104. (6. ) In Natali sancti Marci.

1. Iam nunc per omne lux refulget saeculum, Lux illa, patris quae lucet de solio, Quae fons, origo, splendor lucis aureae Habensque semper lumen indeficiens Caelum serenat, arcens mundi tenebras.

2. Huius sacrato lucis de vibramine Suscepit almum radium sub pectore Marcus beatus, doctor evangelicus, Factus lucerna more tanti luminis, Ardens fugavit saeculi caliginem.

3. Septem columnis una de candidulis, Aureis septem unum de candelabris Cingitque totum mundum claro sidere, Ecclesiarum nititur sub culmine, Sustentat altae fundamenta fabricae.

4. Quartum, quod olim viderat Hiezechiel, Propheta sanctus, animal lectissimum, Vidit Iohannes ceu Christi recubitor Leonis hoc et typice sub specie Clamore multo per deserta frendere.

5. Sic a beato Petro missus adiit Aquileiensem dudum famosissimam Urbem, sacrati verbi pullulantia Disseminavit sata, quo centuplices Fructus ad alta vexit felix horrea.

6. Christi dicavit mox ibi ecclesiam, Nam fundamentum fidei fortissimum Fixerat unum petram super limpidam, Quam flumen undans nec ventorum fulmina Quassare possunt, torrentes nec pluviae.

7. Deinde rursus cum corona rediens Athleta Christi, compta pulchris liliis, Mixtumque palmis lauro atque rosulis Portabat gaudens diadema vertice, Ingressus urbem Romam Christo comite.

8. His ita gestis pergit Alexandriani Sancto repletus spiritu, laetissimos Fines per omnes iugiter Memphiticos Patris tremendi praedicabat unicum Venisse mundi pro salute filium.

9. Turba crudelis Christi circa militem Tumens parabat tormentorum spicula, Vinxit catenis, transfixit aculeis Dilaniando flagris sacra viscera Carceris umbras misit ad phantasticas.

10. Primus superni nominis notitiam

Dedit in urbem Marcus Alexandriam, Christi dicavit mox ibi basilicam, Quam expiavit pretioso sanguine, Vallavit almae fidei munimine.

11. Gloria patri, decus et imperium Sit, nate, semper tibi super sidera, Honor, potestas sanctoque spiritui, Sit trinitati virtus individuae Per infinita saeculorum saecula.