ROMANA 31

habeant, concludendum esset praefatas taxas inter emolumenta minime esse accensendas.

His tandem addi posset in cleri romani statuto Cap. V, •cum de sacris indumentis sermo est, haec legi § 10 1 « Inter indumenta, quae cedunt paroeciae, non adnumeratur super- perpelliceum etc. » et § 11 : indumenta vero haec quae ce- dunt lucro paroeciae, vendi vel in profanos usus converti non possint etc. » ac demum Cap. VII, § 16: « Quod si defuncti sint Imperantes, Regii Principes, Cardinales, Epi- scopi et quatuor priores romanae curiae Praesules, praedicta taxa (sepulturae) non coemeterio, sed parochiali ecclesiae ce- dat. » Porro ex iis deduci posset taxas quae percipiuntur pro sacris indumentis et pro sepulturae iure ad paroeciam defuncti privative spectare.

Quibus animadversis, suppositum fuit diluendum

D u b i u m

An Vicarius perpetuus ecclesiae S. Marci de Urbe me- dietatem summae perceptae pro calcitra, indumentis sacris et sepulturae iure Diaconiae S. Mariae in Aquiro solvere teneatur in casu.

R E S O L U T I O . Sacra Congr. Concilii re disceptata sub die 18 Martii 1893 censuit respondere : Affirmative et amplius.

Ex QUIBUS C O L L I G E S I. Ecclesiae titulari, in funeribus Emorum Cardinalium deberi dimidium omnium emolumen- torum, quae hisce in adiunctis ecclesia paroechialis percipit.

II. Quidquid enim assignatur ecclesiis titularibus Emorum Cardinalium, occasione funerum eorundem, habere videtur ra- tionem quartae funerariae, seu portionis canonicae, quae alibi varia est, sed Romae dimidium attingit.

III. Sub nomine autem emolumentorum, venire omnia commoda et oblationes, quae tempore funeris, vel exequiarum defuncti, ecclesiae paroeciali fiunt. (1)

(1) Confer Vol. XV, 553, Votum, quod anno 1876 concinnavit K. P. D. Santi , quum primitus eiusmodi quaestiones agitari coeperunt, causa legis c iv i l i s quae prohibuit privatas sepulturas in ecclesiis