766 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

invitationem Domini ad sacerdotium excepit atque Neapoli Archiepiscopale

ingressus est Seminarium. Presbyter die 1 mensis Iunii anno 1901 est ordi-

natus. Sequenti anno secretarius Episcopi Lyciensis est nominatus. Deinde

quinque per annos munus implevit rectoris Seminarii regionalis Melfictensis.

Suas ob sacerdotales virtutes, die 10 mensis Februarii anno 1922 Episcopus

Tricaricensis est nominatus.

Die 8 mensis Septembris anno 1922 ingressus eius in Dioecesim habitus

est; ibi bonum et fidelem populum invenit, etsi versantem in condicionibus

regressus socialis et saepe paupertatis. Servus Dei statim coniunctum suis

cum fidelibus profundo amore se sensit, ita ut per duodequadraginta annos

sui pastoralis ministerii omnes suas vires corporis et animi insumeret ad

eos a statu recessus detrahendos.

Maxime sollicitum se praebuit de clero instituendo, de Actione Catholica

ordinanda deque populo ad humanam et christianam condicionem promo-

vendo. Innumeri et continui exstiterunt eius interventus caritate inspirati

atque iustitia: ille enim opus coepit sacras aedes quasi relictas et Seminarium

dioecesanum nec non ludos pueritiae atque publicas scholas restaurandi.

Curam adhibuit ut opere carentes opus invenirent, agricolae terram, opera-

rii domicilia et ut viae exstruerentur ac civile valetudinarium. Sollicitudine

eminuit de sociali assistentia, de aegrotis, de infantia derelicta deque multis

aliis inceptis, cor ostendens patris qui omnes excipere noverat, et omnes

fulcire eosque infinita patientia audire cupiebat.

Saepius Dioecesim invisit atque, magna cum fidelium participatione,

duos celebravit Congressus eucharisticos dioecesanos. Ad subsidia in amplo

opere pastorali accipienda, Institutum condidit Sororum Discipularum a

Iesu Eucharistico, cui erga Eucharistiam ardentem transmisit amorem, quo

ipse arreptus fuerat. Verbis et exemplo eas ad profundam spiritalem vitam

perduxit adque altum orationis spiritum, exhibens, uti proprium Instituti,

propositum nempe Iesum perpetuo adorandi, iniurias quas Ipse in Sacramen-

to accipit reparandi, eucharisticum cultum propagandi, pro sacerdotalibus

vocationibus orandi, catechesim pueris tradendi.

Ipse primus cotidie et maxima simplicitate rationem vitae gerebat fide,

spe, caritate et humilitate innixam, pro certo habens praedicationem non

sufficere sed opus esse ut specifica virtutis testimonia redderentur, missioni

Pastoris et Fundatoris animarum consentanea. Eius multiplex indoles de-

monstrat doctum virum, educatorem, sociologum, politicum et operum bene-