Acta Benedicti XVI 733

calis; neque adiit patris exsequias (die XXIX mensis Maii anno MDCCLXXV). Solum colebat desiderium pro amore Dei vivendi et fideles omnino iuvandi, sacramenta administrans, peculiariter sanctam Missam, quam devotissime celebrabat. Optimus et diligens confessarius, multos semper habuit poeni- tentes; quam ob rem etiam nocte hoc exercebat ministerium. In catechesi tum infantibus tum adultis tradenda zelum demonstravit atque non solum verbis, sed potissimum vita docebat. Ab initio in paroecia austera vixit in paupertate, asserens: « Oportet vir consecratus Dominum solum habeat sicut suam hereditatem ». Sollicitus fuit de pauperibus et aegrotantibus, ita ut aliquando suam culcitam cuidam moribundo daret. Cunctos aegrotos paroeciae saltem semel in die invisebat. Si quis autem graviter aegrotabat, ad eum vespertino tempore revertebatur atque, si necesse erat, nocte prope aegrotantem adstabat ut eum precibus ad occursum cum Deo comitaretur. Ab omnibus amatus, die XIII mensis Aprilis anno MDCCCXXII pie in Domino obdormivit. Fama sanctitatis, quae eum iam in vita circumdabat, confir- mata est, atque iam paucos post dies de eo Memoriae publici iuris factae sunt, quas, octo post annos, prima biographia est secuta, a teste oculari scripta, in qua legitur: « Hic parochus unus ex iis singularibus sacerdotibus fuit quos Dominus nonnumquam suscitat quique in omnibus saeculis florent. Secundum cor Domini factus, omnem operam suam omnemque sermonem ad sanctificationem sui ipsius atque proximi dirigebat ».

Sanctitatis famam Curionis de Chiuso statim comitata est fama gratiarum et miraculorum, eo intercedente, a Deo concessorum. Quam ob rem beatus Noster Praedecessor Pius IX die XII mensis Iulii anno MDCCCLXIV concessit ut Processus canonizationis inciperetur. Collectio testimoniorum in Sede dioecesana infeliciter interrupta est die V mensis Februarii anno MDCCCLXVII, tempore videlicet magnae turbationis in historia Ecclesiae Ambrosianae et Ecclesiae cuncta in Italia. Difficultates etiam Sedes Apostolica perpessa est. Processus neglectus est dum sanctitatis fama huius parochi augebatur Beatus Alfredus Ildefonsus Schuster, Archiepiscopus Mediolanensis, erga Servum Dei devotissimus, quem « nostrum novum parochum de Ars » appel- lare solebat, die XXVII mensis Novembris anno MCMXLVII decrevit iterum Causam prosequi et Processum additionalem famae sanctitatis adimplere (annis MCML-MCMLI). Die XIV mensis Maii anno MCMLVIII, acceptis favorabilibus votis duorum Theologorum Censorum, Sacra Congregatio Rituum Decretum emisit, quo scripta Servi Dei approbavit. Congregatio de Causis Sanctorum die XXIX mensis Ianuarii anno MCMXCIII Decretum promulgavit de Processus