102. (4. ) In Resurrectione Domini.

1. Refulget omnis luce mundus aurea Perfusus, aether irrorat dulcedinem, Astra, iucunda caeli luminaria, Cingit per omne decus radiantia, Distillat aer balsamorum guttulas.

2. Occasus, ortus, aquilo, septentrion, Tellusque pontus, oceani limites, Lati polorum, iubilate, cardines, Fontes aquarum, flumina labentia, Gaudete, campi, montium cacumina.

3. Surrexit, ecce, Dominus ab inferis, Devicta morte cum triumpho rediit, Victor iniquum spoliavit tartarum, Claustra gebennae fregit et chirographum Mortis cruore diluit rosifluo.

4. Sol luminare, schema mundi candidum, Delusit omne saeculum meridie, Texit polorum lampades nigredine, Caelum tabescit taetra nocte territum Languit omnis mundus sub caligine.

5. Expavit arvum, tremuerunt maria,

Velum recisum templi mox per medium, Fissae deinde patuerunt silices, Multa piorum surrexerunt corpora De monumentis, dudum qui dormierant.

6. Ut vidit anguis immolatum vespere Corporis almi sanctum sacrificium, Quod mane caelum replevit odoribus, Dolore multo saucius increpuit, Perculsus agni mansueti vulnere.

7. Vidit in ara sacram crucis hostiam, Sanguinis undam, laticem de latere Sancto fluentem, saeculi qui crimina Abluit, alta paradisi gaudia Data latroni, fractus colla sibilat.

8. Felix refulsit tristia post sabbata Dies serena perlustrata lumine, Quae sola cunctis antefertur diebus, In qua redemptor surrexit a mortuis Mundi superbo superato principe.

9. Venit Maria Magdalene sabbato, Maria venit altera diluculo Ad monumentum, portantes aromata, Ut venientes corpus sacratissimum Christi linirent redolente chrismate.

10. Concussa tellus ab imo resiluit, Terrore pulsa riguerunt marmora, Invasit horror mulieres pavidas, Ab ore namque monumenti lapidem Dum sanctus ovans angelus revolveret.

11. Flentes at illae loquebantur mutuo: Quis a sepulcri clauso nobis ostio Magnum revolvet lapidem, quo smyrnea Tinguatur unda corpus, aromaticis Litum respiret pretiosis roribus?

12. Angelus, ecce, Domini praefulgidus Sedens in albis revoluto lapide Illas refovit talibus alloquiis: Quid vos in antris viventem cum mortuis Quaeritis? ipse surrexit, ut dixerat.

13. En, ecce locus, ubi fuit positus Dominus; ite, dicite discipulis: Surrexit, autem Gallilaem petiit, Destruxit eum, qui mortis imperium Habebat ante, sicut ipse dixerat.

14. Ibant alacri pectore feliciter,

Occurrit illis Iesus, mundi gloria, Mitis, suavis ac desiderabilis, Totus benignus, dulce desiderium, Salus perennis aeternorum civium.

15. Spes namque mundi salutaris unica, Fons, vita, virtus sempiterna veritas, Pietas ardens, omnis consolatio, Vultu sereno solis super radio Dixit: Avete, sanctis mulieribus.

16. Illae sacratos ac desiderabiles

Sanctosque pedes tenuerunt dulcius, Dedere strictim basia melliflua, Plantas beatas non cessabant lambere Per mille vices venerandis labiis.

17. 0 quam beatas, felices, lectissimas Quapropter istas mulieres dixerim ! Sed nullus inest mihi sermo facilis, Qui possit harum saltem summum tegminis De laude filum promulgando tangere.

18. Istos sacratos patriarchae nobiles, Multi prophetae, reges et pontifices Pedes videre voluerunt anxie, Sed non viderunt, quos felices feminae Dulci retentu meruerunt stringere.

19. Tunc Iesus illis, totus bonus Dominus, Dixit: Nolite iam ultra pavescere, Sed ite, meis dicite discipulis, In Gallilaeam montis in cacumine Eant, ibique me videbunt pariter.

20. Haec quippe visa festinantes poplite Peracta sanctis dixerunt discipulis: Surrexit, ecce, Dominus, ut dixerat, In Gallilaea montis super verticem Illuc euntes vos eum videbitis.

21. Cursim venerunt undecim discipuli In Gallilaeam, sed Petrus ex nomine Venit vocatus, suavique Domino Adoraverunt, quibus vulnus lanceae Ostendit atque clavorum vestigia.

22. Magno beati sunt gavisi gaudio Omnesque prorsus felices discipuli; Quidam labenti dubitabant pectore, Firmabat unus Thomas: Nisi videro Latus apertum, non credam, per lanceam.

23. Nisi sacratas fixuras in manibus

Tangam, foderunt quas clavorum Jacula, Non credam. Iesus cui, dulcis Dominus, Palpanda membra concessit continuo; Dominus, inquit, meus et Deus meus.

24. Tunc dixit illis: Pax vobis, en, ego sum; Omnis potestas in caelo cum gloria Est data mihi, fixo corde credite, In terra summa potestas, victoria Mihi manebit per aeterna saecula.

25. Cur dicis, alta Dei sapientia,

Hanc esse tibi potestatem traditam, Quam semper habes cum patre consimilem, Datam sed carnis per naturam subditam, De matre sancta quam venisti sumere?

26. A patre data non creditur aliter Gignendo nisi modo ineffabili, Nam semper aequa, semper compar gloria Patri tibique sanctoque spiritui Manet, potestas, virtus, laus, imperium.

27. Spirans in eos insufflavit protinus, Sanctum profatur, accipite spiritum, Peccata quorum commissa dimittitis, Erunt remissa, quorumque tenebitis, Erunt retenta; his praeceptis edidit:

28. Nunc ite, cunctas per mundum celeriter Gentes docete, Jordanis sub gurgite In patris atque filii et spiritus Sancti lavate nomine, praecipite Mundum servare sacratum mysterium.

29. Docete cuncta servare ruricolas,

Praecepit, vobis quae mandavi lucida, Quo tendit orbis quattuor ad angulos; En, ego cunctis sum vobiscum diebus, Quousque saecli fiat consummatio.

30. Mors inimica se perisse doleat, Mortua vita mortis regnum diripit, Mors illi ultra iam non dominabitur, Ovem reduxit ad ovile perditam, In cruce totum renovavit saeculum.

31. Sit tibi Deo patri laus et gloria, Sit crucifixo decus et imperium Sanctoque simul potestas spiritui, Sit trinitati salus individua Per cuncta semper saeculorum saecula.