SßNOGALLiEN. 141

fiorii ipsius Fanellii in parochum stabilem concludunt Cister- cienses.

Neque obstaculum huic nominationi parare valet timor ab Ordinario expressus : quod nempe cum regium placitum P. Fanellio negatum sit pro officio Oeconomi spiritualis, for- tius ei negaretur pro officio Parochi. Respondent enim Ci- stercienses, timorem hunc non esse nisi coniecturam de fu- turo , quae suspicionem det contra Curiam Episcopalem, quaeque nullo fundamento innititur, quia P. Fanellius, ut omnes boni ecclesiastici, stat a partibus Papae, verum prudenter non immiscet factionibus politicis, nec stabili- tum Gubernium impugnat factis aut verbis; atque ob hanc prudentem agendi rationem, numquam ipse apud saeculi tri- bunalia accusatus fuit, minusque vero condemnatus. Adnotare praeterea satagunt, regium placitum nonnisi ob secreta ipsius curiae episcopalis molimina negatum P. Fanellio fuisse pro officio Oeconomi spiritualis ; huiusque rei parochianos suspi- cionem habuisse, et ideo consilium iniisse promovendi peti- tionem superius commemoratam.

Licet autem insistere iure possent Cistercienses, ut Epi- scopus ratam habeat nominationem P. Fanellii vel alterius monachi, qui sub ipsius Fanellii dependentia paroeciam regat, nihilominus pro bono pacis eidem Episcopo ultro deferunt, ut pro hac vice provideat ipse, prout in Domino magis ex- pedire iudicaverit. Quod quidem officium iniuste ab Episcopo respuitur , cum rationes , quae ad id ipse attulit , nullo in pretio haberi possint. Nam I o ex attestatione P. Rolandi, praedecessoris hodierni administratoris spiritualis, falsum esse deprehenditur, sacra suppellectilia negatura novo parocho fore prout P. Fanellio; et 2° si vera essent cetera ad rem pro- lata, plane consequeretur, Cisterciensium Ordinem in eadem prorsus impossibilitate versari nominandi novum parochum.

Quibus hinc inde disceptatis, proposita fuerunt