796 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

Serva Dei die 20 mensis Aprilis anno 1888 in loco Vicálvaro, provinciae Matritensis, e pauperibus parentibus orta est, qui familiam sustentabant veluti mercenarii in diem conducti. Adulescentiam per nonnullos annos in or- phanotrophio Complutensi, Matriti, a Filiabus Caritatis administrato tradu- xit. In hac periodo Serva Dei solidam recepit christianam educationem atque, se totaliter Domino consecrare cupiens, in novitiatum ingreditur Congrega- tionis Filiarum v.d. « de la Divina Pastora ». Apud Domum maternam urbis Sanlúcar de Barrameda, provinciae Gadicensis, temporaria vota nuncupavit. Anno 1912 in communitatem loci Monóvar, provinciae Lucentinae, mittitur; deinde transfertur in Monforte de Lemos, provinciae Lucensis, ubi perpetua vota emisit; postea in communitatem Martos, provinciae Giennensis, cuius postea antistita facta est. Ab anno 1924 ad annum 1931 idem exercuit munus in urbe Sanlúcar de Barrameda, rediens tamen iterum uti antistita in Martos.

Interea in Hispania initium habuit insurrectio militaris quae in bellum civile (annis 1936-1939) illapsa est. Etiam in provincia Giennensi statim plaga terroris creatur. Comitatus republicanus, subito constitutus, politicam assumens auctoritatem, confiscare coepit cibaria, terras et fabricas, suum imposuit regimen atque instrumenta communicationis socialis sub censura collocavit. « Inimici » oppugnandi ex criteriis ideologicis erant conservatores, monarchici et catholici. Inter Provincias, Giennensis Provincia fuit quae vehementius passa est coërcitionem politicam et religiosam persecutionem, quae singulariter cruenta ac vim habens destruendi conventus, monasteria, ecclesias et catholicas associationes evasit. Innocentes victimae simul sump- tae fuere 131 sacerdotes, 3 seminarii alumni, 20 religiosi et 3 religiosae, inter quas Serva Dei.

In hoc contextu crudelis et iniustae violentiae, Serva Dei, veluti antistita communitatis 12 consororum, refugium pro iis apud familias comparavit. Tandem ipsa, una cum duabus sororibus, coacta est postrema Collegium relinquere a Congregatione in Martos administratum, atque hospitalitatem invenit in quadam domo privata. Consilium ei datum est ut fugam caperet ad capturam et mortem vitandas, sed ipsa non decedere maluit ne sorores suae communitatis relinqueret, quarum nonnullae adhuc in urbe permanebant, neque alii committeret valde periculosum pensum sororum partes coram auctoritatibus revolutionis agendi. Licet pericula sciens quae adibat, etiam postremis in diebus Serva Dei non cessavit sorores adhortari ad fidem servandam in Deum eiusque Providentiam. Sed quodam die gregarii mili-

tes comprehenderunt eam atque in custodiam duxerunt una cum antistita