158 ORANEN.

sbyterum monuit incidisse ob hoc factum, in excommunica- tionem a Const. Apostolicae Sedis latam contra « cogentes, sive directe, sive indirecte iudices laicos ad trahendum ad suum tribunal personas ecclesiasticas, praeter canonicas dis- positiones » ; et in aliam ab eadem Constit, latam contra impedientes directe vel indirecte exercitium iurisdictionis ec- clesiasticae.

Interdum tribunal laicum indixit Religiosis, ut Asylum relinquerent, nisi vellent proiici per vim, infra tres menses. Et per vim eiectae fuerunt, elapsis tribus mensibus.

Hac prolata sententia presbyter Catà certiorem fecit Epi- scopum sese subiecturum iudicio Apostolicae Sedis hanc quae- stionem.

Discepta t io Synopt ica .

D E F E N S I O P R E S B Y T E R I C A T À . Quum tota quaestio limite- tur circa Asyli proprietatem et expulsionem monialium ab ipso Asylo , tripliciter divisit Orator suam orationem. In primo puncto autumat, proprietatem Asyli esse exclusive penes presbyterum Catà; in secundo vindicat expulsionis religiosarum iustitiam et rationabilitatem ; in tertio solvit nonnullas difficultates in contrarium allatas, tum quoad pri- mum, tum quoad secundum punctum.

Et quoad primum enixe propugnat, proprietatem Asyli esse exclusive apud presbyterum Catà ; quia illius nomine emptum fuit solum, in quo extruendum erat Asylum; eius nomine emptio haec relata fuit in publicis regestis, et in- scripta in officio hypothecarum ; et ipsi facta fuit regularis traditio praedicti fundi. Eruit praeterea proprietatem Asyli esse apud Catà, quia ipse actus possessionis et dominii pu- blicos et notorios exercuit; quia ipse solus egit cum artifi- cibus et operariis, qui Asylum fabricaverunt. Quae omnia, simul sumpta, nemo negabit conficere titulum, quo proprie- tas et dominium transferuntur; in iure enim certum est - traditione rerum dominia transferuntur -.