754 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

commisit; quem, cum vitam vivere vellet Dei voluntati adhaerens et oboe- dientiam semper exercens, noluit sibi ipsa eligere, sed petit ut ab Episcopo designaretur.

Cotidie Christum patientem contemplans, Maria eius Passionis sensibili- ter particeps fuit. Fructum huius profundae cum Domino communionis fuit repentina recognitio eius praesentiae in varietate hominum acerbitatum, quibus omnibus servire voluit cum ampla animae caritate et deditione usque ad extremum diem, omnibus soror et mater amantissima facta.

Serva Dei perspicue intellexit se a Christo non tantum ad mysticas nuptias vocari, sed etiam ad apostolicam actuositatem per sacrificium, orationem paenitentiamque pro Ecclesiae prosperitate. Quae omnia, licet famam eius sanctitatis auxerint, tamen in eam obtrectationes contumelias- que incenderunt. Accensis in politicis adiunctis illorum annorum post se- cundum totius orbis bellum, non defuerunt qui Servam Dei per vim aggredi auderent et, cum nemo id crederet, ei in iudicium veniendum fuit, quasi dolose questa esset et semetipsam ipsa percussisset, e quibus accusationibus omnino liberata est.

Anno 1949 statuit sese devovere pro fratrum bono, praecipue pro sa- cerdotum sanctificatione. Insequentibus annis, quasi rite constitutae, hanc pietatem secutae sunt innumerae corporis, animae mentisque calamitates quibus vita Servae Dei facta est quasi "ritualis dolorum perpessio", per benignam adhaerentiam Dominicae Passioni susceptae. Haec proclivitas in voluntatem Domini accipienda transiit in constantem praeparationem ad mortem: « Quaque hora prompta sim » - inquiebat - « ecce, Iesu, adsum, semper prompta sum, si quando velles ».

Quamquam valetudine graviter infirma affecta esset, plurimis modis variisque rationibus Serva Dei proximum suum iuvit. Invalidos infirmosque diu noctuque curabat, praecipue qui in valetudinario iacerent, stipem et cibaria primae necessitatis plurimis familiis inopia atque indigentia affectis colligebat, hospitio accepit plurimos parentibus orbatos quos honeste col- locavit apud liberales familias vel instituta collegiaque ad hoc praeposita. Pariter incubuit in spiritualis misericordiae ministeria: per invictam fidem et mirificam, consolationis vim quibus divinitus praedita erat, hominibus gravibus animi curis anxiis, aegrotis sine ulla valetudinis spe, morituris aequum animum et spem in Dei misericordiam inicere potuit.

Servae Dei industria, vi necessitatis magis magisque decreta, ingra-

vescentibus plurimis morbis quibus afficiebatur, praecipue gravibus cordis