738 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

continuum amoris donum efficere cupiebat, in signum verae gratuitatis. Nam e corde eius nobili et munifico novum institutum ortum est: Sorores Caritatis, quas ipsa praesidio Immaculatae Conceptionis committere voluit, ut gratiae mysterium adornans Dei Genetricem iugiter contemplantes, ad aedificandam Ecclesiam sanctam et immaculatam in caritate conferrent (cfr Eph 1, 4).

Venerabilis Serva Dei in Pasquaro, quod pars est loci Rivarolo Canavese, nata est die XII mensis Iunii anno MDCCLXXIII ex humili familia agricolarum, diviti fide sedulaque in opere navando. Pueritiam et iuventutem peregit christianas virtutes ediscens atque properanter exercens magnanimitatem. Proximos pueros circa se congregare solebat, dum parentes eorum agros colebant ipsa eos amabiliter custodiebat, eis catechesim impertiebat eosque preces docebat vitae christianae. XV annos nata, coram Regina Caeli vovit Antonia Maria votum perpetuae virginitatis. Ex hoc tempore impensius adhuc egit spiritalem vitam, navitatem apostolicam et actus caritatis ad subveniendum indigentium necessitatibus. XXV annos nata in locum Rivarolo transmigravit, ubi prosecuta est suam actuositatem pro parvulis, aegrotis et pauperibus, ita ut quaedam iuvenes, eius exemplo attractae, ei sese coniun- gere vellent. Tunc Venerabilis Serva Dei intellexit se debere suae culturali formationi providere ut melius parvulis et ultimis serviret. Itaque, etiamsi adulta, coepit Scholam Iesu frequentare in loco San Giorgio Canavese. Anno MDCCCVI ipsa primam petitionem exhibuit ut « Recessus » approbaretur Filia- rum Caritatis sub praesidio Immaculatae Conceptionis B.M.V. Dominus ita disposuit ut oriens Institutum, antequam iuridicam et canonicam accipe- ret comprobationem, plurimis corroboraretur temptationibus. Haec acerba hora patefecit Matris Antoniae Mariae altum spiritum fidei et orationis, plenam divinae voluntati submissionem, heroicam constantiam in opera eius denuo incohanda post singulas delusiones, quoniam oratione inten- sa et continua vitam suam aluit. Praesertim difficilis fuit anno MDCCCXXX conatus coniungendi eius operam aliis cum mulierum institutis quae iam exsistebant. Refulsit tunc altior humilitas Venerabilis Servae Dei, quae plus orationi se dedit et supernae Providentiae magis confidit, cui operam suam dicavit. Mulier fortis et evangelica, inter plures morales angustias valuit eventus prudenter sapienterque ducere, charismatis orientis Congregatio-

nis servans identitatem. Eius fidelitas divinae inspirationi laudem habuit

per canonicam approbationem die XXVII mensis Novembris anno MDCCCXXXV, cum eius familiae religiosae datum est nomen: « Sorores Caritatis sub titulo