Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale322

ostendebat comprobatam et alacrem, et feliciter in lectionibus communicabat

quarum in variis gradibus excelluit.

Interea, naturales virtutes eius, nempe intellegentia, voluntas, magnani-

mitas et amor in omnem creaturam, emergebant.

Labor pietasque in illa maxime coniunxerunt: iuvenis Serva Dei studia

sua curare et domestica officia discere solebat, etiam naturam amabat, quae

impellebat eam ad Altissimum laudandum et benedicendum. Eo tempore iam

caritatem in comites pauperrimas et amorem secundum necessitates inopum

differebat.

Anno 1936, Rachelina Barium petivit, hospes Sororum apud Institutum

« Sanctae Rosae », ut studia superiora pergeret. In collegio vita eius irrepre-

hensibilis fuit et insignis, alumnis exemplum. Patefacta deinde est novitas:

Rachel se transtulit Romam lycei causa. Hic, hospes Sororum Missionalium

Sacri Cordis in Instituto « Francesca Cabrini », mox notata fuit propter eius

benevolentiam et candorem. Romae curae belli afflixerunt eam, sed, etiam in

hoc tempore, illa plenam spei se praebuit et tranquillitatis.

Rachel maturescebat et, cum ea, eius spiritualitas. Illa requirens Domi-

num et eius voluntatem vivebat, exemplum Christi contemplabatur,

ferventer sacramentis appropinquabat et assidue mysteria fidei meditabatur;

magnum spiritum benignitatis erga proximum colebat et parata ac promp-

tissima in servitium videbatur. In ea intima communione cum Domino per-

ficiebatur iter eius vitae et integra corroborabatur eius adhaesio voluntati

Dei, suavi caritate iuventutem collustrante.

Experientia autem spiritualis impensissima, quae illis annis velut impro-

viso perluxit, ad Crucis mysterium fuit concursus. Die 26 mensis Februarii

anno 1941, ad Feria Quarta Cinerum, recepta est in valetudinarium, quia

morbo laborabat meningitis gravissimae et repentinae. Profunda fides

Divinae Providentiae eam in hoc praematuro dolore sustinuit. Rachel sacra-

mentum Unctionis Infirmorum accepit, Confessionis Eucharistiaeque. Cap-

pellanus nosocomii mirabatur illam puellam « certe angelicam » esse dicens.

Postremo Serva Dei accipere voluit sacramentalem Communionem prima

mensis feria sexta; tunc vero supremum eucharistico cibo se aluit, cuius

admodum conscia fuit. Romae die 10 mensis Martii anno 1941 in Domino

quievit, dum decimum sextum aetatis annum agebat, immenso parentum

dolore omniumque deploratione comitantium.

Corpus eius in Campanarellum prope Abellinum translatum est. Ingens

multitudo populi accurrit et multae laudes funebres sunt habitae. Anno 1958