Congregatio de Causis Sanctorum 305

ubi Collegium et Seminarium Sanctorum Caroli et Ambrosii frequentavit et,

curriculo institutionis omnino expleto, die 21 mensis Decembris anno 1811

presbyteratu auctus est.

Magistri philosophiae et iuris mandatis in eodem Collegio acceptis, vivido

ingenio gravique intellectu emicuit. De rebus philosophicis celebratum

scripsit librum, quo etiam alia Collegia dein usa sunt, societatemque pro

litteris colendis fundavit, quae, super semitas incedens spiritus reformationis

illius in Europa inflantis, conspicuum deinceps momentum pondusque tenuit

in populi dignitate quoad rem socialem et oeconomicam provehenda. Merita

eius omnes in disciplinae atque humanitatis acie ita professi sunt, ut, anno

1821, Servus Dei populi Cubani apud Consilium Publicum Matritense procu-

rator eligeretur. In Hispaniam, igitur, se contulit, ubi tres annos incubuit,

sedulus sollersque eiusdem patriae civium necessitatum factus interpres:

nam, inter alia, rogationum de servitute eximenda ac de Americae provinciis

libertate tribuenda eximius fuit lator.

Omnia autem haec, de quibus felicissime sperare licebat, infelicissimum

tamen habuerunt exitum. Anno 1823, enim, rex Ferdinandus VII, Gallico

exercitu subnixus, potestatis regni repetendae et constitutionis reipublicae

abolendae consilium prodidit atque eo processit, ut primos rerum publicarum

et militarium peritos viros poena capitis sanciret. Inter hos etiam Servus Dei

fuit, qui comprehensionem et supremam damnationem in Civitatibus Foede-

ratis Americae Septentrionalis delitescens fugere valuit.

Nova eius Patria Novum Eboracum fuit, ubi triginta fere annos mansit,

primum utpote exsul rerum publicarum causa, dein parochus et Vicarius

Generalis dioecesis nuperrime creatae. Hac in Civitatum Foederatarum Ame-

ricae Septentrionalis urbe, quae tunc temporis uberrimo celerrimoque frue-

batur incremento, navitatem suam pastoralem omni cum benignitate exer-

cuit. Novis ecclesiis exstruendis, necnon operibus socialis actuositatis et

scholis pro infantibus puerisque suscitandis atque inceptis pro innumeris

migrantibus ex Europa ac praesertim Hibernia suscipiendis vacavit. Paupe-

res simul et infirmos mira extulit cura, quam singulari modo in cholerae tabe

anno 1830 grassante patefecit. Crebras inter suas has actuositates civilis

cultus provectum nullomodo neglexit, quem iam prius eius animum et

ingenium signaverat: translationes textuum curavit et multa sive Hispanica

sive Anglica lingua composuit opera de philosophia, scientiis, politica ac

religione, doctrinam catholicam strenue propugnavit et servitutis destitutio-

nem libertatemque Cubae identidem invocavit.