160 ORANEN.

et religiosam, nempe proprietatem Ecclesiae, minime vero presbyteri Catà: nova enim omnino haec doctrina esset. Re enim vera Urbanus III rogatus ab Episcopo Ariminensi, quando locus, in quo hospitantur pauperes, haberi possit uti sacer et religiosus, respondit, quando fuerit Pontificis au- ctoritate destinatus, cap. IV de relig, domib.

Nunc certum est in casu defuisse hanc apostolicam in- stitutionem , nullumque vestigium haberi apud curiam Ora- nensem. Thesim suam roborat defensor exemplo Advocati Longo, qui eleemosynis fidelium extraxit Asylum vallis pom- peianae, quique coram gentibus est dominus huius Asyli, absque ulla oppositione. Neque Summus Pontifex obmussita- vit, sed eumdem exhortatus est et suam benedictionem adiecit eidem.

Qua de re si presbyter Catà proprietatem huiusmodi Asyli, utpote laicalis, habet, sequitur quod idem Catà, dum vendidit aut hypothecae subiecit dictum Asylum absque in- dulto s. Sedis, censura ecclesiastica ligari non potuit ad tra- dita per S. Congr. Concilii Bononien. redditionis rationis et beneplaciti apostolici 2 Martii 1839 §. ult.

Ad secundum punctum suae orationis progressus Advo- catus, ait: nequit omnino dubitari de iustitia et rationabilitate expulsionis filiarum s. Teresiae de Asylo; quia presbyter Catà, ut abunde demonstratum fuit, est dominus illius Asyli; nunc nulla lex aut civilis aut ecclesiastica vetat domino dis- ponere de re sua. Sed praeterea Religiosae istae erant amo- vibiles, sicut relatum fuit Episcopo novo Orani ab inimicis eiusdem Catà; et innuit Osso, institutor harum filiarum, qui scribens ad Archipresbyterum Orani, minitavit revocare filias illas ab Africa, nisi responderent directioni spirituali et oeconomicae. Nunc si removere potuit illorum institutor, eo magis valebit dominus Asyli.

Necpie obiicere valet, neminem removeri posse a proprio officio absque iusta et rationabili causa; eoquod in themate non defuerunt gravissimae. Ipsae enim Religiosae, absque consensu presbyteri Catà numerum ipsarum auxerunt de 5