quid tu ad commaculatas superstitiones furtiva fraude venerandi transfers nominis dignitatem? Lapidem tuum ruina sequitur, et cadentium culminum funesta collapsio. Noster lapis Dei fundatus manu exstruit, confirmat, erigit, munit et restaurati corporis gratiam perpetuae immortalitatis splendore condecorat: ait enim de hoc Esaias, innuente Spiritu sancto: Sic dicit Dominus: ecce ego immitto in fundamenta Sion lapidem pretiosum, electum, summum angularem, honoratum, et qui crediderit in eum, non confundetur 1027B (Esai. XVIII, 16) . In psalmis etiam simile responsum est; ait enim Spiritus sanctus in CXVII, ps.: Lapis quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli. Annon factus est iste, et est mirabilis in oculis nostris (Psal. CXVII, 22, 23) ? Per multos prophetas Spiritus sanctus nominis istius ordinem monstrat: ait enim Zacharias propheta: Ecce ego adduco puerum meum, ortus ei nomen est, quoniam lapis, quem dedi coram Jesu, super lapidem ipsum unum, septem oculi sunt (Zach. III, 8, 9) . Sed ut manifestius constet, antiquiora venerandarum lectionum secreta pandamus. In Deuteronomio ita comprehensum est: Et scribes super lapidem omnem legem hanc (Deut. XXVII, 8) . Jesus etiam Nave jussu divinitatis hoc specialiter comprehendit; ait enim: 1027C Et accepit lapidem magnum, et statuit eum contra Dominum. Et ait Jesus ad populum: Ecce lapis iste erit mihi in testimonium, quia iste audivit omnia quae dicta sunt a Domino, quando locutus est ad vos. Et erit iste nobis in testimonium in novissimo dierum, 1028A quando recesseritis a Domino vestro (Josue XXIV, 26, 27) . Quod autem per hunc lapidem, id est, per Dominum nostrum Jesum Christum, et dii isti casuri sint et multitudo templorum, aperte Daniel venerandis oraculis explicavit; ait enim, cum interpretaretur somnium regis: Et ecce imago, imago nimis magna, et contemplatio ipsius imaginis metuenda, elata stabat contra te, cujus caput fuit ex auro bono, pectus et brachia ejus argentea, venter et femora aerea, pedes autem ex parte quidem ferrei, ex parte autem fictiles, quoadusque abscissus est lapis de monte, sine manibus concidentium, et percussit imaginem super pedes ferreos et fictiles, et comminuit eos minutatim, et factum est simul ferrum et testa et aeramentum et argentum et aurum, facta sunt minuta quasi palea, et 1028B ut pulvis in arida aestate, et ventilavit illa ventus, ita ut nihil remanserit in illis. Et lapis, qui percussit imaginem, factus est mons magnus, et implevit totam terram (Dan. II, 31-35) . Quis locus in terra est, quem non Christi possederit nomen? qua sol oritur, qua occidit, qua erigitur septentrio, qua vergit auster, totum venerandi nominis majestas implevit . Et licet adhuc in quibusdam regionibus idololatriae palpitent membra ; tamen in eo res est, ut e Christianis omnibus terris pestiferum hoc malum funditus amputetur. De idololatrorum lapide , de quo dicunt: Θεὸς ἐκ Πέτρας, quid prophetarum respondet oraculum? quis autem restitit, vel cui parcit iste lapis? Lapis autem hic sanctus, id est, Christus aut fidei fundamenta sustentat, aut in angulo positus 1028C (Ps. CXVIII, 22; Matth. XXI, 42; Marc. XII, 10; Luc. X, 17; Actor. IV, 11; I Petr. II, 7) , duorum parietum membra aequata moderatione conjungit, id est, veteris et novi Testamenti in unum colligit gentes: aut certe corporis et animi diversitatem inviolata 1029A homini immortalitate consociat; aut legem promulgat, aut contra peccantes testimonium perhibet; aut (quod est potius) imaginem diaboli percutit, ut, superato eo atque prostrato, et in cinerem favillasque converso, erecto sublimitatis suae vertice, purum dominationis imperium habeat. Vos nunc, Constanti et Constans, sacratissimi imperatores, et venerandae fidei vestrae imploranda virtus est, quae supra homines erigitur, et a terrena fragilitate separatur, coelestiumque se rerum societate conjungit, quae in omnibus actibus suis, prout potest, Dei summi sequitur voluntatem. Modicum tantum superest , ut legibus vestris funditus prostratus diabolus jaceat, ut exstinctae idololatriae pereat funesta contagio. Veneni hujus virus evanuit, et per dies 1029B singulos substantia profanae cupiditatis exspirat. Erigite vexillum fidei, vobis hoc Divinitas reservavit, cujus favore eminentes prostratores estis omnium hostium vestrorum; quorum opera Romanum infirmabatur imperium. Signum venerandae legis erigite, sancite, promulgate quod prosit; sit faustum felixque Reipublicae, quod tot acervis caesorum hostium prostravistis exercitum. Felices vos quoque gloriae ac voluntatis suae Deus fecit esse participes, idololatriae excidium et profanarum aedium ruinas propitius Christus populo vestris manibus reservavit. Ille spiritualibus armis malos spiritus, vos mala terrena vicistis. Erigite tropaea victoriae , et proferatur ingens titulus triumphorum: profanarum rerum strage gaudentes, exsultate fortius, exsultate 1029C fidenter. Felicitas vestra cum Dei virtute conjungitur, pro salute hominum Christo pugnante vicistis.