ORANEM. 157

Compañía de sancta Teresa de Iesus, accessit episcopalis approbatio.

Rebus'prospere incoeptis, brevi successit discordiae semen; nam presbyter Catà, ratus esse verum unicumque dominum Asyli, praesumebat ut Religiosae nonnullas ab eo concinnatas sequerentur regulas pro admissione puellarum et directione Asyli, eo etiam consilio ut ius suum magis assereret.

Verumtamen quum nihil proficeret, timens, ceu ipse re- fert, ne operis indoles vitiaretur, eoquod recipiebantur puellae ex familiis divitibus cum discrimine familiarum pauperum; contra voluntatem Religiosarum et Curiae ecclesiasticae, quatuor in Asylum immisit iuvenes, ab' ipso vocatae religio- sae Africanistae, eo consilio, ut sufficerentur filiabus s. Tere- siae ; quibus illico iussit abire, nisi vellent ab auctoritate civili detrudi.

Miratus super his Episcopus, studuit revocare presbyte- rum Catà ad mitiora consilia, sed frustra ; quia ille magis in dies praesumpsit suo arbitrio moderari Asylum. Quinimo minitatus est vocare in iudicium Religiosas, nisi praetensum debitum eidem solverent, et repetere nomine proprio et no- mine oblatorum eleemosynas pro extruendo Asylo adhibitas. Tunc Ordinarius certiorem fecit presbyterum Catà incurrisse in excommunicationem nemini reservatam, inflictam per Con- stitutionem Apostolicae Sedis, eoquod supposuerit Asylum legali hypothecae; et quod incurreret in excommunicationem speciali modo reservatam, ex eadem Constitutione, quatenus vocaret filias religiosas s. Teresiae ad tribunalia la ica . 'Ex- oravit autem eumdem presbyterum, ut a Missae celebratione abstineret, donec solveretur a censura, ut revocaret manda- tum expulsionis religiosarum per laicam potestatem facien- dae, et remo vere t ab Asylo quatuor Africanistas ante diem 13 Iunii 1891.

Verum presbyter, quin mandatum revocaret, iussit sub die 23 Maii suum Procuratorem trahere apud laicum tribunal praedictas filias s. Teresiae, ut eisdem indiceretur remotio ab Asylo etiam per vim. Qua de re Vicarius generalis pre-